Ο χώρος όλος κι όλος σαράντα τετραγωνικά. Ο ένας τοίχος άσπρος, ο διπλανός του μαύρος, κι ο απέναντι πράσινος. Στην άλλη μεριά υπάρχουν παράθυρα. Γύρω-γύρω, πάνω σε ξύλινα τραπέζια, που θυμίζουν μοντέρνα σχολικά θρανία, βρίσκονται οθόνες σύγχρονης τεχνολογίας, πληκτρολόγια, ακουστικά, ηχεία, τετράδια με σημειώσεις και μολύβια. Με το που μπαίνεις μέσα, θαρρείς ότι ακούς τον ήχο ενός σμήνους μελισσών. Ο ένας κάνει μοντάζ, ο άλλος αρχισυνταξία, ο τρίτος μιλάει στο τηλέφωνο για να κλείσει εμπορικές συμφωνίες, ο τέταρτος σκηνοθετεί την επόμενη εκπομπή. Παρότι οι φωνές είναι πολλές, και τα λόγια συγκρούονται μετωπικά στον αέρα, δεν ακούγεται σαν φασαρία. Περισσότερο μοιάζει με συγχρονισμένη ορχήστρα κλασικής μουσικής. Άλλωστε, εκπέμπουν όλοι στον ίδιο τόνο- αυτόν της σκληρής δουλειάς.

Κυκλοφορούν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ταξιδεύουν στην Ελλάδα, κι αναζητούν την υπόγεια ενέργεια των πραγμάτων που οι περισσότεροι δε βλέπουν. Ύστερα, επιστρέφουν στο μικροσκοπικό τους γραφείο, ανεβαίνουν με τα πόδια στον 8ο όροφο, διότι το ασανσέρ στην παλιά πολυκατοικία χαλάει συχνά- πέρασα κι εγώ τη δοκιμασία της «ανάβασης»-, κάθονται μπροστά στον υπολογιστή και προσπαθούν να χωρέσουν την εμπειρία τους σε ένα σύντομο βίντεο, διάρκειας 3-5 λεπτών. Πληροφορία συμπυκνωμένη, επεξεργασμένα νοήματα, προσεγμένη αισθητική και αυθόρμητη μουσική. Αυτά είναι τα υλικά με τα οποία η ομάδα του DEStv φτιάχνει τα βίντεο για τις έξι διαδικτυακές εκπομπές της.

Το στοίχημα της επιβίωσης

Κανείς τους δεν έχει τηλεόραση για πολλά χρόνια, τους προκαλούσε απέχθεια και λύπη μαζί. Απέχθεια για το περιεχόμενο, λύπη που δεν είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθούν όσα τους εκφράζουν. Το περασμένο καλοκαίρι, που συναντήθηκαν οι «ματιές» τους, άρχισε να δένει η μαγιά. Κοινός τους στόχος ήταν να δημιουργήσουν μια τηλεόραση που τους αρέσει, αφαιρώντας όσα τους εκνευρίζουν. Με τους όρους λειτουργίας της υπάρχουσας τηλεόρασης κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον. Απλησίαστα τα χρήματα για την αγορά πανελλήνιας συχνότητας, απαγορευτικό το κόστος ενός ημερήσιου προγράμματος. Αποφάσισαν λοιπόν να αξιοποιήσουν τη δυναμική του διαδικτύου και με το πρωτογενές υλικό που παράγουν να χτίσουν βήμα-βήμα το πρόγραμμά τους.

Η πρώτη μου ερώτηση αφορούσε το πλάνο τους. Σε μια εποχή όπου στο διαδίκτυο εμφανίζονται κάθε μέρα καινούργιες ιστοσελίδες, που μπουκώνουν τους χρήστες και γεννούν σύγχυση, σε μια περίοδο όπου τα πολυπόθητα ευρώ της διαφήμισης εξαφανίζονται σαν σταγόνες λαδιού στον ωκεανό, πόσο εφικτό είναι να επιβιώσει ένα διαδικτυακό κανάλι; «Ο σχεδιασμός μας ξεκίνησε με έξι διαφορετικές εκπομπές, κυρίως εβδομαδιαίες. Υπολογίσαμε το κόστος τους, βρήκαμε χορηγούς, ανθρώπους δηλαδή που τους άρεσε η δουλειά μας και θέλησαν να επενδύσουν σε μας, και καταστρώσαμε τον πρώτο κύκλο εκπομπών μέχρι το Φλεβάρη», μου εξηγεί ο σαράντα τριών ετών, Γιώργος Σκανδαλάρης, ο πρωτεργάτης του DEStv.

