Ας φανταστούμε ότι δεν είμαστε κομπάρσοι και παρατηρητές των γεγονότων σε αυτή τη χώρα, αλλά ότι είμαστε θεατές μιας ταινίας των αδελφών Φαρέλι. Τα εν λόγω αδέρφια, γυρίζουν τις πιο χοντροκομμένες κωμωδίες του αμερικάνικου σινεμά. Η υπόθεση της ταινίας έχει ως εξής:
Ένας ταλαντούχος και επιτυχημένος κωμικός ηθοποιός εκλέγεται βουλευτής με ένα κόμμα, το οποίο πιστεύει ακράδαντα ότι κάποιος ψεκάζει τους πολίτες της χώρας με αεροπλάνα με διάφορα χημικά για να αποβλακώνονται. Ο κωμικός, όποτε δεν πηγαίνει στη Βουλή και τα τηλεοπτικά πάνελ, παίζει στο θέατρο κανονικά, κάνει γυρίσματα σε τηλεοπτικές σειρές και περιοδεύει με θιάσους σε όλη τη χώρα. Ταυτόχρονα, διατηρεί σχέσεις με έναν ανεπάγγελτο παράγοντα, τον οποίο δανείζει διάφορα ποσά με τόκο. Ο παράγοντας δεν του τα επιστρέφει, και ο κωμικός του λέει ότι είναι στριμωγμένος οικονομικά, παρ' όλες τις δουλειές που κάνει, το θέατρο και την πολιτική, για να του δίνει ο άλλος κάποια έστω μικροποσά. Ο παράγοντας τώρα, αρχίζει να βολιδοσκοπεί τον δανειστή του, για να τον «λαδώσει», εξ ονόματος κάποιων άλλων, για να ψηφίσει σε μια κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή. Ο κωμικός βουλευτής τσιμπάει, κάνει τέλος πάντων ότι τον ενδιαφέρει και αρχίζουν να συναντιούνται μιλώντας σα λιμενεργάτες του παλιού καιρού, ενώ ταυτόχρονα και ο κωμικός βουλευτής και ο παράγοντας μαγνητοσκοπούν και ηχογραφούν ο ένας τον άλλον.
Κάποια στιγμή, ο κωμικός βουλευτής τον καταγγέλει στην αστυνομία ότι θέλει να τον λαδώσει, η ασφάλεια «παγιδεύει» τον χώρο του επόμενου ραντεβού τους, αλλά ο παράγοντας αυτή τη φορά δεν έρχεται. Η αστυνομία εν τω μεταξύ δεν γνωρίζει ποιον πάει να παγιδεύσει, καθώς ο κωμικός βουλευτής δεν τους λέει το όνομα του παράγοντα, αλλά μπροστά στο καθήκον, η αστυνομία καλωδιώνει τον χώρο του ραντεβού στα κουτουρού. Μετά τη μη εμφάνιση του παράγοντα, αστυνομία και κωμικός βουλευτής το διαλύουν, αλλά ο βουλευτής παίρνει τις μαγνητοσκοπήσεις που έχει κάνει, τις πηγαίνει σε έναν συνάδελφό του, κωμικός κι αυτός και ταλαντούχος, που έχει μια εκπομπή όπου κάνει πολιτικά κυρήγματα, ο οποίος και τις μοντάρει, έτσι ώστε ο ήχος να έχει και μια εικόνα, αλλά η εικόνα είναι από ξεχωριστή μαγνητοσκόπηση από τον ήχο. Ο κωμικός βουλευτής παίρνει τις κασέτες και πάει σπίτι του. Ο κωμικός μοντέρ όμως, βγαίνει σε πρωινή εκπομπή δημοσιογραφικής ψυχαγωγίας και λέει ότι κάποιος πήγε να εξαγοράσει τον κωμικό βουλευτή. Οπότε και ο τελευταίος, παίρνει τον αρχηγό του κόμματός του και βγαίνουν μαζί και καταγγέλουν συνωμοσία. Η αντιπολίτευση, που είναι η μόνη που δεν γέλασε με αυτήν την καταγγελία, τη θεωρεί σοβαρή και λέει ότι αυτός που έλεγε για τους ψεκασμούς, ναι μεν δεν είχε δίκιο για τους ψεκασμούς, αλλά τώρα έχει, γιατί ο κωμικός βουλευτής με το βαμμένο μαλλί είναι τίμιος και βγάζει το ψωμί του με γυρίσματα, θέατρα και το βουλευτικό του μισθό μόνο και όχι με δωροδοκίες, γι’ αυτό και είναι στριμωγμένος οικονομικά. Ο παράγοντας συλλαμβάνεται, αλλά αποδεικνύεται ότι είναι φίλος και συνεργάτης και του κωμικού βουλευτή και του προέδρου του. Ο παράγοντας λέει ότι τον δοκίμαζε τον βουλευτή για να δείξει ότι είναι φιλάργυρος και Σκρουτζ, ο κωμικός μοντέρ εξαφανίζεται με ένα κότερο, ο πρωθυπουργός τους κάνει μήνυση και ο κωμικός βουλευτής βγαίνει και λέει ότι του έδινε του παράγοντα και λεφτά για να παίξει στο χρηματιστήριο, γιατί αυτός βοηθάει όποιον τίμιο θέλει να παίξει στο χρηματιστήριο να προκόψει και να βγάλει ψωμάκι για τη φαμελιά του. Την άλλη μέρα όμως ο εισαγγελέας τους στέλνει στο διάολο, ο κωμικός βουλευτής βγαίνει και λέει ότι ο παράγοντας του έλεγε σημεία και τέρατα, ότι τα παίρνουν κι άλλοι και εκεί να δείτε αλλού λαδώματα, όχι που πιάσανε αυτόνα ότι και καλά τα παίρνει, αυτός έκανε ότι τα παίρνει για να δοκιμάσει με τη σειρά του τον παράγοντα που τον δοκίμαζε ενώ ταυτόχρονα του έπαιρνε λεφτά για να αγοράζει μετοχές στο χρηματιστήριο του Τόκιο.
Το ζήτημα είναι ότι αν όλο αυτό το κάνανε όντως ταινία, θα βγάζανε πολλά και τίμια λεφτά όλοι αυτοί και θα τους λέγανε όλοι μπράβο και συγχαρητήρια, είστε θεότρελοι αλλά κάνατε μια φοβερή κωμωδία, ενώ τώρα γελάνε όλοι τζάμπα και αυτοί οι κακομοίρηδες δεν παίρνουν φράγκο.
Συμπέρασμα: Τα λεφτά πολλοί εμίσησαν, τα πολλά λεφτά ουδείς.
Εν τω μεταξύ, τις τέσσερις μέρες που γυριζόταν η ταινία, πέρασε ένα νομοσχέδιο που ενταφιάζει την προστασία των δασών, με σαράντα τροπολογίες τσόντα από δω κι από κει, κι άλλο ένα νομοσχέδιο με άλλες εκατόν είκοσι τροπολογίες, για τις οποίες ελάχιστα μάθαμε και ακούσαμε από τα κανάλια.
Παρ' όλα αυτά, καλές γιορτές!
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News