Για πόσους άραγε ακόμα θα πρέπει να καθαρίσουν αυτές οι γυναίκες του πεζοδρομίου της Καραγιώργη Σερβίας; Αφού πέρασαν τα καλύτερά τους χρόνια κάνοντας την βρόμικη δουλειά στα κτίρια του υπουργείου Οικονομικών, μ' έναν μοναδικής αξιοπρέπειας αγώνα βάλθηκαν να βάλουν πολλά πράγματα στη θέση τους. Και να καθαρίσουν πολλά θολά σημεία αυτής της ρημαγμένης κοινωνίας.

Τις πέταξαν στον δρόμο και αυτό δεν το ονόμασαν απόλυση, αλλά διαθεσιμότητα. Είναι απολύσεις όμως και όλοι το ξέρουν αυτό. Γυναίκες μέσης ή μεγαλύτερης ηλικίας, γυναίκες της διπλανής πόρτας, έμειναν χωρίς δουλειά και με ελάχιστη έως καμία πιθανότητα να ξαναβρούν μια άλλη. Ξεκίνησαν έναν πολυμηνο αγώνα, στον οποίο ελάχιστοι έδιναν στην αρχή σημασία. Τα φώτα έπεφταν επάνω τους μόνο όταν τα ΜΑΤ αναλάμβαναν δράση απέναντι σ' έναν εύκολο στόχο. Και τότε, γινόντουσαν κάποιες μικρές ή μεγαλύτερες συζητήσεις γι' αυτές. Αλλά ως εκεί. Η ιστορία τους πέρασε από πολλά κύματα. Συγκρούσεις, απογοητεύσεις, συνέπεια, συνέχεια, δικαστικές διαμάχες. Σ' αυτούς τους μήνες, οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών έδωσαν πολλά μαθήματα.

Πρώτα, σ΄ αυτούς που βλέπουν, ή βλέπουμε, ματαιότητα σε κάθε διεκδίκηση. Οι γυναίκες αυτές, έδειξαν, πως η απάθεια και ο καναπές δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Το ξεκαθάρισαν αυτό στην κοινωνία που είτε απογοητευμένη, είτε φοβισμένη, είτε αλλοτριωμένη, δέχεται αδιαμαρτύρητα κάθε είδους βιαιότητα στη ζωή της.

Έπειτα στην κυβέρνηση, που πίστεψε πως αν χτυπήσει τον πιο αδύναμο κρίκο, το κόστος θα είναι ελάχιστο. Δεν ξεκίνησε με άλλες κατηγορίες υπαλλήλων, γιατί προφανώς πίστεψε ότι έχουν ισχυρή συνδικαλιστική, συντεχνιακή ή κομματική κάλυψη, άρα ενδεχομένως και αυξημένες αντιδράσεις. Το ξεκαθάρισαν κι αυτό αυτές οι γυναίκες. Η θέλησή τους ήταν αρκετή για να κάνουν μεγάλη φασαρία.

Μάθημα σημαντικό έδωσαν και στα μέσα ενημέρωσης. Τις αγνόησαν επιδεικτικά, ιδιαίτερα τα ισχυρά εκείνα μέσα που καθορίζουν την ατζέντα τους με όρους εμπορικούς ή πολιτικής σκοπιμότητας. Λίγες καθαρίστριες σ' ένα πεζοδρόμιο δεν προσφέρονται για θέαμα, άλλωστε έχουν πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθούν. Εσωκομματικές γκρίνιες ή γραφικές βουλευτικές φιγούρες. Οι καθαρίστριες ανάγκασαν τα μέσα να στρέψουν σ' αυτές τις κάμερές τους.

Το πιο σημαντικό, ωστόσο, ξεκαθάρισμα είναι αυτό που προκάλεσαν με τις προσφυγές τους στη δικαιοσύνη. Ναι ξέρω, δεν είναι ισοβαρείς δύο σχετικά συγκρουόμενες δικαστικές αποφάσεις. Η πρώτη, ενός Πρωτοδίκη και η δεύτερη του Αρείου Πάγου. Ο πρώτος, έλεγε πως «η αντικατάστασή τους από ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού αντίκειται στο δημόσιο συμφέρον και δεν εξυπηρετει τις ανάγκες των συγκεκριμένων υπηρεσιών, ενώ έχει προσβάλλει δυσανάλογα το ατομικό δικαίωμα των εναγόντων στην εργασία και την περιουσία». Ο δεύτερος, έκανε δεκτή αίτηση αναίρεσης του υπουργείου Οικονομικών, στην οποία αναφερόταν μεταξύ άλλων πως «η κατάργηση των θέσεων των καθαριστριών έγινε για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος».

Ναι, δεν μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά οι δύο αποφάσεις. Ίσως να μην είναι και συγκρίσιμες νομικά. Αλλά σίγουρα ανέδειξαν τις διαφορετικές ματιές που υπάρχουν στη δικαιοσύνη. Και αλήθεια πιστεύει κάποιος πως η απόλυση λίγων εκατοντάδων καθαριστριών (που θα αντικατασταθούν μάλιστα με ιδιωτικά συνεργεία), είναι μια απόφαση «υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος», όπως λέει ολόκληρο υπουργείο Οικονομικών; Αν ναι, πρέπει να ξαναρχίσουμε από το μηδέν. Και να δούμε ποιο είναι αυτό το συμφέρον…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News