Αν ένα θετικό είχε ο δημόσιος λόγος που εκπέμπεται τον τελευταίο καιρό από τον ΣΥΡΙΖΑ, στο μέτρο που μας εξηγεί(;) πώς σκοπεύει να πορευθεί άμα του δώσουμε το προνόμιο της διακυβέρνησης και ιδίως την ευθύνη της διαπραγμάτευσης με τους «εταίρους» (=δανειστές της Ελλάδας και των Ελλήνων), αυτό είναι η πρόθεση να επιχειρήσει μια διαπραγμάτευση που θα διεξαχθεί ΚΑΙ δημόσια, ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης. Δηλαδή, να κινηθεί στον αντίποδα της πρακτικής τόσο του 2010 (μη διαπραγμάτευση), όσο και του 2012 (προσπάθεια διαπραγμάτευσης, αλλά κατάχωση της αδυναμίας να «περάσουν» ουσιώδεις θέσεις που αφορούσαν το τι αντέχει η ελληνική πραγματικότητα) και πάλι του 2014 (μετά τις Ευρωεκλογές, οπότε η κυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου κατέφυγε στα τερτίπια των Παρισίων και τα τηλεφωνήματα -υποτίθεται- προς Μέρκελ κ.λπ.), μιας πρακτικής πολύ παρασκηνίου και επιμελημένης μη επεξήγησης προς τα έξω του «τι δεν περπατάει».

Αν, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ ζαλωθεί τη μετά την 25η Ιανουαρίου πορεία -ΑΝ, λέμε!- και θελήσει να αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα και τους Έλληνες, κι όχι μόνον τους οπαδούς του, ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης, καλά θα 'κανε να ετοιμαστεί για επεξήγηση όχι μόνον των θέσεων, ή πάλι της κατάστασης της οικονομίας (και της κοινωνίας: η έννοια «ανθρωπιστική καταστροφή» ανακαλύφθηκε και έγινε θέμα στα διεθνή Μέσα πολύ πριν/πολύ περισσότερο απ' ό,τι στα δικά μας), ή ακόμη των διαπραγματευτικών του κινήσεων και των αρνήσεων της απέναντι πλευράς (κυρίως: των εμμονών της γερμανικής πλευράς). Αλλά, κυρίως, για επεξήγηση του ακατανόητου στα ελληνικά μας πράγματα.

Τι θα πει αυτό; Ήδη άνθισαν τα σενάρια για κυβέρνηση μειοψηφίας, για διαδικασίες ανοχής (που αρνείται το ΚΚΕ, αλλά… που δεν δέχεται να συζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι Ποταμιού, ΠΑΣΟΚ/ΔΗΠΑΡ και Κινήματος ΓΑΠ, αλλά..), ή και επί αυτοδυναμίας για στήριξη σε ευρύτερα σχήματα. Και φαντασθείτε το κλίμα των δηλώσεων παρόμοιων συντελεστών της πολιτικής ισορροπίας τη νύχτα της 25ης Ιανουαρίου, των δηλώσεων βάσει των οποίων θα πορευθεί η όποια κυβέρνηση -και η χώρα…- στο ναρκοπέδιο της υπό πίεση διαπραγμάτευσης με τους «εταίρους».

Κυρίως, όμως, φαντασθείτε την ενδεχόμενη πορεία προς δεύτερες κάλπες, Φεβρουαρίου, με εν τω μεταξύ διεξαγωγή της Προεδρικής εκλογής, όχι; Αφού συγκροτηθεί η Βουλή εις σώμα, και βγάλει Πρόεδρο, ή πώς; Και με τα τριήμερα, παράλληλα, των διερευνητικών εντολών, αν χρειαστούν. (Και δεν βάζουμε καν στην εικόνα το ενδεχόμενο τρίτο κόμμα η δεδομένη Χρυσαυγή, με την ποινική διαδικασία κατά της ηγεσίας της εν εξελίξει).

Το ξαναλέμε: χρειάζεται να έχει προετοιμαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ -αλλά και γενικότερα η πολιτική τάξη- αλλά και η χώρα και οι άνθρωποί της, για επεξήγηση του ακατανόητου μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News