Από τότε που ξέσπασε το νέο κύμα έντασης στην Αίγυπτο, όπως και στη Συρία, αρκετοί γύρω μας δίνουν τη δική τους εκδοχή και διάσταση, «κανιβαλίζοντας»…

Αυτή την παρατήρηση την κάνεις πολύ εύκολα ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά όχι μόνο. Η επικαιρότητα καταγράφει καθημερινούς θανάτους ανθρώπων, σε μια διαρκή σφαγή που δείχνει να μην έχει ούτε τέλος, ούτε έλεος. Η φρίκη είναι παρούσα και στα δύο αυτά σημεία του πλανήτη, με το ενδεχόμενο για στρατιωτική επέμβαση να είναι κάτι παραπάνω από ορατό και πραγματικό – με όποιες συνέπειες μπορεί να προκύψουν και από αυτό. Άνθρωποι τραυματίζονται, υποφέρουν και πεθαίνουν καθημερινά κατά δεκάδες, ενώ η πάσης φύσεως και μορφής βία καλπάζει ανενόχλητη. Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, που προσπαθεί να βρει τα πατήματά της μετά τις διακοπές, υπάρχουν αρκετοί που δίνουν τη δική τους εκδοχή σε όλα αυτά που συμβαίνουν.

Με τα μάτια μου έχω δει αρκετούς να γράφουν στα κοινωνικά δίκτυα για «Αδελφούς ποιος ξέρει από ποιον πατέρα;», «Ανιψιούς», «Ξάδερφους» και «Αδερφές Μουσουλμάνους». Κάποιοι άλλοι αναρωτιούνται «τον λόγο που τους αποκαλούμε Αδελφούς» και διερωτώνται κιόλας «από πότε οι Μουσουλμάνοι είναι αδέρφια μας;». Άλλοι λένε για τους Σύριους ότι «να δεις τώρα που θα μας έρθουν πεσκέσι οι λαθρομετανάστες, θα μας σφάξουν στους δρόμους για να μας πάρουν το κρουασάν» ή «πολλή φασαρία έχει σήμερα, αλλά, εντάξει, δεν είναι και Συρία».

Δε χρειάζεται να δώσω κι άλλα παραδείγματα, έχετε καταλάβει, ίσως να έχετε δει κι εσείς παρόμοια ή να τα ακούσατε δια ζώσης ή τα διαβάσατε. Να, προχτές, σε μια καφετέρια -φυσικά και επιτρέπεται και εκεί το κάπνισμα, δεν το συζητάμε- μια δεσποινίδα, γύρω στα 20 και κάτι, πρότεινε – με το τσιγάρο στο χέρι: «Ρε παιδιά, να χαλαρώσουμε λίγο, Συρία γίναμε με τόσο καπνό. Αλήθεια, με τόσα αέρια που έπεσαν εκεί, θα φωσφορίζουν όλοι εκεί, ε;».

«Λεπτομέρεια»: Στη Δαμασκό, έπειτα από επίθεση με χημικά όπλα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κατέγραψαν 3.600 ασθενείς με νευροτοξικά συμπτώματα και 355 που δεν φωσφορίζουν. Είναι νεκροί.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος ταιριαστός χαρακτηρισμός για αυτούς τους ανθρώπους που προβαίνουν σε αυτά τα σχόλια, όποιον και να χρησιμοποιήσεις και να τους προσδώσεις, δίκιο θα έχεις – μεγάλε, άνθρωποι πεθαίνουν, τι δεν καταλαβαίνεις; Η επικαιρότητα παραμένει σκληρή από μόνη της, δε χρήζει ανάλογων σχολίων επιπέδου ξεπεσμένου Δελφινάριου, πολύ δε περισσότερο όταν αυτά που ακούγονται και γράφονται αγγίζουν και ξεπερνούν τα όρια της προσβολής νεκρών και της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας.

Σκέφτεσαι ότι, ίσως, όσοι κάνουν αυτούς τους απρεπείς χαρακτηρισμούς να έπρεπε να ζήσουν παρόμοιες καταστάσεις προκειμένου να αντιληφθούν και να βιώσουν τη δυστυχία σε όλες της τις διαστάσεις για να κατανοήσουν ότι μιλάνε και αναφέρονται σε ανθρώπινες ζωές που δεν έχουν φύλο, γένος, θρησκεία, χρώμα δέρματος κ.λπ.

Αλλά, τότε, γίνεσαι ίδιος με εκείνους, το «τέρας» είσαι εσύ…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News