Αν η κάθε γενιά ζει τον δικό της «πόλεμο», η δική μας γενιά φαίνεται πως θα ζήσει τον «πόλεμο του νομίσματος». Η διάσημη φράση του υπουργού Οικονομικών της Βραζιλίας, φαίνεται πως απεικονίζει μια πραγματικότητα – καθώς πλείστες όσες χώρες διαγκωνίζονται στην υποτίμηση του νομίσματός τους, προκειμένου να ενισχύσουν τις εξαγωγές τους και άρα να κόψουν δρόμο στην προσπάθεια αναζωογόνησης της απασχόλησης. Επειδή όμως, όπως παρατήρησε σχετικά ο Γ.Μπούτρος-Γκάλι (ανηψιός του πρώην ΓΓ του ΟΗΕ) «δεν μπορούν να κάνουν όλοι ταυτόχρονα εξαγωγές» κι επειδή η υποτίμηση του ενός νομίσματος σημαίνει ανατίμηση του άλλου, οι κινήσεις αυτές έχουν προκαλέσει μεγάλη ένταση στη διεθνή σκηνή: οι μεν κατηγορούν τους δε ότι υποτιμούν σκοπίμως το νόμισμά τους για να ενισχύσουν τις εξαγωγές τους, οι δε καταγγέλλουν τους μεν ότι τους ασκούν καταχρηστικές πιέσεις για να ανατιμήσουν το νόμισμά τους…

Ζούμε έναν «πόλεμο» λοιπόν; Υπό κάποια έννοια, ναι. Ο Χένρυ Κίσσινγκερ σε ομιλία του πριν από ένα μήνα, παρέπεμψε στις αρχές του 20ού αιώνα για να επισημάνει πως «οι αντιπαλότητες των κρατών εκείνης της εποχής οδήγησαν στο μακελειό του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου» και να υποστηρίξει, ότι ο ραγδαία αναπτυσσόμενος ρόλος της Κίνας «δημιουργεί μιαν επικίνδυνη ρευστότητα στο διεθνές σκηνικό». Σε εκείνη την ομιλία του στη Γενεύη, ο πρώην αμερικανός υπουργός παρατήρησε ακόμη πως ο κόσμος θα περάσει «από το χάος σε μια νέα τάξη» και τόνισε, πως «οι ηγέτες θα πρέπει να διαχειριστούν με επιδεξιότητα την κατάσταση, έτσι ώστε να μην περάσει η ανθρωπότητα από ανείπωτα δεινά».

Είναι ένας «πόλεμος» λοιπόν; Αρκετοί αναλυτές επισημαίνουν, πως ενώ στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης αναδείχθηκε η αντίληψη της «αλληλεξάρτησης» και διαμορφώθηκε η πεποίθηση της αναγκαστικής συνεργασίας λόγω του παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, στην παρούσα συγκυρία διαπιστώνεται μια ανατροπή αντιλήψεων. «Τώρα πρυτανεύει η αντίληψη, πως επιβιώνει ο ισχυρότερος» σημειώνεται και υπενθυμίζεται η κυνική ρήση του αμερικανού πάλαι ποτε υπουργού Οικονομικών Τζ.Κονάλι: «δικό μας το νόμισμα, δικό σας το πρόβλημα»…

Είμαστε τώρα σε «εμπόλεμη» κατάσταση; Αν σκεφτεί κάποιος ότι η υποτίμηση του γουάν, του γιέν, του ρεάλ, της στερλίνας και του δολλαρίου προκάλεσαν ανατίμηση του ευρω και άρα «υποτίμηση» της αποτελεσματικότητας της ελληνικής πολιτικής λιτότητας, τότε ναι, με κάποιο τρόπο είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Ο Ρομάνο Πρόντι εξάλλου μιλώντας τις προάλλες στο Μέγαρο Μουσικής προέβλεψε σοβαρές κοινωνικές αναταραχές – απευθυνόμενος στο κοινό του παρατήρησε πως «αν εσείς οι έλληνες, φέρετε σε πέρας το πρόγραμμά σας θα γίνετε πρότυπο. Όμως, αναρωτιέμαι αν θα αντέξει ο κοινωνικός ιστός την εφαρμογή των μέτρων»…

Αυτό που βιώνουμε είναι «πόλεμος»; Ο Ντ.Στρώς-Κάν το αρνήθηκε, τόνισε πως «όλοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη της συνεργασίας» και την ίδια στιγμή «κάρφωσε» τους Κινέζους ως «μοναχοφάηδες»: «δεν γίνεται να διεκδικείς μια θέση στο κέντρο της σκηνής και ταυτόχρονα να πορεύεσαι σαν ελεύθερος καβαλλάρης» είπε… Ο Ρώσος υπουργός Οικονομικών Αλ.Κουντρίν επίσης επέκρινε τους «πλούσιους» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου – «οι αποφάσεις λαμβάνονται από λίγες και ισχυρές χώρες και μετά ανακοινώνονται στο όνομα της διεθνούς κοινότητας» καυτηρίασε…

Τελικά, μιλούμε για «πόλεμο»; Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η Σχολή Πολέμου του Αμερικανικού Ναυτικού έχει σημαντικά ενισχύσει στην ύλη που διδάσκει, μαθήματα που αναφέρονται στα χρηματοπιστωτικά και τη λειτουργία των αγορών… Ο καθηγητής Εθνικής Ασφάλειας Ν.Γκβόσντεφ σημείωσε σχετικά πως η σχολή αποδίδει «μεγάλη σημασία» στον τρόπο που λειτουργούν οι αναδυόμενες οικονομίες και ιδιαίτερα στη δυνατότητά τους να παρεμποδίσουν την αμερικανική «ελευθερία δράσης»…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News