Πριν βγώ απ΄το σπίτι την Κυριακή το μεσημέρι κατα τίς δύο, είπα, «για να ρίξω μια ματιά στις ειδήσεις», και πάτησα το κουμπί. Οι ίδιες (μην πω τη λέξη). Μεγαλοστομίες με σοβαρό ύφος και παραινέσεις κατά της αποχής και ο «Πρόεδρος της Δημοκρατίας» με ύφος αληθινού, (λαοφιλούς εννοώ), προέδρου Δημοκρατίας και οι «αρχηγοί των κομμάτων», των επιχειρήσεων αυτών δηλαδή που μάς φέρανε μέχρι εδώ. Γελοία εικόνα. Και μέσα σ’ όλα βέβαια και ο Πρωθυπουργός.

«Πρέπει σήμερα ο λαός μπλά-μπλά-μπλά, και τα λοιπά και τα λοιπά, μπλά-μπλά-μπλά – για να καταφέρει η Ελλάδα να ξεφύγει επιτέλους από το καθεστώς επιτήρησης, το καθεστώς Δουλείας στο οποίο βρίσκεται σήμερα».
Τάπαιξα – και θύμωσα. Τι είπε το άτομο; «Καθεστώς Δουλείας»; Ζούμε σε καθεστώς Δουλείας; Και ποιός το αποδέχτηκε αυτό, ποιός το υπέγραψε; Αποκαλεί το Μνημόνιο «καθεστώς Δουλείας» μπροστά στα μούτρα μας αυτός που το επέλεξε, δεν το διαπραγματεύτηκε καν και, πανηγύριζε όταν πέσανε οι τζίφρες;

Ναι, ξέρω: Ενώ νόμιζε ο καημένος πως «λεφτά υπήρχαν» ανακάλυψε πως η Ν.Δ τα είχε φάει όλα. Και τι να κάνει, άπλωσε το χέρι, ζήτησε δανεικά και υπέγραψε ένα «Μνημόνιο» όπως μας τόπε στην αρχή – για να το αναβαθμίσει σήμερα σε καθεστώς «Δουλείας».

Ντροπή του, αυτό σκεφτόμουνα καθώς πήγαινα να ψηφίσω, τον είχα για πιο μάγκα. Κι όμως : Πρωί -πρωί την Δευτέρα, ο Πρωθυπουργός του καθεστώτος της «Δουλείας» θα έμπαινε πάλι σ΄ένα αεροπλάνο και θα έτρεχε να απομακρυνθεί απο τη Αθήνα πριν προλάβει να φτάσει, νωρίς το μεσημέρι, εδω η Τρόϊκα των «Αφεντικών». Δεν θα είναι εδω για να μην την «υποδεχτεί» και πάλι – να μη της σφίξει το χέρι για άλλη μια φορά, να μην της υποβάλλει τα σέβη του και ξαναχαριεντιστεί μαζί της στα αμερικάνικης πανεπιστημιακής πατίνας αγγλικά του που τόσο γοητεύουν την Γαλλίδα Υπουργό της Οικονομίας (μου διεφεύγει το όνομα της, κάτι σα «La-garde» μου ηχεί – αν δεν την έχω ακούσει εντελώς ανάποδα, γενικά μιλάμε τώρα). Τις τσιριτζάντζουλες (και όχι τίς διαπραγμετεύσεις, γιατί δεν διαπραγματεύονται, απλώς χαριεντίζονται και υποκλίνονται με προθυμία σε κάθε απαίτηση του «αφεντικού» – ώς κάθε «δούλος» οφείλει), θα τις κάνουν οι δικοί του – το «στενό του περιβάλλον» – αντ’ αυτού. Αυτοί δεν μπορούν να το σκάσουν, έχουν συγκεκεριμένες υποχρεώσεις. Και στο τέλος-τέλος κάποιος πρέπει να κάνει και τίς δουλειές του σπιτιού, δεν μπορεί να μετακομίσει όλο το Κράτος στην «Σοσιαλιστική Διεθνή». Τα αφεντικά έχουν απαιτήσεις, ειδικά άμα πρόκειται και για μπίζνες.

Και εδω πρόκειται για μπίζνες και μάλιστα μεγάλου ρίσκου και επικινδυνότητας ανατριχιαστικής για το μέλλον μιας χώρας που έχυσε ποτάμια αίμα για να μην ζεί «υπο καθεστώς δουλείας». Εντάξει, ο φίλος μου ο Κακλαμάνης έχασε και κέρδισε ο Καμίνης και ο Καποδίστριας πέθανε για να γεννηθεί ο Καλλικράτης – άλλος ένας νεωτερισμός που το πιθανότερο είναι να μείνει στα χαρτιά.

Άντε πατριώτες, καλά κουράγια. Δεκαπέντε Νοεμβρίου αρχίζουνε τα πολύ δύσκολα, μου τόχε πεί εμένα μια ζουμπουρλού τσιγγάνα γύφτισσα που μού ριξε τα χαρτιά εκεί μπροστά στον «98,4FM», Πειραιώς 100 και Τεχνόπολης Γωνία. «Να σφίξεις το ζωνάρι ακόμα πιό πολύ παλληκάρι μου» μου είπε και άπλωσε την παλάμη. Της έδωσα ένα τάληρο. «Κι’ είσαι κι ωραίο παλληκάρι και καλό και όμορφο», συνέχισε – κι΄έβγαλα ένα δεκάρικο επιπλέον (τι έχει ο φτωχός να φοβηθεί;).

Τώρα ξέρω οτι θα το σφίξω το ζωνάρι τόσο που θα φτάσει η μέση να γίνει δαχτυλίδι, το 2013 συγκεκριμένα, που θα κλείνω τα εξήντα και το καθεστώς «δουλείας» θα έχει πιά εμπεδωθεί. Με τούς Γερμανούς στο κόλπο δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα – φτάνει να τούς λέμε ja, ja, ja – και να μην φέρνουμε αντιρρήσεις. Θα μας μάθουνε πάλι να κάνουμε πολλές δουλειές και να είμαστε τακτικοί – και άμα μια μέρα μας δούνε όλους στούς δρόμους πάλι αφρισμένους με τα κονσερβοκούτια στο χερι (Θε μου σχώρα με!), θα ρωτησουνε τον Γιώργο (πάλι, διότι η ιστορία επαναλαμβάνεται) : «Τι έγινε ρε Τζώρτζ, τι πάθανε τούτοι».

Αλλά ο Γιώργος δεν θα είναι πιά εδω για να τους απαντήσει – και θα αναγκαστούμε πάλι να τους διώξουμε μονάχοι μας, (with a little help from our friends internationally πάντα) και να μηδενίσουμε το κοντέρ, να ξαναβάλουμε μπρός.

ΥΓ: Ως πρός τα αποτελέσματα της Β’ Κυριακής του «Καλλικράτη» απο καρδιάς συγχαρητήρια σε όδους κέρδισαν και σε όσους δώσανε μάχες και ηττήθηκαν. That’s routine politics…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News