Σε είδα να ομορφαίνεις αυτόν τον κόσμο με το πέρασμα σου, Σάνια Κιρπότιν, δάσκαλε στην αρχιτεκτονική του ΕΜΠ και μοναδικέ homo ludens. Έφυγες την εαρινή ισημερία, την ημέρα των ποιητών, γιατί ποιητής ήσουν, ορατών τε και αοράτων κτιρίων. Όταν το έμαθα έβλεπα το δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση και ξαφνικά θύμωσα, ναι θύμωσα που οι Έλληνες ασχολούνται μετά λεπτομερειών με τη ζωή των τηλεοπτικών αστέρων και πολιτικών βόθρων κι εσύ φεύγεις ελαφροπατώντας κι άγνωστος στους πολλούς, όπως έζησες.

Οι πολλοί βλέπεις γνωρίζουν τους Κασιδιάρηδες και τους Ψωμιάδηδες, όχι τους μάγους της στατικής που δίδασκαν τους φοιτητές τους μέχρι ν' αφήσουν την τελευταία τους πνοή, αγάπη και δημιουργικότητα. Οι πολλοί δεν ξέρουν ότι το ωδείο Αθηνών λ.χ. στέκεται όρθιο χάρη σε σένα. Οι πολλοί δεν ξέρουν ότι μιλούσες 5 γλώσσες ανθρώπινες και μία των πουλιών. Ότι άφησες πίσω σου όμορφα κτίρια, όμορφα παιδιά, όμορφα λόγια. Δεν ξέρουν ότι υπήρχαν ακόμα άντρες που χαιρετούσαν με χειροφίλημα.

Γι αυτό θύμωσα Σάνια κι αποφάσισα να ξεκινήσω ένα libro d' oro των ανθρώπων που έκαναν αυτή τη γη ένα φωτεινότερο μέρος και ν' αρχίσω με σένα. Βασιλεύς ή στρατιώτης, ρώτησε ο παπάς στη ρώσικη εκκλησία που σε αποχαιρετήσαμε. Και τα δυό Σάνια εσύ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News