Ένα περιστατικό που έγινε μέσα στις γιορτές στο Λονδίνο είδε τις προάλλες το φως της δημοσιότητας τροφοδοτώντας τον δημόσιο διάλογο στον βρετανικό Tύπο. Στο ταμείο ενός καταστήματος του «Marks and Spencer» μια μουσουλμάνα υπάλληλος αρνήθηκε ευγενικά να εξυπηρετήσει τον πελάτη, επειδή οι πεποιθήσεις της δεν της επέτρεπαν να πιάσει ένα μπουκάλι σαμπάνιας – και η εταιρεία έκρινε τη στάση της αποδεκτή. Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει μια επιχείρηση τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των εργαζομένων της, όταν αυτές τους εμποδίζουν να κάνουν συγκεκριμένες δουλειές, είναι το θέμα που ανέκυψε.

Το ερώτημα που ανεδύθη αιφνιδίως, διαπιστώθηκε ότι είχε απασχολήσει πολλές επιχειρήσεις που είχαν δώσει διαφορετικές απαντήσεις. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα της «Telegraph» το σούπερ-μάρκετ «Sainsbury’s» έχει μιαν άλλη πολιτική. Η διεύθυνση διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού της εταιρείας είχε εκδώσει ένα βιβλιαράκι με τίτλο «το μικρό βιβλίο της πίστης», στη συνέχεια διαβουλεύσεων της επιχείρησης με θρησκευτικές κοινότητες και μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπου «καταγράφονται οι απαιτήσεις και οι πεποιθήσεις διαφορετικών θρησκειών». Κατά τη λογική της επιχείρησης, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται «δίκαια» και οι ίδιοι κανόνες να ισχύουν για όλους, ανεξάρτητα από τη θρησκεία. «Αν σύμφωνα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του, κάποιος δεν μπορεί να τρώει ή να πίνει κάτι ιδιαίτερο, ωστόσο μπορεί να το πιάνει αν αυτό είναι μέρος της δουλειάς του» σημείωσε εκπρόσωπος της επιχείρησης και προσέθεσε πως αν προκύψει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, τότε θα διευθετηθεί κατά περίπτωση.

Η αλυσίδα σούπερ-μάρκετ «Morrisons» (το μεγαλύτερο κατάστημα της οποίας βρίσκεται στο Μπράντφορντ, όπου υπάρχει μια μεγάλη κοινότητα μουσουλμάνων) από την πλευρά της δήλωσε, ότι υπάρχει ένας άγραφος κανόνας εδώ και χρόνια στην επιχείρηση, πως οι μουσουλμάνοι εργαζόμενοι μπορούν να αυτο-εξαιρεθούν από τα τμήματα των οινοπνευματωδών. «Σεβόμαστε τις επιθυμίες οιουδήποτε δεν θέλει να πιάνει συγκεκριμένα προϊόντα εξαιτίας των θρησκευτικών ή πολιτισμικών του πεποιθήσεων» ανέφερε εκπρόσωπος της επιχείρησης.

Εκπρόσωπος της «Tesco» στο σχετικό ερώτημα διευκρίνισε, ότι η εταιρεία δεν έχει συγκεκριμένη πολιτική επί του θέματος, όμως αντιμετωπίζει «με πραγματισμό» το αίτημα κάποιου εργαζομένου που επιφυλάσσεται να κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά. «Δεν έχει νόημα να βάλεις κάποιον στο ταμείο, όταν δεν μπορεί να πιάσει ορισμένα προϊόντα» σημείωσε.

Τα σούπερ-μάρκετ «Asda» τέλος, δήλωσαν πως δεν τοποθετούν εργαζομένους μουσουλμάνους στα ταμεία, εφόσον δηλώσουν ότι δεν θέλουν να πιάνουν οινοπνευματώδη.

Για να επανέλθουμε στην αρχή της ιστορίας, τα «Marks and Spencers» μετά από το συγκεκριμένο περιστατικό σημείωσαν, ότι η επιχείρηση «προσπαθεί να διαμορφώσει ένα περιβάλλον ελεύθερο από διακρίσεις. Στην περίπτωση λοιπόν που ανακύψουν συγκεκριμένα αιτήματα, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε κάποιες λογικές αναπροσαρμογές στις θέσεις του προσωπικού μας, ώστε να μην επηρεαστεί το υψηλό επίπεδο εξυπηρέτησης του καταναλωτικού μας κοινού».

(Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι πόσο μακριά είναι η χώρα μας από τέτοιες αντιλήψεις, που αντιμετωπίζουν με σεβασμό και αλληλεγγύη τον εργαζόμενο. Όμως, δεν μπορώ να αποφύγω στη σκέψη μου, τον ήχο από τις κουβέντες που θα έλεγαν οι ύαινες στην ουρά ενός ταμείου, αν κάποια υπάλληλος με μαντήλα έλεγε ότι «δεν μπορώ να πιάσω τη ρετσίνα σας». «Να πας στον τόπο σου να ζήσεις, που έρχεστε εδώ και μας τρώτε τις δουλειές μας» θα φώναζε αυτή, που δεν αφήνει τον κανακάρη της να δουλέψει στο ταμείο του σούπερ-μάρκετ γιατί είναι «γυναικεία» δουλειά και είναι «μακριά από το σπίτι». Αυτή που προτιμά να ευνουχίζει τον γιο της ροκανίζοντας τα νιάτα του, αλλά ταυτόχρονα δεν επιτρέπει στην «ξένη» το δικαίωμα της εργασίας, αναζητώντας μιαν ευκαιρία για να διαδηλώσει «πατριωτικά» τη διαφωνία της. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ΄ αυτή τη χώρα.)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News