H Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, αναγκάστηκε να διακόψει την προβολή του έργου “Stills” του Kris Verdonck, το οποίο εντασσόταν στο καλλιτεχνικό φεστιβάλ Fast Forward Festival 2, έπειτα από καταγγελία για «προσβολή της δημόσιας αιδούς». Το έργο αναπαριστούσε δυο γυμνούς ανθρώπους και προβαλλόταν αργά το βράδυ, στους τοίχους ενός άδειου πάρκιν, στη συμβολή των οδών Παρνασσού και Παπαρηγοπούλου στην πλατεία Κλαυθμώνος. Η προβολή φέρεται να διακόπηκε, ύστερα από καταγγελία ιερέα στο αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως και, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Στέγη, έγινε επειδή «σέβεται και υπακούει τους νόμους».

Και να θες να το προσπεράσεις, ως ακόμα μια περίπτωση που η Εκκλησία, ή εκπρόσωπός της, φιμώνει την ελεύθερη σκέψη, βάλλει ενάντια στη Τέχνη και ουσιαστικά γίνεται, μέσω του Κράτους, «η τιμωρός» της Ελευθερίας του Λόγου, είναι αδύνατο. Κάποτε απαγορεύτηκε η προβολή της ταινίας «Τελευταίος πειρασμός». Ήταν, όμως, το 1988 και από τότε, πολλά (έπρεπε ή υποτίθεται ότι) έχουν αλλάξει. Μετά, στο στόχαστρο μπήκε το βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη «Μ εις τη νιοστή» κατά του οποίου, αλλά και του εκδότη, ασκήθηκε δίωξη «για παραβίαση του άρθρου 199 του Ποινικού Κώδικα περί καθύβρισης γνωστής θρησκείας και αρχηγού θρησκεύματος», ύστερα από μήνυση που κατέθεσαν τρεις κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, που θεώρησαν ότι «θίγεται το θρησκευτικό τους συναίσθημα». Το 2003 έγινε η αποκαθήλωση του πίνακα του Thierry de Cordier από την έκθεση Outlook. Το ίδιο έτος, έγινε η κατάσχεση του κόμικ του Gerhard Handerer. Το 2012, στο Θέατρο Χυτήριο, «ξεχύθηκαν» ιερείς, χρυσαυγίτες και άλλοι, για να προπηλακίσουν σκηνοθέτη και συντελεστές του Corpus Christi. Και η λίστα, όλο και μεγαλώνει.

Με αφορμή τη διοργάνωση του 4ου Gay Pride, που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη στις 19 και 20 Ιουνίου με τη στήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης, η «Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών Μοναχών», θεωρεί ότι η στήριξη του Μπουτάρη στο Gay Pride, "έρχεται σε σύγκρουση με τον θεσμικό του ρόλο ως Προέδρου της Αγιορείτικης Εστίας". Παρακαλεί δε την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, να διακοπεί η επαφή του Δημάρχου με την «Αγιορείτικη Εστία» και να του αφαιρεθεί ο τίτλος του Προέδρου. Για την εκδήλωση έχει την άποψη πως «εδώ και τρία χρόνια, μολύνει την πόλη με το θεομίσητο και επαίσχυντο αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας». Άνθρωποι του Θεού (λένε ότι) είναι, θα ξέρουν και τι μισεί και τι όχι ο Ύψιστος…

Περιστατικά, κυρίως το πρώτο, που φέρνουν ξανά στην επιφάνεια την ανάγκη διακριτών ρόλων κράτους και Εκκλησίας «φωτίζουν» επαρκώς τις αδυναμίες της Πολιτείας, ως θεματοφύλακα της προστασίας της ελευθερίας της έκφρασης, των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και την προστασία της Τέχνης. Υπενθυμίζουν την ανάγκη διαχωρισμού Κράτους- Εκκλησίας αλλά, κυρίως, την ανάγκη να σεβαστεί το ίδιο το Κράτος, το Σύνταγμά του. Που ορίζει την προαγωγή και την ανάπτυξη των Τεχνών, και όχι τη φίμωση και τη λογοκρισία, σύμφωνα με τα «γούστα» ενός ή περισσότερων ιερέων – δημοσίων υπαλλήλων. Βέβαια, για να μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες, κάτι τέτοιο, στις σημερινές συνθήκες, φαντάζει αδύνατο. Είναι ακόμα «νωπές» οι εικόνες της περιφοράς λειψάνων στο αντικαρκινικό νοσοκομείο, με απόφαση υπουργού ή ακόμα και η υποδοχή αυτών με τιμές αρχηγού κράτους. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News