Το πρώτο μήνυμα μου το έστειλε ο Ψαριανός: «Άντε με γεια τον Πρόεδρο. Αν δεν πάει καλά σας δίνουμε τον Τσίπρα».

Όταν πια κυκλοφόρησε ευρέως ότι ο Κωνσταντόπουλος αναλαμβάνει τον Παναθηναϊκό, τα μηνύματα κατέφθασαν βροχή. Ανάμεσα τους και 2-3 πράσινα χουλιγκανικά που δεν μπορώ να τα γράψω γιατί η Γκέλη (η κεντρική διαχειρίστρια του σάιτ) απαγορεύει τις βρισιές – αφήστε που είναι Ολυμπιακός και οι αναφορές στο λιμάνι λογοκρίνονται. Η ουσία πάντως είναι ότι το απόγευμα η ειδησεογραφία απέκτησε ενδιαφέρον. Μέχρι τότε στα δημοσιογραφικά στέκια συζητούσαμε την εμπνευσμένη κίνηση του ΠΑΣΟΚ να θέσει στον Πόρο, στο συνέδριο της Σύμης (!) τα προβλήματα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Αν εξαιρέσουμε τη δυσκολία των ξένων δημοσιογράφων να ξεχωρίσουν την Σύμη από τον Πόρο όλα τα άλλα εξελίσσονταν κανονικά.

Η Σεγκολέν κολυμπούσε στο Λιμανάκι της Αγάπης, ο Στίγκλιτς στο Λεμονοδάσος και ο Παπανδρέου συγκέντρωνε τα συμπεράσματα από την αξιολόγηση των αποφάσεων της συνάντησης του G20 στο Τορόντο εν όψει της συνάντησης της Σεούλ. Σε αυτό λοιπόν το σκηνικό ήρθε η απόφαση για τον Κωνσταντόπουλο και τα ανέτρεψε όλα. Και για να σοβαρευτούμε, δεν είναι και λίγο. Ένας από τους πιο δημοφιλείς αριστερούς της χώρας αναλαμβάνει πρόεδρος του Πρωταθλητή Παναθηναϊκού. Η κίνηση αυτή του Γιάννη Βαρδινογιάννη – και επαναλαμβάνω : από εδώ και πέρα σοβαρολογώ- μπορεί να αλλάξει εντελώς το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο χουλιγκανισμός, τα παιγνίδια με την διαιτησία, τα επιχειρηματικά κόλπα, οι σχέσεις με το κράτος, δεν θα μπορούν να είναι πια ίδια με τον Κωνσταντόπουλο πρόεδρο του Παναθηναϊκού. Και δεν εννοώ ότι ο Κωνσταντόπουλος αρκεί από μόνος του για να γίνουν όλα πιο υγιή. Μέχρι σήμερα όμως, πρόεδροι στις μεγάλες ομάδες ήταν ή οι ίδιοι οι επιχειρηματίες ή οι αχυράνθρωποι τους. Και στις δυο περιπτώσεις το κοινό τους ήταν οι βαμμένοι οπαδοί.

Ο Κωνσταντόπουλος όμως έχει να απολογηθεί σε ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό. Και πιστέψτε με δεν θα αδιαφορήσει. Ίσως μάλιστα συμβεί και το καλύτερο. Και το «μεγάλο κοινό» αναθαρρήσει και επιστρέψει στα γήπεδα. Αν οι φίλαθλοι επιστρέψουν στις εξέδρες, οι κλίκες – στις Θύρες, στις εξέδρες των επισήμων, στις σουίτες- θα στριμωχτούν πολύ. Υπάρχει βέβαια η περίπτωση να αποτύχει – όπως απέτυχε ο Ντέμης γιατί ο βούρκος ήταν τελικά πιο μεγάλος – αλλά σε κάθε περίπτωση ο δρόμος άνοιξε. Ό,τι τύχη κι αν έχει ο πρώην Πρόεδρος του Συνασπισμού στο νέο του προεδριλίκι το σημαντικό είναι ότι η πόρτα άνοιξε και αφού μπήκε ένας, θα μπει σύντομα και άλλος. Το ποδόσφαιρο ίσως πάψει να είναι υπόθεση ανώνυμων υπαλλήλων επώνυμων επιχειρηματιών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News