Σήμερα, μεταξύ των δυνάμεων του συνταγματικού τόξου διαμορφώνονται τρεις κυρίως απόψεις για το κυβερνών κόμμα. Όπως είναι εύκολα αντιληπτό η κάθε άποψη οδηγεί σε μια διαφορετική στρατηγική αντιμετώπισης της κυβέρνησης. Οι δυνάμεις που στηρίζουν τις τρεις απόψεις θα μπορούσαν να ονομασθούν οι «συνοδοιπόροι», οι «αρνητές» και, τέλος, οι «παρατηρητές».

Η πρώτη άποψη που προς το παρόν είναι η επικρατέστερη είναι αυτή των «συνοδοιπόρων». Αυτή βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να αποτελείται από «καλούς» (φιλευρωπαίους, δημοκρατικούς) και «κακούς» (αντιευρωπαϊστές, αυταρχικούς). Σύμφωνα με τους «συνοδοιπόρους» η πρόσφατη συμφωνία με τους πιστωτές αποτέλεσε μια ουσιαστική «κωλοτούμπα» των προγραμματικών διακηρύξεων του ΣΥΡΙΖΑ και ενίσχυσε τη θέση των «καλών» στο κόμμα. Μάλιστα οι πιο αισιόδοξοι σε αυτόν τον χώρο ελπίζουν και προσδοκούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στον βαθμό που είναι απαλλαγμένος από τα πελατειακά βαρίδια της Δεξιάς θα προβεί σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις προς μία φιλελεύθερη κατεύθυνση. Οι οπαδοί αυτής της άποψης αρέσκονται να φέρνουν παραδείγματα όπως του Λούλα της Βραζιλίας ή του Τενγκ Ξάο Πινγκ που δείχνουν ότι μία αριστερή κυβέρνηση μπορεί κάλλιστα να υιοθετήσει φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις.

Οδηγούμενοι λοιπόν απ' αυτή την αντίληψη, οι «συνοδοιπόροι» προτείνουν μία κριτική υποστήριξη των «καλών» του ΣΥΡΙΖΑ έτσι ώστε να μπορέσουν να υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες έχει ανάγκη η χώρα. Επιπλέον η πλειοψηφία των «συνοδοιπόρων» πιστεύει ότι θα πρέπει να στηριχθεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στις λεγόμενες «εθνικές διαπραγματεύσεις».

Στον αντίποδα των «συνοδοιπόρων» βρίσκονται οι «αρνητές». Εδώ επικρατεί η άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας και ότι έχει μία «κρυφή ατζέντα»: Την υιοθέτηση ενός συστήματος «δημοψηφισματικού αυταρχισμού» γνωστού από διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Σύμφωνα με αυτή την ανάλυση οι πρόσφατες συμφωνίες όχι μόνο δεν αποτέλεσαν «κωλοτούμπα» για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά εντάσσονταν πλήρως στην ατζέντα του: Του έδωσαν μια ανάσα για να εδραιώσει το καθεστώς του και τον πλήρη έλεγχο των ΜΜΕ και του τραπεζικού συστήματος έτσι ώστε να είναι πανέτοιμος το καλοκαίρι όταν θα κάνει «λαϊκή» στάση πληρωμών και θα προχωρήσει σε «επαναστατική» έξοδο από την ευρωζώνη.

Βασιζόμενοι σε αυτή την αντίληψη οι «αρνητές» προτείνουν τη συνεργασία των δυνάμεων του συνταγματικού τόξου που θα επικεντρώνεται στη συνεχή αποκάλυψη και καταγγελία της κρυφής «εθνικομπολσεβίκικης» ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ και των κινδύνων που εγκυμονεί για τις ελευθερίες των πολιτών.

Η τρίτη τάση είναι αυτή των «παρατηρητών». Η άποψή τους είναι ότι το κυριότερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η παρούσα κυβέρνηση θα προέρχεται από αυτό που χαρακτηρίζουν ως την «ανικανότητα» των κυβερνητικών στελεχών και το «χάος» που θα προκύψει από τις εσωκομματικές διαφωνίες.

Ως πολιτική στρατηγική για την αντιπολίτευση οι «παρατηρητές» υιοθετούν την κοσμοθεωρία του «ώριμου φρούτου». Αρκεί η αντιπολίτευση να παρατηρεί και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.

Είναι φυσικά αυτονόητο ότι εντός των τριών αυτών μεγάλων ρευμάτων μπορεί να βρει κανείς αρκετές υποκατηγορίες και διαφοροποιήσεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News