Τις τελευταίες μέρες όχι λίγα ΜΜΕ, επισημαίνουν ότι το κράτος «στραγγαλίζει» την υγιή ιδιωτική επιχειρηματικότητα της χώρας. Η κυρίαρχη αφήγηση είναι ότι όλα πήγαιναν καλά στις επιχειρήσεις αυτής της χώρας έως ότου συσσωρεύτηκε το τεράστιο δημόσιο χρέος και το κράτος έπνιξε την ανάπτυξη. Με αφορμή αυτή την παρατήρηση προσπάθησα να θυμηθώ μερικές από τις μεγαλύτερες «υγιείς» επιχειρήσεις της χώρας και σχεδόν πάντα ανακάλυπτα επιχειρήσεις που οι γιοί διαδέχθηκαν τους μπαμπάδες, απλά επειδή ήταν γιοί, στις οποίες δεν ισχύει καμία απολύτως αρχή εταιρικής διακυβέρνησης, από εκείνες που γνωρίζουμε στον πολιτισμένο κόσμο και στις οποίες η μειοψηφία των μετόχων αντιμετωπίζονται σαν παρείσακτοι.

Οι ιδιωτικές αυτές επιχειρήσεις στη συντριπτική τους πλειοψηφία και εξ’ αιτίας του οικογενειακού τους χαρακτήρα σπάνια δουλεύουν με μεγαλύτερη διαφάνεια από το κράτος . Οι ισολογισμοί τους και οι εμπορικές πρακτικές τους έχουν σχέση με μία ιδιότυπη ελληνική αντίληψη για την «ανάπτυξη» σύμφωνα με την οποία η διατήρηση του «στάτους κβο» για «την οικογένεια» είναι σημαντικότερη από την μεγέθυνση της εταιρείας που θα μπορούσε να προκύψει μέσα από ένα ανεξάρτητο με την ιδιοκτησία μάνατζμεντ και τον σεβασμό των δικαιωμάτων της μειοψηφίας.

Ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις ξενοδοχείων και ΜΜΕ αντλούν το «αυτονόητο δικαίωμα» που στερούνται οι περισσότεροι άλλοι μικροί επιχειρηματίες να μην εξυπηρετούν επί μήνες τα δάνειά τους σε ιδιωτικές τράπεζες και να αντιμετωπίζουν ειδική μεταχείριση. Είναι οι ίδιες τράπεζες που «τσεπώνουν» το νέο «ζεστό χρήμα» του μηχανισμού χρηματοπιστωτικής σταθερότητας αφού πρώτα έχουν κάνει «όλα τα χατίρια των μετόχων τους» βάζοντας τα συμφέροντα τους φυσικά πάνω από εκείνα των πελατών τους.

Ελάχιστες από τις μεγάλες επιχειρήσεις είχαν προβλέψει σωστά την έκταση και το βάθος της κρίσης στις αγορές τους, ελπίζοντας στην πλειοψηφία τους ότι θα την ξεπεράσουν με την βοήθεια του συνεχιζόμενου υπερδανεισμού τους. Ακόμα και στην ώρα της κρίσης στις ΗΠΑ και την Γερμανία οι μεγάλες εταιρείες ετοιμάζουν εκείνα τα project που θα τις βοηθήσουν στην ανάκαμψη να «κάνουν το rebound» με καινοτομία και επιθετικά. Ας ξανακοιτάξουμε προσεκτικά τον δικό μας χώρο, διαφημιζόμενοι και διαφημιστές ξεσήκωσαν τον κόσμο για την επιβολή του αγγελιοσήμου στο διαδίκτυο. Το αγγελιόσημο τους φταίει που η Ελλάδα παρουσιάζει τη χαμηλότερη κατά κεφαλήν επένδυση στα ΜΜΕ στο διαδίκτυο σε ολόκληρη την «παλιά Ευρώπη»;

Το κράτος μπορεί να φταίει για πολλά αλλά πολύ δύσκολα οι Έλληνες κεφαλαιούχοι μπορούν να μας πείσουν ότι φταίει για το χάλι επιχειρήσεων, που δεν θα μπορούσαν ούτε μία μέρα να σταθούν στον διεθνή καταμερισμό εργασίας.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News