Περίεργα που τα φέρνουν οι καιροί: δέκα βδομάδες προτού λήξει η θητεία του ΔΣ του Μεγάρου Μουσικής – ορίζεται το μισό από το Δημόσιο, το μισό από τον Σύλλογο «Οι Φίλοι της Μουσικής» – και με τα οικονομικά του Μεγάρου πολύ κοντά στο αδιέξοδο, το αληθινό, οριακό αδιέξοδο, ο ιδρυτικός Σύλλογος αποφάσισε να θυμηθεί την 60χρονη παρουσία του.

Με τη μορφή ενός λευκώματος, αλλά με περιεχόμενο ουσιαστικότατης μελέτης, το έντυπο «Μουσικήν ποίει και εργάζου» (από το Σωκρατικό ενύπνιο στον «Φαίδωνα» του Πλάτωνα) αποτυπώνει την πορεία για τη δημιουργία του Μεγάρου Μουσικής – τη στιγμή που η ίδια η ύπαρξή του διακυβεύεται. Είτε να βουλιάζει. Είτε να αφεθεί να φυτοζωεί. Το Δημόσιο οραματίζεται να πάρει τον πλήρη έλεγχο του ΟΜΜΑ («δημόσιο χρήμα καλύπτει πλέον τις δαπάνες»). Χορηγοί, πλέον, λίγοι και αδύναμοι. Οπότε…

Δημιούργημα ζωής ανθρώπων όπως ο Χρήστος Λαμπράκης – γι' αυτό και μπόρεσε το Μέγαρο να υπάρξει, αλλά γι' αυτό και διαβλήθηκε ή/και μισήθηκε όσο λίγα άλλα εμβληματικά στοιχεία της δημόσιας σκηνής… – αλλά και η Αλεξάνδρα Τριάντη, ή ο Λάμπρος Ευταξίας, υπήρξε η δραστηριοποίηση των Φίλων της Μουσικής μια αγωνιώδης προσπάθεια ουσιαστικού ανοίγματος της πολιτιστικής ζωής της Ελλάδας των μεταπολεμικών δεκαετιών (α) στο σήμερα, (β), στην Ευρώπη/στον κόσμο.

Από τη σκηνή του ρεσιτάλ που δινόταν σε θέατρο της Αθήνας ωσότου απεγνωσμένος ο σολίστ διέκοψε διότι η… βροχή κι ο άνεμος ταρακουνούσαν τόσο τη στέγη ώστε η μουσική πνιγόταν, μέχρι την εργώδη προσπάθεια για να αγοραστεί πιάνο με ουρά ώστε να μπορούν να παίζουν, δεκαετία του ΄50, οι διεθνείς πιανιστικές μετακλήσεις στην Αθήνα, πρόκειται για ένα αφήγημα που πάει πολύ πιο πέρα από τη δημιουργία των Φίλων της Μουσικής και του Μεγάρου.

Πρόκειται για μια περιήγηση στην αναζήτηση «μιας άλλης Ελλάδας», που όμως έμεινε τελικά στο Σημιτικό «αυτή είναι η Ελλάδα!».

Κατά χαρακτηριστικό τρόπο, για την πραγματικότητα του 2013, δε, το Μέγαρο Μουσικής κοντεύει να προσαράξει τη στιγμή ακριβώς που στην Αθήνα της κρίσης λειτουργεί και ανεβαίνει η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ωνάσειου ενώ είναι στην τελική ευθεία το φαντασμαγορικό Συγκρότημα στο Φαληρικό Δέλτα του Ιδρύματος Νιάρχου, με Renzo Piano κ.λπ…

[Αμαρτία ομολογημένη: ο υπογράφων ανήκει στους «Φίλους της Μουσικής». Κατά καιρούς υπήρξε μάρτυς πολλών και πολύπλοκων προσπαθειών στην πορεία – ανηφορική όσο δεν περιγράφεται – για τη δημιουργία του Μεγάρου].

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News