Πώς ελέγχεις τους συνειρμούς που πλέκει το μυαλό σου; Ποιος μπορεί να σε αποτρέψει από το να φέρεις την ώρα που οδηγείς, την ώρα που πίνεις ποτό με τους φίλους σου, την ώρα που κάνεις μπάνιο, την εικόνα του δολοφόνου, μαυροντυμένου, με μάτια μόνο γυμνά από το σκέπασμα του σφαγέα, και δίπλα του γονατιστό το πορτοκαλί θύμα, να κοιτούν και οι δυο το φακό κι εσύ να ξέρεις τι θα ακολουθήσει.

Σε μια απόσταση κοντινή στον χάρτη, παρακολουθείς το βίντεο που δεν θες να περιγράψεις. Εισβάλλει σε δευτερόλεπτα στις παραστάσεις σου η βία του αποκεφαλισμού, το τουφέκισμα του ομαδικού τάφου, η είδηση του βιασμού, της σκλαβιάς, εξοικειώνεσαι με τη μορφή εκδίκησης, με τις φωνές, την υποτίμηση της ανθρώπινης φύσης, το αίμα, τα ξεσκισμένα ρούχα. 

Αυτό που σε σοκάρει, σταδιακά εισβάλλει στην καθημερινότητά σου και πλησιάζει τη φύση σου. 

Πριν χρόνια, πρέπει να 'μουν 5-6 χρόνων, σε ένα διπλανό από το δικό μου χωριό, είχαν δεμένο ένα αρνί σε συρματόπλεγμα, τεντωμένο σαν εσταυρωμένος. Κόσμος είχε μαζευτεί για το θέαμα… Έκανα να περάσω από το σημείο του δικού του μαρτυρίου καιρό πολύ, μέχρι που η φρικιαστική εικόνα μέσα μου καταλάγιασε κι εκεί που σφάχτηκε εγώ έπαιζα κρυφτό.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News