Θυμόσαστε εκείνον τον απίστευτο «ξεροκέφαλο» Αρσένη; Θυμόσαστε που έβαλε 13 μαθήματα, για να περάσει κάποιος στο πανεπιστήμιο; Aπό το 1998, που «εμπνεύστηκε» τις αλλαγές, πέρασαν 15 χρόνια! Και να, που γυρνάμε στην αρχή του κύκλου. Τα 4 μαθήματα έγιναν 13, τα 13 μειώθηκαν σε 6 και τα 6 κατέληξαν σε 4!

Έκλεισε και πάλι ένας άγονος κύκλος, όπως και τόσοι άλλοι, στο μεγάλο μας «τσίρκο». Εν τω μεταξύ, η κίνησή τους ορίζεται πάντα από το «καρκινικό» βάδισμα όλων των δυνάμεων εσωστρέφειας και συγκεντρωτισμού της συντηρητικής κοινωνίας μας. Γυρίζουμε πάλι στα ίδια. Γυρίζουμε σε αριθμούς και σε εξετάσεις. Επιμένουμε σε ένα εξετασιοκεντρικό σύστημα αριθμών και ποσοτικών αποτιμήσεων των επιδόσεων.

Θυμάμαι έναν μαθητή μου που πέρασε στα Γιάννενα μαθηματικός και όχι στο Πολυτεχνείο, επειδή έγραψε Θρησκευτικά 8 (με τα 13 μαθήματα του Αρσένη)! Θυμάμαι ακόμα άλλους, με τα νεύρα «ρετάλια» να ψάχνονται πώς θα παραμείνουν «πρώτοι» στην τάξη τους. Βλέπω ακόμα μαμάδες εγκλωβισμένες στην υστερία της κοινωνικής αναγνώρισης. Εισπράττω καθημερινά τον εγωκεντρισμό, την αλλοτρίωση, τον αμοραλισμό και την απώλεια συνειδήσεων τόσων νέων ανθρώπων, που βίωσαν τον αναχρονισμό του Λυκείου.

Το παράδοξο όμως είναι πως οι Υπουργοί οραματίζονται πάντα αλλαγές, σε σχέση με τις εξετάσεις. Δεν μπορούν ποτέ να δουν καμία μεταρρύθμιση, χωρίς να πουν τη λέξη «εξετάσεις»! Απορούμε όλοι με τη φιλοσοφία των αποφάσεων αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε ότι στόχος δεν είναι η εξέλιξη των συστημάτων, αλλά η ενίσχυση του συγκεντρωτικού ελέγχου της εκπαίδευσης, από την εξουσία. Αδιαφορούν παντελώς, για την ύπαρξη ενός ελεύθερου σχολείου που θα χτίζει δυνατές, ανεξάρτητες και δημιουργικές συνειδήσεις, μέσα από τη συλλογικότητα και τη δράση. Και για να το πω τελείως απλά, ο μαθητής μόνος του θα γράφει εξετάσεις, μόνος του θα διαβάζει, μόνος του θα πάει φροντιστήριο και μόνος του θα αξιολογείται για να πετύχει μια θέση στο πανεπιστήμιο.

Πόσο νόημα έχει αυτή η «μοναξιά» του μαθητή, στην αξιολόγησή του; Πόσο ακόμα μόνους, μοναχικούς και «μονήρεις» Έλληνες θα φτιάξουμε; Κανείς δεν καταλαβαίνει στο Υπουργείο, ότι ο συγκεντρωτισμός και οι εξετάσεις «στέγνωσαν» τη συνείδηση των νέων ανθρώπων και συνέβαλαν στον κατακερματισμό της ελληνικής κοινωνίας;

Ένας ακόμα άγονος κύκλος ανευθυνότητας πάει να κλείσει. Γιατί ακόμα δεν έκλεισε τελείως. Είναι βέβαιο ότι θα γυρίσουμε, όχι μόνο στα 4 μαθήματα, αλλά και στις εξετάσεις αποκλειστικά στη Γ’ Λυκείου. Έτσι, όπως ήταν πριν από τον Αρσένη! Απλά θα το δοκιμάσουν για καμιά πενταετία, και θα καταλήξουν στο 1998. Μόνο και μόνο για να φανεί περίτρανα ότι το σχολείο, πριν από δεκαπέντε χρόνια, ήταν καλύτερο από το σημερινό. Οργάνωση ήθελε και αυτονομία, όχι εξετάσεις και πειράματα στην πλάτη των μαθητών.

Αν ποτέ βρεθεί ένας άνθρωπος με «ελληνικό» μυαλό στο Υπουργείο, τρία πράγματα θα σκεφθεί και τρία θα αλλάξει. Χωρίς επιτροπές, χωρίς μελέτες «σοφών», χωρίς ανακοινώσεις. 1. Θα στείλει το 70% των μαθητών στα Τεχνικά Λύκεια (μόνο εδώ θα βάλει αυστηρές εξετάσεις για να γίνει η διαλογή από το Γυμνάσιο στο Λύκειο) 2. Θα δώσει στα σχολεία αυτονομία να οργανωθούν μόνα τους! 3. Θα παραδώσει στα Πανεπιστήμια την απόλυτη ευθύνη για το πώς θα επιλέγουν τους φοιτητές τους (είτε θέλουν εξετάσεις είτε βιογραφικά είτε συνεντεύξεις, μου είναι αδιάφορο…).

Με λίγα λόγια, να πάμε ακόμα πιο πίσω! Στη δεκαετία του 1960. Τότε που όλα είχαν ξεκινήσει στη σωστή τους βάση και με το απαιτούμενο κύρος για την εξέλιξή τους. Τη μόνη αλλαγή που έπρεπε να είχε προχωρήσει το κράτος από τότε, είναι η σταδιακή απομάκρυνσή του από τη διοίκηση της εκπαίδευσης. Τίποτε άλλο δεν ήταν ανάγκη να κάνει παρά μόνο να αφήσει ελεύθερο το σχολείο και το πανεπιστήμιο. Να επιτρέψει σε φωτεινούς ανθρώπους να ηγηθούν μέσα στους χώρους των εκπαιδευτηρίων και της επιστημονικής έρευνας, επιλέγοντας οι ίδιοι τους τρόπους σύνδεσης με τον πολιτισμό και τις ανάγκες της κοινωνίας.

Τίποτα απ΄ αυτά δεν έγινε και φτάσαμε τώρα να ακούμε και άλλα άδεια βαρέλια να κάνουν εκκωφαντικό θόρυβο στην κατηφόρα. Να βλέπουμε άλλον ένα άγονο φαύλο κύκλο να σφίγγει γύρω από τις χαμένες γενιές των μαθητών, προβλέποντας και την αποτυχία όλων των άλλων που μπορεί να ανοίξουν στο μέλλον.
Παραδώστε τα σχολεία και τα πανεπιστήμια στη κοινωνία και στην πλήρη αυτονομία τους. Μην προσποιείστε τους αυστηρούς «εξεταστές» των μαθητών, στην παθητική αντιγραφή γνώσεων και ιδεών. Επιτρέψτε στους νέους να ζήσουν δημιουργικά και να παράγουν πολιτισμό μέσα στα σχολεία τους! Όχι άλλο «κάρβουνο», αδέρφια! Μην εκμεταλλεύεστε που μας αρέσει το φως και δεν μπορούμε να αλλάξουμε χώρα… Και, κυρίως, μη βάζετε «θλιμμένους» υφυπουργούς να κάνουν ανακοινώσεις. Είναι αποκαρδιωτικό…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News