«Μωρέ θα πάρω φόρα και θα κλωτσήσω με όλη τη δύναμή μου το σκατοκάστρο τους μπας και με αφήσουν ήσυχη πια τα βρομόπαιδα. Άντε, κυρά μου, πάρε το να πάτε σπίτι, αφού δεν μπορείς να το μαζέψεις! Κι εσείς, τάκα-τούκα πάνω από το κεφάλι μου με τις σκατορακέτες σας, που την είδατε Φέντερερ του αλμυρού νερού και της άμμου ξαφνικά… Που να του φύγει του άλλου η ρακέτα σαν μπούμερανγκ και να τον βρει στο δόξα πατρί, Παναγία μου! Ωχ, σκατά, τις κωλογόπες τους, κόλλησε μια στον αγκώνα μου, τι αηδία. Και έχεις και αυτά τα δεκαεξάχρονα να χαμουρεύονται αδιακρίτως. Μωρέ, ωραία ανατροφή… Σιχτίρ, τι είναι αυτό το φρούτο τώρα που πάνε να εγκαταστήσουν; Ρε, πάνε καλά; Με ποιο δικαίωμα στην παραλία μου;».

Πριν με παρεξηγήσετε, δεν πρόκειται για δικές μου σκέψεις. Δεν είμαι τόσο στριμμένη. Προσπαθώ απλώς να καταλάβω την ψυχοσύνθεση, να μπω στο μυαλό ενός από τους λουόμενους που διαμαρτυρήθηκαν χθες σε παραλία της Νέας Μάκρης κατά την εγκατάσταση μιας ράμπας κολύμβησης για άτομα με κινητικά προβλήματα. Η συγκεκριμένη ράμπα παρέχεται δωρεάν στον δήμο Νέας Μάκρης τα τελευταία τρία χρόνια, όμως φέτος παρενέβη το Λιμενικό μετά από ανώνυμες καταγγελίες κατοίκων, ενώ υπήρξαν διαμαρτυρίες πως «η ράμπα ενοχλεί και είναι άχρηστη καθώς δεν χρησιμοποιείται από κανέναν».

Υπάρχουν τόσα να γράψεις, όμως τίποτα που δεν έχει ξαναειπωθεί στο παρελθόν. Μπορείς να αρχίσεις τους χαρακτηρισμούς, τις ταμπέλες και τους αφορισμούς. Είναι εύκολο· εξάλλου, το άδικο νιώθεις να σε ενοχλεί σαν τσίμπημα τσούχτρας. Τα πράγματα είναι όμως πολύ απλά, σκανδαλωδώς απλά. Ας μην τα μπλέξουμε με ευαισθησίες και συναισθηματισμούς. Δεν είναι βίντεο με χαριτωμένα γατάκια ή σκυλάκι που έσωσε μωρό από πνιγμό. Είναι πιο απλό: Πιστεύεις πως είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να έχει πρόσβαση σε δημόσιους χώρους; Απαντιέται με ένα ναι ή ένα όχι. Οι λουόμενοι απάντησαν «όχι» με τον δικό τους τρόπο. Ας είναι, δεν γίνεται να συμφωνούμε σε όλα. Από εκεί και πέρα, μένει να δούμε τι σκοπεύει να πράξει ο δήμος.

Αντί επιλόγου, και για όσους έχουν αμφιβολίες περί δικαιώματος στην πρόσβαση, σας παραπέμπω στην ιστορία της Δήμητρας. Μην μπείτε στη θέση της για να ευαισθητοποιηθείτε, απλώς απαντήστε ό,τι προτάσσει η λογική σας. Έτσι, ξερά και ψυχρά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News