Ας ξεκινήσω με κάτι προσωπικό. Την πρώτη φορά που ήρθε στο σπίτι μου ένα χαρτοκιβώτιο με τρόφιμα, από την ΜΚΟ Αλληλεγγύη -μέσω της ΕΣΗΕΑ- για τους άνεργους δημοσιογράφους, ένιωσα τουλάχιστον αμήχανα. 

Είχα φανταστεί πολλές φορές ότι μπορεί να βρεθώ χωρίς δουλειά, αλλά ποτέ ότι θα παραλάμβανα μια κούτα με λάδι, μακαρόνια, όσπρια, ζάχαρη, αλεύρι και άλλα βασικά είδη διατροφής, που δεν συνήθιζα και να τα τρώω, προσέχοντας μην παχύνω. Άλλες τόσες φορές μου είχε φανεί υπερβολικό το γνωστό σύνδρομο της Κατοχής που καταλάμβανε τους γονείς μου, όταν γέμιζαν τα ντουλάπια, σε καταστάσεις ανασφάλειας, με ζυμαρικά, ρύζι, αλεύρι και κονσέρβες.

Η αρχική αμηχανία, μεταλλάχτηκε κατά σειρά σε ένα αίσθημα πικρής αυτογνωσίας (είσαι πια μακροχρόνια άνεργη, προς τι η έκπληξη!), μετά γύρισε προς τον θυμό (ανήκω στην ηλικιακή κατηγορία που μόνο για χαρτζηλίκι -και αν- θα σε πάρουν οπουδήποτε), μετά ένιωσα τυχερή που οι γονείς μου ζουν και με στηρίζουν όσο μπορούν (κι ας έπρεπε να είναι η δική μου σειρά τώρα)… Όπως έβγαζα τα τρόφιμα σκέφτηκα ότι μπορεί να μην είχα φτάσει στο σημείο να πεινάσω, λόγω βοήθειας από το σπίτι μου, αλλά κάποιος άλλος θα μπορούσε πραγματικά να τα είχε μεγάλη ανάγκη. Κι αν είχε και παιδιά…

Από τις κούτες αυτές, που έρχονταν για κάποιους μήνες, ελάχιστα κατανάλωσα και χθες το βράδυ τα τακτοποίησα ανά είδος, για να τα πάω εκεί που πραγματικά θα πιάσουν τόπο. Στον άνεργο από το 2009, πρώην διαφημιστή Κώστα Πολυχρονόπουλο, 47 ετών, εμπνευστή της Κοινωνικής Κουζίνας, που σήμερα έφτασε να ταΐζει περίπου 100 άτομα τη μέρα.

Πέρασε κι εκείνος δυο χρόνια ψάχνοντας για δουλειά, επέστρεψε στο πατρικό να ζήσει με τη μητέρα του, βυθίστηκε για 6 μήνες στην κατάθλιψη, και βγαίνοντας μια βόλτα είδε κάτι που τον συγκλόνισε: δύο παιδιά να τσακώνονται πάνω από ένα κάδο σκουπιδιών για ένα σάπιο μήλο. Έτσι, όπως έχει πει ο ίδιος, αποφάσισε να ταΐσει όσο περισσότερο κόσμο μπορεί. Η Κοινωνική Κουζίνα «Άλλος Άνθρωπος», δεν δέχεται να διαφημιστούν, βοηθώντας, αλυσίδες σούπερ μάρκετ και φορείς -όποιος θέλει μπορεί να συνεισφέρει γιατί το θέλει. Δεν πιστεύει στη φιλανθρωπία, ούτε στην ελεημοσύνη, αλλά στην «αλληλεγγύη, που θα πει δίνω από το υστέρημα και όχι από το περίσσευμά μου».

Δεν ήθελα να …διαφημίσω εδώ την δική μου προσφορά, είναι άλλωστε αμελητέα όταν φροντίζεις για το φαγητό 3.000 ανθρώπων το μήνα. Είχαν, όμως, την ίδια ιδέα και οι ηθοποιοί της ομάδας Pequod, να διαθέσουν στον «Άλλο Άνθρωπο», όλα τα έσοδα μιας έξτρα απογευματινής παράστασης του έργου του Χρήστου Αγγελάκου «Οι δυο μας τώρα», στο θέατρο Scrow. Επίσης, οι εκδόσεις Ευρασία θα διαθέσουν τα έσοδα από το πρόγραμμα-βιβλίο της παράστασης για τον ίδιο σκοπό.

Τη δράση στηρίζει και η ΜΚΟ «Μίτος» και είναι ευπρόσδεκτα και συσκευασμένα τρόφιμα για όποιον θέλει να φέρει. 

Για το θέατρο Scrow (Αρχελάου 5, Παγκράτι): Μεγάλη Τρίτη, 15 Απριλίου, ώρα 6.15 μ.μ. Εισιτήριο 12 ευρώ. Καλό είναι να γίνει κράτηση στο τηλ.: 210 7235842

Για την Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος»: όλες οι πληροφορίες για το πώς μπορείτε να βοηθήσετε στο site. 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News