Έλαβα πριν από λίγο ηλεκτρονικά, ένα e-mail από το Γραφείο Τύπου του Αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Τάσου Κουράκη, με την ακόλουθη δήλωσή του, την οποία παραθέτω αυτούσια:

«Εκφράζω την αλληλεγγύη μου στον δάσκαλο Θανάση Αγαπητό και τους δημοτικούς υπαλλήλους Σαράντη Αρβανίτη και Θωμά Κυρατζόπουλο, οι οποίοι δικάζονται στις 6 Φεβρουαρίου, μετά την έφεση που άσκησε ο εισαγγελέας, αν και είχαν αθωωθεί πανηγυρικά στην πρώτη δίκη, στην οποία αποδείχτηκε πως η δίωξή τους έγινε μόνο επειδή συμμετείχαν σε κινητοποίηση  εργαζομένων στη Θεσσαλονίκη κατά των μνημονιακών πολιτικών, των απολύσεων και της διαθεσιμότητας».

Δεν τη γνωρίζω καλά την υπόθεση, αλλά γνωρίζω ότι ο κ. Κουράκης δεν έχει το δικαίωμα να εκφράζει την αλληλεγγύη του σε κατηγορούμενους, ακόμα και εάν πιστεύει ότι κακώς είναι.

Μιλώντας με έγκριτο νομικό, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εισέπραξα αμέσως την άποψη ότι «πρόκειται σαφώς για ωμή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη».

Του είπα ότι στην Αγγλία όπου έζησα και εργάστηκα πολλά χρόνια, με τέτοια δήλωση ο κ. Κουράκης θα λάμβανε αμέσως εντολή να πάει σπίτι του.

«Στην Αγγλία, αγαπητέ», σχολίασε ο καθηγητής, «δεν θα είχε γίνει καν υπουργός».

Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση!…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News