Ο Γουόλτερ Γουάιτ είναι ένας καθηγητής χημείας σε μια επαρχιακή κωμόπολη. Με έναν έφηβο γιο παραπληγικό, τη γυναίκα του έγκυο στο δεύτερό τους παιδί, με στεγαστικό δάνειο να τρέχει, απόλυτα συμβιβασμένος με την καθημερινή του ψυχαναγκαστική ρουτίνα. Είναι άριστος καθηγητής, απλώς οι ικανότητές του εξαϋλώνονται μέσα στην ανία των μαθητών του και του σχολικού μικρόκοσμου. Ξαφνικά διαγιγνώσκεται με καρκίνο και με έξι μήνες ζωής. Σε μια απρόσμενη συνάντηση με πρώην μαθητή του, νυν βαποράκι, περνάει τον Ρουβίκωνα. Γίνεται μάγειρας κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης, της πιο άριστης ποιότητας που βγήκε ποτέ στην πιάτσα, υιοθετεί το ψευδώνυμο του επινοητή της αρχής της απροσδιοριστίας Χάιζενμπεργκ και ξεκινάει ένας χείμαρρος ατελείωτων δολαρίων, ναρκωτικών, κακοποιών, εμπόρων και πτωμάτων, που σταδιακά οδηγεί στην πλήρη αποσύνθεση και οικογενειακή του εκμηδένιση. Και βέβαια όλο αυτό με πολύ, μα πάρα πολύ, αίμα.

Μιλάμε για τη διάσημη αμερικάνικη σειρά Breaking Bad. Ο Γουόλτερ γίνεται κατασκευαστής της εκλεκτότερης ντρόγκας για να πληρώσει τις χημειοθεραπείες του. Από καθαρή ανάγκη, ενάντια σε ένα σύστημα που τον αφήνει να πεθάνει. Παρανομεί ασύστολα, τινάζει αναρίθμητες ζωές στον αέρα και γίνεται κακός, γίνεται απόλυτα κακός, γίνεται διαβολικός, ανάλγητος, αδυσώπητος, εσχατολογικά φιλάργυρος, μόνο και μόνο για να μαζέψει βαρέλια ολόκληρα τιγκαρισμένα με λεφτά, δολλάρια με κόκκινες κηλίδες,  κληρονομιά για τα παιδιά του μετά το θάνατό του.

Η βία όμως τον αιχμαλωτίζει, όπως η κρίσταλ μεθ την πελατεία του. Η μέγιστη διάκριση της ζωής του είναι που έγινε ο καλύτερος «μάγειρας» που έβγαλε ποτέ η πιάτσα. Χωρίς αυτή την ιδιότητα είναι ένα τίποτα. Χωρίς να μπορεί να εκτελεί 11 διαφορετικούς ανθρώπους ταυτόχρονα σε διαφορετικά μέρη, η ζωή του δεν έχει νόημα. Ο Γουόλτερ Γουάιτ θα ήταν ο καλύτερος αρχηγός της 17 Νοέμβρη.

Διαβάζω αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του επονομαζόμενου «φαρμακοχέρη». Παθιασμένες περιγραφές εκτελέσεων και διεργασιών οργανώσεων, ολόιδιες με συναντήσεις καρτέλ ναρκωτικών, με εξολοθρεύσεις αντιπάλων εμπόρων και αστυνομικών, από τη σειρά που προαναφέραμε. Μια απύθμενη παθολογία, που εν συγχύσει, ταυτίζει γραφομηχανές προκυρήξεων με ιστορικά κειμήλια, κουμπούρια που στάζουν αίμα με επαναστατικά καριοφύλλια, και συναντήσεις ψυχασθενών, που βρήκαν νόημα στην ασημαντότητά τους σκοτώνοντας ανθρώπους, με συσκέψεις της Φιλικής Εταιρείας.

Ο φαρμακοχέρης Κουφοντίνας ήταν ένας μελισσοκόμος που έγινε εκτελεστής. Και ένιωσε ότι αυτό είναι πολύ σημαντικότερο από το να μαζεύει μέλι. Ένιωσε ότι αφού η κοινωνία είναι χάλια, αυτός μπορεί να είναι ακόμη χειρότερος. Στο βιβλίο του περιγράφει το πάθος του με κανιβαλιστική ηδονοβλεψία. Ένας Χάνιμπαλ Λέκτερ με περίστροφο. Ένας ιδεολόγος ανθρωποφάγος. Κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται σε γυάλινο κελί, αντικείμενο μελέτης της απόλυτης ψυχασθένειας. Η πορεία του θα γινόταν μια εξαιρετική σειρά, απλώς έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα: είναι αληθινή. Και αυτό πέρα από τη φρίκη που προκαλεί, την κάνει και αβάσταχτη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News