«Αν ήσουν παιδί στα χρόνια του ’50 και έβλεπες εφιάλτες εξαιτίας των κόμικς τρόμου, ρίξε το φταίξιμο στον Al Feldstein. Αν ήσουν παιδί το ’60 ή το ’70 και γέλαγες με το σκανταλιάρικο πνεύμα του περιοδικού Mad, πρέπει να ευχαριστείς τον Feldstein. Και αν είσαι παιδί σήμερα, έχεις κληρονομήσει το γούστο -ή την έλλειψη γούστου- που εκείνος καλλιέργησε». Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε το περιοδικό Time έναν μεγάλο αμερικανό δημιουργό των κόμικς, που πέθανε τον περασμένο μήνα. Ο Al Feldstein (1925-2014) υπήρξε σεναριογράφος και σχεδιαστής, γνωστός από τη δουλειά του στις εκδόσεις φρίκης και τρόμου της EC Comics (Tales from the Crypt, Vault of Horror, Weird Fantasy, Panic κ.ά.), καθώς και για τη διεύθυνση, αργότερα, του σατιρικού περιοδικού Mad. Ο Feldstein ανέλαβε τις τύχες του περιοδικού το 1956, όταν αποχώρησε ο ιδρυτής του, Harvey Kurtzman. Παρέμεινε σε αυτό το πόστο τα επόμενα 28 χρόνια, μέχρι τη συνταξιοδότησή του, αναδεικνύοντας το Mad σε πρωταθλητή με κυκλοφορίες που άγγιξαν τα 3 εκ. τεύχη μηνιαίως.

Η ανάληψη καθηκόντων του δαιμόνιου διευθυντή σήμανε την είσοδο μιας νέας ομάδας σεναριογράφων και σχεδιαστών στην έκδοση. Ηταν ο Don Martin, «ο πιο τρελός από τους τρελούς καλλιτέχνες του Mad» σύμφωνα με το σλόγκαν του. Ο Mort Drucker με τις θεότρελες παρωδίες γνωστών ταινιών και ο Angelo Torres με τα ανάλογα κόμικς για τηλεοπτικές σειρές. Το λάτιν στοιχείο εκπροσωπούσαν ο Κουβανός Antonio Prohias («Spy vs. Spy» με τις διαρκείς συγκρούσεις, μέχρι τελικής εξόντωσης, δύο αντίπαλων κατασκόπων) και ο Ισπανο-Μεξικανός Sergio Aragones με την παλαβή ματιά, στη σειρά «A Mad look at…». Tο καστ της ομάδας συμπλήρωσε ο Dave Berg με το ανάλαφρο (και υποδόρια σαρκαστικό) χιούμορ της σειράς «"The Lighter Side”.

Εκτός από ιδανικός κόουτς, ο Al Feldstein αποδείχθηκε και ευρηματικός νονός. Εκείνος έδωσε το όνομα στη φιγούρα που έγινε, έκτοτε, μασκότ και τακτικός θαμώνας στα εξώφυλλα του Mad. Ο λόγος για τον -διάσημο πλέον- Αλφρεντ Ε. Νιούμαν: το πειραχτήρι με τα πεταχτά αυτιά, το μπροστινό δόντι που λείπει και το ένα μάτι λίγο πιο χαμηλά από το άλλο. Επί των ημερών του Feldstein τα γραφεία του περιοδικού μετακόμισαν στη (σημειολογικά… ταυτόσημη) Madison Avenue. Επίσης, καθιερώθηκαν (με χρήματα του εκδότη William M. Gaines) οι διακοπές της ομάδας του Mad σε διάφορες χώρες, για αναψυχή και δημιουργικό brain storming. Ανάμεσα στα μέρη που επισκέφθηκαν και… ξεσάλωσαν (Κένυα, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη, Ρωσία κ.ά.) συμπεριέλαβαν και την Ελλάδα. Η διαμονή τους στην Αθήνα, καλοκαίρι του 1969 και μεσούσης της χούντας, πέρασε απαρατήρητη. Εσπειραν, όμως, τον καρπό τους. Δέκα χρόνια αργότερα θα κυκλοφορούσε η πρώτη έκδοση του Mad στα ελληνικά, από τον Σαμούχο, και το 1996 θα επανερχόταν στα περίπτερα από την Delta Graph.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News