Δεν ξέρω αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Μεταξύ μας, διατηρώ πολύ σοβαρές αμφιβολίες που οφείλονται τόσο στα δείγματα γραφής των εταίρων μας από το 2009 ως σήμερα, όσο και στην παραδοσιακή, διεστραμμένα εθιμική πια, ασυνέπεια και ασυνέχεια μεταξύ εξαγγελιών και έργων των μνηστήρων της εξουσίας στην Ελλάδα με την παράλληλη εν πολλοίς απαθή αποδοχή της από το εκλογικό σώμα και τις ευλογίες ημών των δημοσιογράφων βεβαίως.

Η κυβέρνηση αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας σε μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη, με αυξημένες προκλήσεις και ανοιχτά θέματα κεφαλαιώδους σημασίας, όπως η αντιμετώπιση της ανεργίας, του brain drain, της φτώχειας, της αποψίλωσης του κράτους πρόνοιας, αλλά και η διαχείριση του χρέους και η περαιτέρω ελάφρυνσή του.

Την ίδια ώρα, όμως, ο κ. Τσίπρας έχει και μια χρυσή ευκαιρία: Ως διάδοχος ενός πρωθυπουργού που, επικαλούμενος το έκτακτο των συνθηκών, δεν δίστασε να δοκιμάσει την ελαστικότητα των συνταγματικών επιταγών, του κανονισμού της Βουλής και των θεσμών, ο νέος (και νέος) ηγέτης της χώρας μπορεί να θεραπεύσει τις στρεβλώσεις, να εγγυηθεί τη θεσμική κανονικότητα, να επανεμπνεύσει στους πολίτες τον σεβασμό στους θεσμούς και την ακλόνητη πίστη στο μεγαλείο του πολιτεύματος και την αποτελεσματικότητα των μηχανισμών του. Να θυμίσει, με άλλα λόγια, πως σε μια υγιή δημοκρατία δεν μπορεί να μπαίνουν στην προκρούστειο κλίνη το Σύνταγμα κι οι νόμοι.

Ακούγεται γενικόλογο και μεγαλόστομο το εγχείρημα αλλά πραγματικά δεν είναι. Μια καλή αρχή θα μπορούσε να γίνει αν:

– Ο νέος πρωθυπουργός εμφανίζεται στη Βουλή. (Ειδικά στην ώρα του πρωθυπουργού)

– Σταματήσει το αίσχος της ενσωμάτωσης άσχετων (ν)τροπολογιών σε άσχετα νομοσχέδια. (Το απαγορεύει το Σύνταγμα, το άρχισε η χούντα, το συνέχισαν βολικά για να «τακτοποιούν» ημετέρους οι κυβέρνησεις της μεταπολίτευσης)

– Σταματήσει η παραγωγή νομοθετικού έργου με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου

– Πάψει η κατάχρηση της διαδικασίας του κατεπείγοντος

– Συνεδριάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα το υπουργικό συμβούλιο

– Υπάρχει επαρκής και συνεχής ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών και της Βουλής για την πρόοδο των διαβουλεύσεων με τους θεσμικούς εταίρους

– Αρχίσει η τακτική ενημέρωση των πολιτικών συντακτών που έχει σταματήσει από καιρό. (Το briefing, που, απ' ό,τι λέει η Κουμουνδούρου, όντως θα αρχίσει και πάλι)

Ακόμη κι αν ο Τσίπρας αποτύχει στα μεγαλόπνοα σχέδιά του για την οικονομία, αν ξαναδώσει πνοή στη λειτουργία της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, θα έχει γράψει ιστορία και θα έχει προσφέρει σημαντική υπηρεσία στον τόπο.

Κι όταν θα έρθει η ώρα να παραδώσει στον επόμενο, ας σταθεί στα σκαλιά του Μαξίμου να τον υποδεχθεί με ευχές για το καλό της πατρίδας κι ας τον καλωσορίσει σε ένα γραφείο, όπου ο νέος ηγέτης της χώρας δεν θα παρακολουθείται από το άγρυπνο βλέμμα του Ιησού, αλλά αντ' αυτού θα νιώθει βαριά την ευθύνη της λαϊκής εντολής κι ασταμάτητο τον έλεγχο της συνείδησής του.

Κι έπειτα, πριν κλείσει πίσω του την πόρτα του πρωθυπουργικού γραφείου, ας έχει φροντίσει όλα τα αρχεία στο Μαξίμου και τα υπουργεία να παραμείνουν άθικτα προς ενημέρωση εκείνων που θα πάρουν σκυτάλη. Ας επιτρέψει, για πρώτη φορά ίσως, τη συνέχεια του κράτους, ανεξαρτήτως του χρώματος που θα έχει τότε ο εκλογικός χάρτης της νότιας Βαλκανικής.

Συγχωρέστε μου τον ρομαντισμό. Η επομένη των εκλογών σε μια δημοκρατία, όμως, είναι σαν την πρωτοχρονιά. Όπως κι αν ξημερώσει, αφήνει ένα περιθώριο προσδοκίας για κάτι καλύτερο και παρά την ετήσια ή ανά τετραετία (στο περίπου) διάψευση, η ελπίδα θα μένει πάντα, ως τελευταία βάσανος κι έσχατο καταφύγιο της ανθρώπινης ψυχής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News