Τι είναι αυτό που κάνει όλο και πιο ανθεκτικούς τους ψηφοφόρους της χρυσαυγής απέναντι στη διακαναλική αντιναζιστική αγκιτάτσια; Τι είναι αυτό που τους αυγατίζει παρά τις βαριές κατηγορίες, τις συλλήψεις, τις προφυλακίσεις; Τι είναι αυτό που τους κάνει, όχι μόνον να μην ντρέπονται για την επιλογή τους, αλλά αντίθετα υπερήφανους γιατί τσουρουφλίζουν τους «συστημικούς κλαψιάρηδες»;

Είναι κάτι που δεν γίνεται σωστά ή ζούμε κάποια νομοτέλεια της κρίσης; Γιατί δεν πιάνει τόπο το διακομματικό κατηχητικό των ανακοινώσεων και οι δικαστικές διώξεις; Είναι η φύση του «κρυφοφασίστα και ρατσιστή Έλληνα», όπως μας λένε πολλοί αγανακτισμένοι δημοκράτες; Πού κρύβεται το μυστικό καλοί μου αναγνώστες;

Μπορεί να είναι κάτι από τα παραπάνω ή και άλλα πολλά. Από την άλλη όμως υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι που υποφέρουν, αλλά δεν διανοούνται να τους ψηφίσουν. Υπάρχουν χώρες-θύματα μνημονίων που δεν ευδοκιμούν χρυσαυγές. Άρα;

Ελάτε τώρα. Μην κάνετε ότι δεν το βλέπετε. Σηκώστε λίγο τα κεφάλια και κοιτάξτε προσεκτικά τον καχεκτικό κομματικό γαλαξία που διαμόρφωσε η κατάρρευση. Προσέξτε πώς κούμπωσε η Χρυσή Αυγή σαν ένα κομμάτι του, σαν το πιο ζοφερό συστατικό του. Προσπαθήστε να δείτε πίσω από τις κορώνες περί «δημοκρατικών και συνταγματικών τόξων». Πώς είναι δυνατόν άλλωστε να υφίστανται τέτοια τόξα όταν τα υποτιθέμενα μέλη τους αλληλοκατηγορούνται, σχεδόν καθημερινά, για αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές πρακτικές; 

Όλοι θέλουν να πεθάνει το θεριό, αρκεί να γίνει με τον «σωστό τρόπο». Οι ορφανοί παραστρατημένοι δηλαδή, να πάρουν μετά τον ίσιο δρόμο. Για τους μεν, να ξαναγυρίσουν στη μεγάλη μητέρα Δεξιά. Για τους δε, να ενταχθούν στη μεγάλη αντιμνημονιακή συσπείρωση, όπως άλλωστε έχουν γαλουχηθεί. Πόσες φορές δεν τους ακούσατε να αλληλοκατηγορούνται για αυτές τις επιδιώξεις τους στη Βουλή; Πόσες φορές δεν τους έχετε ακούσει, μέσα στις εκλογές, να κόπτονται για το δημοκρατικό δικαίωμα διεκδίκησης του «παγιδευμένου ψηφοφόρου» της Χρυσής Αυγής;

Όλοι επιθυμούν τον θάνατό της. Αρκεί να μην ευνοηθεί ο αντίπαλος και χαλάσουν οι ισορροπίες. Γι’ αυτό και οι «δίαυλοι επικοινωνίας», γι’ αυτό και οι εκκλήσεις προσέλευσης. Αυτή η νοσηρή ιδιοτέλεια όμως όχι μόνο δεν την ενοχλεί, αλλά, από πολλές απόψεις, συντελεί στην επιβίωσή της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News