Τα καλύτερα έρχονται

Ο ρεαλισμός στην ανάλυση του Γιώργου μου φάνηκε αληθινός. Ούτως ή άλλως, όπως καρέ-καρέ συναρμολογούνται τα ολιγόλεπτα βίντεό τους, που μπορείτε να τα βρείτε εδώ (http://destv.tv), έτσι εκπομπή-εκπομπή θα στηθεί και το πρόγραμμά τους. Μέχρι στιγμής, τα βίντεο, πολλά εκ των οποίων είναι γυρισμένα σαν μικρά ντοκιμαντέρ, τα έχουν παρακολουθήσει από την 1η Νοεμβρίου που ξεκίνησε το κανάλι πάνω από 160.000 μεμονωμένοι χρήστες. Αριθμός -όχι μαγειρεμένος- που τους γεμίζει αισιοδοξία για τη συνέχεια. «Ήδη προγραμματίζουμε τα επόμενα βήματά μας για να διευρύνουμε τον κύκλο των εκπομπών. Εξετάζουμε διάφορα σενάρια για να ενσωματώσουμε στο πρόγραμμά μας από τον Μάρτιο. Σίγουρα, θα προσθέσουμε μια εκπομπή σχετικά με τη γαστρονομία», περιγράφει η Αργυρώ Μπαράτα, υπεύθυνη επικοινωνίας. «Ώπα», αντιδρώ δίχως να το σκεφτώ. Η ατμόσφαιρα σήκωνε οικειότητα.

«Έχει πήξει η ζωή μας από εκπομπές μαγειρικής. Τι θα προσφέρει άλλη μία;». «Δεν ισχυριζόμαστε ότι έχουμε ανακαλύψει τον τροχό. Προφανώς, και η θεματολογία μας δε γίνεται να διαφέρει πάρα πολύ. Αυτό που στοχεύουμε είναι η διαφορετική ματιά, η καταγραφή των γεγονότων και η ανάδειξη της πληροφορίας μέσα από ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αισθητικής και αξιών», απαντάει ο Γιώργος, ο οποίος το 2011 είχε ξεκινήσει μια μικρή σειρά ντοκιμαντέρ για τη Θεσσαλονίκη με τίτλο «dessThess». Πειστικό κι αυτό το επιχείρημα, μένει να αποδειχθεί στην πράξη. Έτσι κι αλλιώς, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, βασική τους επιδίωξη είναι η ψυχαγωγία. Κουρασμένοι από τις δήθεν κριτικές διαφόρων που στηλιτεύουν την κρίση και εμμένουν να προβάλλουν αποκλειστικά την ελληνική μιζέρια, πιστεύουν ότι από τη ζωή μας λείπει η ψυχαγωγία. Για αυτό, απευθύνουν ανοιχτή πρόσκληση σε όποιον καλλιτέχνη το επιθυμεί, να φιλοξενήσουν το έργο του και να μοιραστούν μαζί τη διάθεση για δημιουργία.

Ακούγοντας τους περίπου δύο ώρες να μου μιλούν για το πώς θα τα καταφέρουν, «ευέλικτο και χαμηλό κόστος σημαίνει καταρχήν επιβίωση» θα πει η Αργυρώ, για τον σκελετό των εκπομπών τους, που αν το καλοσκεφτείς εκπέμπουν τόση φρεσκάδα όση τα εποχιακά προϊόντα στο μανάβικό, και για το πώς οραματίζονται τη συνέχεια, με τα παράλληλα πρότζεκτ που τρέχουν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, αισθάνθηκα ότι κάτι καλό γίνεται στο στριμωγμένο, πλην νοικοκυρεμένο, δωμάτιο της Συγγρού. Σε αυτή τη «γιάφκα», μια ομάδα ανθρώπων, διαφορετικών ηλικιών, από 25 έως 45 χρονών, φιλοδοξούν να φέρουν την επανάσταση στο τηλεοπτικό περιεχόμενο, μένοντας σταθεροί στην κοινωνική διάσταση του μέσου. Ουδείς μπορεί να γνωρίζει ποια θα είναι η πορεία τους. Ούτε απαντάται εύκολα αν το μέλλον της τηλεόρασης βρίσκεται στο διαδίκτυο. Κρίνοντας ωστόσο από τα πρώτα δείγμα γραφής τους, νομίζω ότι αξίζουν την προσοχή μας. Έστω για τρία λεπτά, όσο δηλαδή κρατάει μία εκπομπή τους.

Info: Συγγρού 5, τηλ.: 2313002943, www.destv.tv

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News