Το μάθημα της πληροφορικής καταργείται ή όχι από το Λύκειο; Πότε θα έχουμε νέα «ανακοίνωση» από το Υπουργείο που κάνει πολιτική, με βάση τα αυθαίρετα δημοσιεύματα στον Τύπο; Τι θα δηλώσουν οι καθηγητές της πληροφορικής που αλλάζουν σχολείο;

Όπως και σε τόσα άλλα θέματα, έτσι κι εδώ, συζητάμε για το «δέον» και αδιαφορούμε για το «ον». Είναι βέβαια, απόλυτα φυσικό να συμβαίνει αυτό, αφού η η δημόσια συζήτηση ανοίγει και κλείνει με την αβασάνιστη φλυαρία των δημοσιογράφων και την ιδιοτέλεια των θιγμένων που υπερασπίζονται τη θέση τους.

Στην πραγματικότητα, οι μαθητές δεν θα στερηθούν απολύτως τίποτα, αν δεν υπάρχει μάθημα πληροφορικής στο Λύκειο! Γιατί, απλούστατα, έως τώρα δεν διδάσκονταν κανένα μάθημα πληροφορικής. Κι αν υπήρχε κάποιος ολοκληρωμένος δάσκαλος που είχε καταλάβει τον διαχωρισμό της αγωγής από την εκπαίδευση, σταγόνα στον ωκεανό ήταν και όχι ο κανόνας. Άρα, η κουβέντα γίνεται μόνο για τις εντυπώσεις και όχι για την ουσία.

Ας βάλουμε τάξη σε μερικές κωμικοτραγικές αντιφάσεις που διέπουν το ζήτημα της πληροφορικής στην ελληνική εκπαίδευση.

Το σχολείο κανονικά, έχει χρέος να βλέπει τι γίνεται στον ηλεκτρονικό κόσμο και να το δείχνει στους μαθητές. Το δικό μας σχολείο αγνοεί παντελώς αυτόν τον κόσμο. Προσποιείται πως δεν υπάρχουν κοινωνικά και ευρυζωνικά δίκτυα, web banking, ηλεκτρονικές συναλλαγές με το δημόσιο και ένα σωρό άλλες δεξιότητες που αναπτύσσονται καθημερινά στο εξωσχολικό περιβάλλον.

Πληροφορική σημαίνει κυρίως παιδεία μαζί με εκπαίδευση. Σημαίνει αγωγή χρήσης, ηθικής και αντίληψης της σπουδαιότητας του μέσου. Σημαίνει αίσθηση του μέτρου, της αποτελεσματικότητας αλλά και των κινδύνων που καιροφυλακτούν. Το δικό μας σχολείο θεωρεί πληροφορική την τεχνική κατάρτιση και μόνο. Αν περίμεναν οι μαθητές του Λυκείου να τους μάθει ο καθηγητής τα download και τα κουμπάκια στο πληκτρολόγιο, αλίμονό τους. Αυτοί ξέρουν, αυτοδίδακτα, περισσότερα απ΄ αυτόν! Άνθρωπο σοβαρό, με γνώση, πνευματικότητα και αξίες θέλουν, να τους δείξει την κουλτούρα και την ηθική, το μέτρο στη χρήση του κινητού και την απειλή του εθισμού, τη φλυαρία και τον ουσιαστικό διαδικτυακό λόγο, τη γενναιότητα και τη δειλία της ηλεκτρονικής ανωνυμίας. Ανάγκη από άνθρωπο ξύπνιο έχουν, να μπουν μαζί facebook και να τσεκάρουν τη συλλογική γνώση, την ενημέρωση, τον διάλογο, τις κακοτοπιές, την πρόκληση, την ξεφτίλα, την προστασία της ιδιωτικότητας!

Η τεχνολογία είναι η μόνη μας ελπίδα να φτιάξουμε κάποτε, δημοκρατία. Γιατί τα δίκτυα θα μας δώσουν κοινότητες και συμμετοχή. Στα δικά μας σχολεία όμως, οι καθηγητές πληροφορικής δεν το λένε αυτό στα παιδιά. Δεν τους μαθαίνουν τη σωστή χρήση για απελευθέρωση δράσεων και συμμετοχή σε αποφάσεις. Πείτε μου έναν, μα έναν καθηγητή πληροφορικής που έστησε δίκτυο για να γίνουν ηλεκτρονικά οι εκλογές για το δεκαπενταμελές. Βρείτε μου έναν που οργάνωσε μία προσομοίωση ηλεκτρονικών συναλλαγών με το δημόσιο σε ένα σχολείο της χώρας. Κάποιον που έμαθε σε μαθητή να μεταφέρει εμβάσματα σε λογαριασμούς.
Είναι τόσο αφελές να συζητάμε για μάθημα πληροφορικής, όταν όλα τα μαθήματα έπρεπε να συνδυάζονται με την πληροφορική. Στη βάση τους, με την παραδοσιακή προσέγγιση και ταυτόχρονα με ενίσχυση γνώσεων από τον υπολογιστή.
Αλλά πώς να συνειδητοποιήσουμε την ισορροπία και το μέτρο όταν αγνοούμε την σπουδαιότητα της κλασικής παιδείας. Πώς να καταλάβουμε ότι χωρίς αυτή, κάθε ηλεκτρονικό επίτευγμα είναι καταδίκη για τις μάζες που ρέπουν στην υπερβολή!
Κι ας μη νομίσουν κάποιοι ότι κλασική παιδεία είναι ιστορία, παράδοση και αρχαίοι πρόγονοι. Κλασική παιδεία είναι ωριμότητα, ήθος στο αντικείμενο, αξίες, σχέδιο, αποτέλεσμα, ελεύθερα και δημοκρατικά ένστικτα υπεροχής, εμπειρική κατάφαση στη ζωή μας και πάνω απ΄ όλα, καλλιέργεια συνείδησης. Να γιατί η κλασική παιδεία θα δώσει και την ηλεκτρονική αγωγή για τη σωστή χρήση της πληροφορικής. Γιατί ο μαθητής έχει ανάγκη από οδηγό ζωής σε όλες τις δράσεις του και όχι από εγχειρίδια λειτουργίας του υπολογιστή του. Χρειάζεται ηλεκτρονική παιδεία στη βίωση και όχι τόσο εκπαίδευση. 

Εάν λοιπόν το Λύκειο έχει για καθηγητές, ολοκληρωμένους ανθρώπους που ψάχνουν τη γνώση και την πληροφορία παντού, τότε εύκολα θα συνδεθεί και η τεχνολογία με το μάθημά τους. Εάν δεν έχει, όσο χαβαλέ και να κάνουν οι μαθητές στην ώρα των υπολογιστών, σωστή ηλεκτρονική συμπεριφορά, ποτέ δεν θα αποκτήσουν.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News