Τέλη του 2008, όταν η κ. Κατερίνα Κοσκινά ανέλαβε το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, φρόντισε αμέσως να κάνει δύο πράγματα. Κατέθεσε αίτηση για ISO, ώστε να μπορεί το μουσείο να διεκδικεί ευρωπαϊκά προγράμματα, και δεύτερον συνέταξε έναν εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας. Σημειωτέον, από το 1997 που ιδρύθηκε το μουσείο δεν είχε εσωτερικό κανονισμό, ο οποίος ακόμη δεν έχει ψηφιστεί από το αρμόδιο υπουργείο. Όραμά της ήταν το ΚΜΣΤ να αποκτήσει τη νοοτροπία ιδιωτικής εταιρείας, δηλαδή να αναζητεί μόνο του οικονομικούς πόρους και να εξαρτάται όσο το δυνατόν λιγότερο από το κράτος. Όπερ και έγινε. Την τελευταία πενταετία το ΚΜΣΤ έχει λάβει πάνω από 4.000.000 ευρώ κοινοτικής χρηματοδότησης, εκ των οποίων τα 3.000.000 ευρώ απορροφήθηκαν από τις Μπιενάλε 2011, 2013 (60.000 επισκέπτες) και 2015.

Το πρόβλημα
Σήμερα, παρά τη συστηματική προσπάθεια για να μετεξελιχτεί το ΚΜΣΤ σε ένα σύγχρονο φορέα πολιτισμού, παρά την αναμφισβήτητη εξωστρέφειά του και παρά τις συστηματικές περικοπές που έχουν πραγματοποιηθεί στις δαπάνες (π.χ. μείωση τηλεφωνικών γραμμών, αναζήτηση καλύτερων συμβολαίων, παραίτηση του συμβουλίου από τις έστω κι ελάχιστες αποζημιώσεις που δικαιούται, κ.α.), η κ. Κοσκινά, πρόεδρος του ΚΜΣΤ, βρίσκεται μπροστά σε ένα τεράστιο δίλημμα: να πληρώσει τους είκοσι πέντε υπαλλήλους ή να καλύψει τις καθημερινές ανάγκες του μουσείου (ενοίκια, τηλέφωνα, ηλεκτρικό ρεύμα, αναλώσιμα); Μόνο τα ασφάλιστρα για τη συλλογή Κωστάκη(1.275 έργα τέχνης, έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, σχέδια και κατασκευές), για την οποία το ελληνικό κράτος δαπάνησε τον Οκτώβρη του 1998 περίπου 14,2 δισεκατομμύρια δραχμές, ανέρχονται στα 200.000 ευρώ.

Βλέποντας τον προϋπολογισμό του μουσείου να πέφτει στο μισό εκατομμύριο, και τις ανελαστικές δαπάνες, δίχως τη μισθοδοσία, να υπολογίζονται στα 460.000 ευρώ, η κ. Κοσκινά προσπαθεί να ενημερώσει το κοινό, μέσω συνεντεύξεων και άρθρων, για τα προβλήματα του μουσείου. Μάλιστα, σε λίγο καιρό, θα ξεκινήσει από το ΚΜΣΤ μια διεθνής καμπάνια με τον τίτλο «Υποστηρίζω το ΚΜΣΤ», με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων. Από την άλλη το Υπουργείο Πολιτισμού, που επιμένει να επιδοτεί μουσεία που έχουν… χρέη και νομικά προβλήματα, τηρεί σιγή ιχθύος. «Ακόμη κι αν προβούμε σε απολύσεις, η κατάσταση δε θα αλλάξει. Οι λογαριασμοί στο τέλος θα έρθουν», μου λέει τηλεφωνικά η κ. Κοσκινά, η οποία σκέφτεται να περιορίσει τις ημέρες λειτουργίας του ΚΜΣΤ για να συγκρατήσει τα έξοδα.

Ο λογαριασμός της ΔΕΗ
Μολονότι δηλώνει ότι δεν θα τα παρατήσει, αν σύντομα δεν δοθεί λύση, είναι υποχρεωμένη, εκ των πραγμάτων, να παραιτηθεί. Μπορεί το μουσείο αυτή τη στιγμή να έχει μηδενικό έλλειμμα, ωστόσο αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, τα χρέη που στο εξής θα συσσωρεύονται θα επιβαρύνουν την ίδια. Παρόλο που κάποιος ίσως θεωρήσει λογικό ο προϋπολογισμός ενός μουσείου να επηρεαστεί από την οικονομική κρίση, είναι εντελώς παράλογο ως κράτος να μην έχεις προνοήσει πώς να διασφαλίσεις τα 14,2 δισεκατομμύριά σου. Γιατί αν δεν πληρωθεί ο λογαρισμός της ΔΕΗ, το ρεύμα θα κοπεί και οι κάμερες ασφαλείας θα σβήσουν. Πιθανώς, οι απλήρωτοι φύλακες να μην έχουν ούτε μπαταρίες για τους φακούς.

Τέλος, το πιο παράλογο σε όλη την ιστορία, είναι ότι οι αρμόδιοι φορείς (υπουργεία Πολιτισμού, Οικονομικών και πρωθυπουργός) είχαν ενημερωθεί αναλυτικά με επιστολές για τις δυσκολίες από τον προηγούμενο χρόνο και δεν έκαναν τίποτα -ούτε καν μια συνεδρίαση για να δουν πώς θα καταστεί εφικτή η επιβίωση του ΚΜΣΤ. Αλλά, προφανώς, αυτή είναι η «άλλη αντίληψη περί πολιτικής», που επικαλείται ο κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος στην προσωπικη του ιστοσελίδα. Να καρπώνεσαι τις επιτυχίες ενός μουσείου και να αδιαφορείς για τα προβλήματά του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News