Ο Αλέξης Τσίπρας κατήγγειλε χθες την προηγούμενη κυβέρνηση ότι δεν παρέτεινε το τρέχον μνημόνιο για ένα 6μηνο προτιμώντας το δίμηνο για να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κρίσιμη θέση έναντι των Ευρωπαίων, ποντάροντας ότι θα ήταν υποχρεωμένος έτσι να μην τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Και αν είχε γίνει η 6μηνη παράταση, όπως είχε προτείνει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τι θα συνέβαινε εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ; Θα ολοκλήρωνε την αξιολόγηση του προηγούμενου προγράμματος; Φυσικά όχι. Δεν θα κήρυσσε το μνημόνιο νεκρό και άρα δεν θα μας αντιμετώπιζε η ΕΚΤ όπως μας αντιμετώπισε δηλαδή, σαν να μην είμαστε σε πρόγραμμα; Φυσικά δεν θα υπήρχε η σπουδή του χρόνου να δημιουργήσει και να συντάξει ο ΣΥΡΙΖΑ σε χρόνο dt ένα πρόγραμμα που τα 3 χρόνια στην αντιπολίτευση δεν μπόρεσε να συντάξει. (Αυτά που ανακοινώθηκαν χθες στη Βουλή δεν τα λες πρόγραμμα).

Αλλά τι θα άλλαζε στη χρηματοδότηση της χώρας που χρειάζεται γύρω στα 15 δισ. το επόμενο τρίμηνο; Απολύτως τίποτα.

Σήμερα έρχεται στην Αθήνα ο πρόεδρος του Euroworkingroup, Τόμας Βίζερ. Παρά την αισιοδοξία που προσπάθησαν να καλλιεργήσουν τις προηγούμενες μέρες οι άνθρωποι της νέας εξουσίας, η απόσταση των δύο πλευρών είναι τεράστια. Αυτά που ακούσθηκαν χθες στη Βουλή από το στόμα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα όχι μόνο δεν κλείνουν το δημοσιονομικό κενό αλλά το διευρύνουν.

Αν δεν υπάρξει «στροφή» της κυβέρνησης σε χειροπιαστούς τρόπους κάλυψης του δημοσιονομικού κενού -η πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς δεν «τρώγεται» εκτός από το αν υποστηρίζεται από μηχανισμούς, αριθμούς και συγκεκριμένα μέτρα και χρονοδιαγράμματα- που έχει φτάσει τα 5 δισ. και δύσκολα θα καλυφθεί μέσα στον χρόνο, η χώρα οδηγείται σε σύγκρουση με τους δανειστές της.
Από τη σύγκρουση αυτή δεν μπορεί να κερδίσει η χώρα μας, που αποτελεί ένα μικρό ποσοστό του ευρωπαϊκού ΑΕΠ και μόλις το 1% του πληθυσμού της Ένωσης. Θα χάσουμε όλοι, από τον πιο φτωχό ως τον πιο πλούσιο. Και οι όροι μετά από αυτό το σημείο θα είναι όροι σε χώρα που έχει χάσει τον πόλεμο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News