Βιομηχανικός Εργάτης: «Qu'est-ce qu'on a fait au Bon Dieu?» («Θεέ μου τι σου κάναμε;»). Αισιόδοξη ταινία για ένα δύσκολο θέμα, με εκπληκτικές ερμηνείες, που σου φτιάχνουν το κέφι.

Ρέα Βιτάλη: «Ida», πολωνική ασπρόμαυρη ταινία του Παβελ Παβλικόφσκι. Μα πόσες αποχρώσεις έχει το ασπρόμαυρο;

Γκέλη Βούρβουλη: «Interstellar»

Κώστας Γιαννακίδης: «Ο Λύκος της Wall Street»

Γκίζα: «Nebraska», του Αλεξάντερ Πέιν

Λένα Διβάνη: «Deux jours et une nuit», των υπέροχων αδερφών Dardenne. Είναι η απάντηση στην αιώνια ερώτηση πώς μια ταινία μπορεί να συνδιαλέγεται με τα πιο καυτά ερωτήματα της εποχής της χωρίς να ξεπέφτει στο μπανάλ.

Τάκης Καραγιάννης:  «Il Capitale Umano»

Γιώργος Καρελιάς: «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών». Είναι παλιά βέβαια, αλλά το 2014 πέθανε ο Ρόμπιν Γουίλιαμς

Στέφανος Καστρινάκης: «Μεγαλώνοντας», σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τους Ίθαν Χοκ, Πατρίσια Αρκέτ, Έλαρ Κολτρέιν

Γιάννης Κόντος: «In Order of Disappearance»

Γιάννης Κυφωνίδης: «Hobbit»

Λουκρητία: «The Double» και «Gone Girl»

Άρης Μαλανδράκης: «Ιστορίες για αγρίους», του Αργεντινού Ντάμιαν Σέφρον. Μαύρο χιούμορ, κοφτερό σαν ξυράφι.

Γιώργος Μαυρωτάς: «The imitation game»

Τάσος Μελετόπουλος: «Magic in the moonlight»

Κώστας Μίντζηρας: «Nebraska», Alexander Payne

Νίκος Ορφανός: «Locke» («Σε λάθος χρόνο»), του Στίβεν Νάιτ, με τον Τομ Χάρντι.

Γιώτα Παναγιώτου: Η ταινία που θα πήγαινα να ξαναδώ ήταν η συνέχεια της τριλογίας του Τόλκιν «The Hobbit: The Desolation of Smaug».

Έλενα Παπαδημητρίου: «A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence», Roy Andersson

Μαρία Πετρίδη: «Ιστορίες για αγρίους» («Relatos salvajes»)

Μυρτώ Πολυμίλη: «Mr Turner»

Σπύρος Σεραφείμ: «Interstellar», του Κρίστοφερ Νόλαν. Η Οδύσσεια, με φόντο το Διάστημα.

Εύα Στάμου: «Xenia», Πάνος Κούτρας

Λίλα Σταμπούλογλου: «Fury»

Νίκος Σωκιανός: «Auf den Spuren der Intuition» («Στα χνάρια της διαίσθησης»), Bayrischer Rundfunk. Διαθέσιμο στα γερμανικά στο Amazon.

Το κορίτσι του διπλανού portal: «Boyhood» του Richard Linkater, η ζωή ενός αγοριού που μεγαλώνει χρόνο χρόνο επί 12 χρόνια. Η ζωή όλων μας καθώς μας προσπερνάει και μας ρημάζει ανεπαισθήτως. Ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος. Το αγόρι τα σπάει. Η μαμά του επίσης.

Δείτε την protagon ανασκόπηση 2014

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News