Για μέρες και μήνες θα σέρνεται η «υπόθεση Μπαλτάκου». Που μπορεί και να καταφέρει να βουλιάξει την κυβέρνηση/διακυβέρνηση Σαμαρά/Στουρνάρα, άντε και Βενιζέλου, που άντεξε από άλλα κι άλλα! «Με όλο τον σεβασμό προς τους θεσμούς» και άλλες ελαφρότητες που συνηθίζουμε να εκφωνούμε, ας μας επιτραπεί να καταθέσουμε την πεποίθηση ότι άλλα -αλλού είναι τα σοβαρά:

Πρώτα, η ακραία παρεοκρατία: ο Μπαλτακισμός ήταν -και το γνωρίζουμε όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ της εξουσίας- η απόληξη ενός φαινομένου που ξεκίνησε επί Ανδρέα, ανέβηκε επί Σημίτη, μπετονάρισε επί Κωστάκη, απογειώθηκε επί Γιωργάκη, και τώρα μεσουράνησε επί Αντωνάκη. (Συγγνώμην για την χρήση των υποκοριστικών. Η λαϊκή σοφία τα καθιέρωσε. Άρα… υπάρχουν. Και λειτουργούν). Πρόκειται για το φαινόμενο της παρεοκρατίας. Του κλειστού κύκλου των «εντός». Οι οποίοι αποκτούν συνείδηση κυριαρχίας -επί των πάντων. Όμως… τη διαφορά την κάνει το περιεχόμενο, το ποιόν της παρέας. Στενός κύκλος Σημίτη ήταν ο Νίκος Θέμελης (όχι ο Θόδωρος Τσουκάτος), στενός κύκλος Κωστάκη οι Ρουσσόπουλοι΄/Αγγέλου: σας βγαίνει το ίδιο; Στενός κύκλος Γιωργάκη η όλη παιδική χαρά, στενός κύκλος Αντωνάκη η μνήμη Πολ.Αν. Κατανοητό το τελευταίο, μετά την εξορία που πορεύθηκε στην έρημό του ο Σαμαράς -αλλά …δεν προσέχουμε;

Δεύτερο: οι τακτικισμοί. Τακτικιστής -ακραία!- ο Αντρέας, τακτικιστής και ο Κώστας Καραμανλής. Ο πρώτος όμως είχε μια «περιβάλλουσα» στρατηγική (καλή; κακή; υπέροχη; ολέθρια; πάντως είχε…), ο δεύτερος είχε την προσμονή της αποχώρησης από την εξουσία, ούφ!, να ξεσκάσουμε.

Ο Σαμαράς, τι έχει; Το είδαμε μετά την ήττα-που-βαφτίστηκε-νίκη στις εκλογές του 2012 (Μάιο/Ιούνιο), την -σωτήρια για την Ελλάδα!- τακτική κίνηση της σύμπηξης συνασπισμού ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ και την «παράδοση» σε Ε.Ε./ΔΝΤ. Τη βάφτισε στον εαυτό του και στην κλειστή ομάδα στρατηγική. («Φυσικά» τα μίντια θαύμασαν, λάτρεψαν, ακολούθησαν χωρίς να πολυπροσέχουν τα επιμέρους μετέπειτα βήματα…).

Τρίτον, η λατρεία της εξουσίας. Της επιβολής. Της βίας. Εδώ, την αποκορύφωση έδωσε η επίθεση του υιού Μπαλτάκου, Νεαντερντάλιου που επετέθη και ξυλοφόρτωσε τους άλλους Νεαντερντάλιους χρυσαυγίτες -μέσα στο σεπτόν τέμενος της Δημοκρατίας (την Βουλή των Ελλήνων, ντε!). Και είτα, συνοδευόμενος από ακολουθία της φρουράς της Βουλής, ώχετο απιών εν τιμή. Όλοι όσοι έτσι εσωτερικεύουν την βία, την βρίσκουν μπροστά τους.

Τέταρτον, ίσως, η αντιστροφή της ταξικότητας. «Μεγαλοαστό» φτύνει τον Σαμαρά ο Μπαλτάκος στον Κασιδιάρη, για να καλυφθεί. Έχοντας μαθητεύσει ως δικηγόρος στο γραφείο του Τρύφωνα Κουταλιδη, βέβαια. Όπως, περίπου, μισή μερίδα άνθρωπος ό ίδιος, έγραφε βιβλία για τους αρχαίους Σπαρτιάτες, τους οποίους διακωμωδούν με γυμνάσια οι φουσκωτοί των χρυσαυγιτών -τους οποίους δέρνει ο υιός Μπαλτάκος, αφού παρκάρει στις ΜΥΚ του Λιμενικού όπως τα παιδάκια όλου του κόσμου….

Υπεραναπληρώσεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News