Πήγα με φίλους να δούμε τη θεατρική παράσταση του σκηνοθέτη Γ. Οικονόμου «Η Αφροδίτη με τη γούνα» στο θέατρο «Θησείον», στο Θησείο. Ο καιρός ήταν μουντός κι οι δρόμοι οκτώ και μισή το βράδυ, είχαν κίνηση. Φτάσαμε τρία λεπτά πριν αρχίσει η παράσταση. Η αίθουσα, με το μπαρ πριν τον χώρο της παράστασης, ασφυκτικά γεμάτη με νεαρόκοσμο. Χτύπησε το κουδούνι και μπήκαμε σε ένα μεγάλο δωμάτιο, clean, φωτεινό, με πάτωμα βαμμένο γκρι και τσιμεντένιες κολώνες να στηρίζουν την ψηλή οροφή. Μια αίθουσα όπου παλαιότερα φιλοξενούσε κάποιο είδος βιοτεχνίας. Λατρεύω αυτούς τους χώρους. Στο κέντρο και κατά το μήκος της αίθουσας η σκηνή (όχι υπερυψωμένη) και στους δύο αντίθετους τοίχους οι καρέκλες όπου και καθίσαμε να δούμε την παράσταση. Την έξοχη αυτή πραγματικά παράσταση. Παίζουν ο ταλαντούχος Γιώργος Παπαγεωργίου και η λαμπρή Βίκη Παπαδοπούλου. Τη μετάφραση του έργου από τα Αγγλικά στα Ελληνικά την έχει επιμεληθεί με μεγάλη ευαισθησία και μαεστρία η Δάφνη Οικονόμου.

Η υπόθεση αφορά την εξιχνίαση ανεξερεύνητου ερωτισμού που ο καθένας κρύβει μέσα του και που είτε αρνιέται ότι τον κατέχει είτε φοβάται να του παραδοθεί, είτε ποτέ του δεν τον ανακαλύπτει. Το θεατρικό έργο του David Ives είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα του Λεοπόλδου Φον Ζάχερ –Μαζόχ συγγραφέα του 19ου αιώνα. Από αυτό έχει προέλθει και ο όρος μαζοχισμός. Η θεατρική γραφή, εξαιρετική. Ζωντανή. Να συναρπάζει. Οι ρόλοι των δύο ηθοποιών ν αλλάζουν συνεχώς. Η γυναίκα από εύθραυστο κορίτσι γίνεται σκληρή αφέντρα και μετά δούλα του άντρα κι ο άντρας από δούλος, αφέντης της. Το έργο δεν αγγίζει ούτε κατά διάνοια την έννοια του vulgar (του χυδαίου ή του πρόστυχου). Κάθε άλλο. Είναι γεμάτο ερωτικά συναισθήματα με σεβασμό προς τους δύο εναλλασσόμενους ρόλους, δούλος – αφέντης και αντιστρόφως. Παρακολουθώντας την παράσταση αναρωτήθηκα αν μπορούσε να συμβεί το ίδιο και σε μένα. Αν μέσα κάπου βαθιά εγκυμονούσε η σπίθα του αφέντη είτε του δούλου που περίμενε να με κυριέψει. Πιθανά να μπορούσε να συμβεί και στον καθένα φτάνει να υπήρχε μια, ή, ένας κατάλληλος παρτενέρ «να σου αλλάξει τα φώτα». Η Βίκη Παπαδοπούλου που ταυτίστηκε με τον ρόλο της Βάντας, ήταν η κατάλληλη παρτενέρ να φανερώσει το ερωτικό καταχωνιασμένο απωθημένο του σκηνοθέτη της στο έργο, Τόμας, (Γιώργος Παπαγεωργίου). Ο οποίος, μόλις ένιωσε το ακραίο αυτό συναίσθημα να τον κατακλύζει δεν αντιστάθηκε αλλά ενέδωσε δίχως όρους στις προσταγές της αφέντρας του. Έλα όμως που και η Βάντα αντιλήφθηκε ότι δεν είχε ανεκπλήρωτο μονάχα το συναίσθημα της αφέντρας, αλλά και της δούλας!

Ζωντανή παράσταση με συντελεστές που προσέφεραν το φιλί της ζωής στις εικόνες, στους τονισμούς στα κόμματα και στις τελείες του θεατρικού έργου. Να το δείτε. Αγγίζει. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News