Υπάρχουν τρείς συνεχόμενες δημοσκοπήσεις που δείχνουν πως κάτι αλλάζει σε ό,τι αφορά την επιρροή των κομμάτων στην κοινωνία. Δεν γνωρίζω, μάλλον κανένας δεν γνωρίζει, αν αυτό που αλλάζει έχει μόνιμα χαρακτηριστικά. Σίγουρα θα φανεί στο επόμενο διάστημα. Αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της Ν.Δ. στην πρόθεση ψήφου. Μέχρι πολύ πρόσφατα (ένα μήνα πριν), η πρωτιά μοιραζόταν μεταξύ των δυο. Τώρα, δείχνει να την κρατάει ο ΣΥΡΙΖΑ, παρ' ότι η διαφορά του απο την Ν.Δ. ποικίλει. Ξεκινάει από 0,9 % (ΜRB), περνάει στο 2,5% (Pulse) και φτάνει στο 4,9% (Palmos).
Εκτός από την πρωτιά, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κερδίζει και μια άλλη καμπύλη των δημοσκοπήσεων. Αυτή που λέγεται "παράσταση νίκης", ποιό κόμμα δηλαδή θεωρούν οι ερωτώμενοι ως το πιθανότερο να κερδίσει τις εκλογές. Οι εκλογολόγοι την θεωρούν μάλλον σημαντική αυτή την παράμετρο, με την έννοια ότι δημιουργεί έναν… αέρα νίκης στο κόμμα που την έχει μαζί του.
Βέβαια, οι εκλογολόγοι λένε πολλά ακόμα. Όπως το περίφημο "στατιστικό λάθος", που είναι η διαφορά του αποτελέσματος ενός δείγματος σε σχέση με το πραγματικό αποτέλεσμα και η διαφορά αυτή μπορει να είναι γύρω στο 3%. Μπορεί προς τα κάτω, μπορεί και προς τα πάνω όμως. Άρα, αν το επιτελείο της Ν.Δ. ελπίζει σ' αυτό το ενδεχόμενο, έχει παράλληλα λόγους ανησυχίας, μήπως η απόσταση είναι και μεγαλύτερη.
Πολλά μπορεί να πει και να γράψει κάποιος γι' αυτές τις μετρήσεις και τ' αποτελέσματά τους. Αρκεί να τα πει με μια στοιχειώδη ψυχραιμία, η οποία δεν μας συνοδεύει ιδιαίτερα στους καιρούς που ζούμε. Ένα απο αυτά, είναι πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (που αυτοπροσδιορίζεται και με αριστερό πρόσημο μάλιστα), σε μια εποχή όπου η κυβέρνηση παίρνει τέτοια μέτρα, θα έπρεπε λογικά να καλπάζει και όχι να αγκομαχάει δείχνοντας ικανοποίηση για ένα μικρό προβάδισμα. Ένα δεύτερο, πως ακόμα και αν οι μετρήσεις αυτές επιβεβαιωθούν στις κάλπες, παραμένει ζητούμενο με ποιόν θα συγκυβερνήσει αφού τα ποσοστά που συγκεντρώνει ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση, δείχνουν την ανάγκη συμμάχων. Οι "ψεκασμένοι", μάλλον δεν είναι μια καλή απάντηση σ' αυτό. Ένα τρίτο είναι, πως ο χρόνος των εθνικών εκλογών είναι ένας άγνωστος χρόνος, μπορεί να μας προκύψει οποιαδήποτε στιγμή και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τι θα έχει μεσολαβήσει ως τότε σε μια απόλυτα ρευστή χώρα σε όλα τα επίπεδα. Ένα τέταρτο, πως τα αποτελέσματα στις επικείμενες ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές (όπου η ψήφος είναι πιο… απελευθερωμένη), μπορούν να επηρεάσουν καθοριστικά τις επιρροές των κομμάτων, άρα και όλα τα παρεπόμενα.
Δεν ξέρω αν έχει νόημα ν' απαριθμούμε μερικές ακόμα παραμέτρους που προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις. Ενδεχομένως βάσιμα να μην απασχολούν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως ένα ποσοστό απορρίπτει όλα τα κόμματα ως πολιτική εκφραση, ένα επίσης μεγάλο απέχει από τις εκλογές και ένα τρίτο ψηφίζει με το κριτήριο του "μη χειρότερου".
Έχει νόημα ωστόσο να γνωρίζουμε πως οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν αυτό που γίνεται στην Ελληνική κοινωνία. Ίσως έχει νόημα και για κάποιον άλλο επιμέρους λόγο. Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται σ' αυτές, ο Σκουρλέτης θα σταματήσει να τις αμφισβητεί; Γιατί ένα μήνα πριν, όταν τα δυο κόμματα έδιναν μάχη στήθος με στήθος για την πρωτιά, ο εκπρόσωπος της Κουμουνδούρου ελεγε πως οι «δημοσκοπήσεις αδυνατούν να αποτυπώσουν την πραγματικότητα μια και ο κόσμος τις έχει απαξιώσει και δεν απαντά σ' αυτές». Τώρα;
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News