Σκληρά χαρακτηριστικά προσώπου – κλασσική μπαλαδόφατσα… Μαλωμένος με το δημόσιο χαμόγελο – ιδιωτικά δεν είναι έτσι…Είναι ο τύπος που δεν θα ποντάριζε πάνω του έστω και μισό ευρώ ένας λαϊφστιλάτος διαφημιστής. Λόγος με παύσεις – όπως όλοι όσοι σέβονται την αξία της σιωπής… Αν τον πετύχεις να μιλάει μετά από ήττα της ομάδας του, έχεις δει την καλύτερη προσωποποίηση της Μεγάλης Παρασκευής.

Ο Άγγελος Αναστασιάδης είναι προπονητής ποδοσφαίρου (τώρα στον μπιζίμ ΠΑΟΚ αλλά δεν είναι αυτό το θέμα) και τον έχω συναντήσει -προς αποφυγή άλλων σκέψεων- μία φορά στα δυο λεπτά μιας τυπικής γνωριμίας. Είναι ο άνθρωπος που -ε ναι, μετά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη- δέχεται, επικαλούμενος συνεχώς την Παναγιά στην ποδοσφαιρική καθημερινότητα, το μεγαλύτερο trollάρισμα, τη διαρκή διαδικτυακή και όχι μόνον ειρωνεία (και όποιος βρει καλή μονολεκτική ελληνική απόδοση της λέξης troll κερδίζει χρυσούν ελβετικόν ωρολόγιον). Εύκολα προσβάσιμα από τους χρήστες του διαδικτύου είναι από μια μαϊμού επιστολή δήθεν του ιδίου προς την διοίκηση του ΠΑΟΚ για αντικατάσταση του ύμνου της ομάδας με απολυτίκιο της Παρθένου μέχρι ρεπορτάζ για τη συμμετοχή της Παναγίας στην αποστολή για το κυριακάτικο ματς.

Κι όμως, ο Άγγελος Αναστασιάδης απτόητος -αν και όχι αναλφάβητος διαδικτυακά- συνεχίζει. Εμπλέκει την Παναγιά στην εξέλιξη του Κυπέλλου Ελλάδος ή στην ήττα από τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα, κι όσο κι αν κάποιοι μιλούν για γραφικότητα ή και για ασέβεια, δεν γίνεται να μην υπάρχει και άλλη οπτική. Τι κάνει -πέρα απ’ την πίστη του- έναν άνθρωπο να επιμένει ακόμη και όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες και μόνο δημοτικότητα και αποδοχή δεν αποφέρουν; Δεν θα μπορούσε, καλύπτοντας τα νώτα του, να ελιχθεί και να ακολουθήσει την πεπατημένη «πάω γύρω-γύρω και δεν λέω τίποτα»; Το θρησκευτικό αίσθημα είναι μια βάση απάντησης αλλά δεν εξηγεί το όλον: χρειάζεται και τόλμη και άντερα για να ‘σαι ο εαυτός σου.

Το ποδοσφαιρικό-τηλεοπτικό-διαδικτυακό κοινό κάθε άλλο παρά ευήκοον ους τείνει σε πνευματικά και θρησκευτικά ζητήματα – αν νικάς, είσαι ο μάγκας, αν χάνεις, δεν υπάρχεις… Ο Αναστασιάδης, με δεδομένη τη δυσανεξία του στον Τύπο αλλά και την επαγγελματική του υποχρέωση για τουλάχιστον εβδομαδιαίο δημόσιο λόγο, ατάραχος εκτίθεται στον λάκκο των λεόντων των Μέσων και του Διαδικτύου. Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι σαν ένας κομμουνιστής ανάμεσα σε χρυσαυγίτες, ένας χεβιμεταλάς στα μπουζούκια, ένας γαύρος στη Θύρα 4… Όσο όμως κι αν διαφωνείς με το περιεχόμενο, δεν γίνεται να μη θαυμάσεις την παρρησία, την επιμονή και το θάρρος.

Στο ανύποπτο τα-‘χω-μ’-όλους-καλά Αποψιστάν που ζούμε, δεν έμειναν πολλοί άνθρωποι με γωνίες κι όσοι έμειναν -ανεξαρτήτως απόψεων- αποκλείονται από τα Μέσα, όπου βασιλεύει ο κανόνας «τα στρογγυλεύω, άρα υπάρχω». Κάποιοι λίγοι που αντέχουν, όπως ο Άγγελος Αναστασιάδης, σεβασμό μόνον αξίζουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News