Δείτε εδώ τις φωτογραφίες της Μαρίας Μαράκη.

Είμαι πάνω από τον υπολογιστή και κάνω υπολογισμούς. Συναντήθηκε πρώτη φορά με τους άλλους, στην Βοστώνη το 1969. Τώρα είμαστε στο 2010. Έχουν περάσει δηλαδή 41 χρόνια. Ήταν φοιτητής. Είκοσι; Μπορεί και είκοσι πέντε. Σαράντα ένα και είκοσι τρία – βάζω τον μέσο όρο- ίσον εξήντα τέσσερα. Σε κάθε περίπτωση πάνω από εξήντα. Αυτός που είδα όμως χοροπηδούσε σαν εικοσάρης. Η αλήθεια είναι ότι όταν διάβασα το … ιατρικό δελτίο του Στίβεν Τάιλερ, στο μυαλό μου σχηματίστηκαν αλλιώς τα πράγματα. Κλινικές αποτοξίνωσης. Κάταγμα του ώμου (πήδηξε από την εξέδρα σε μια συναυλία πέρυσι τέτοιες μέρες). Εγχείρηση στα πόδια (αποτέλεσμα της ίδιας … βουτιάς στην Νότια Ντακότα; αυτό δεν διευκρινιζόταν) … Γενικώς ένα μάτσο χάλια τον φανταζόμουν. Άλλωστε και αυτοί που τα έγραφαν, αυτό υπονοούσαν. Σκεφτόταν μάλιστα, λέει, αν θα ακολουθήσει τους υπόλοιπους Aerosmith στην παγκόσμια περιοδεία τους γιατί δεν θα μπορούσε να τρέχει στη σκηνή.

Έτσι ανόρεκτος , έφτασα στο Καραϊσκάκη – δεν είναι άλλωστε και το αγαπημένο μου γήπεδο – περιμένοντας να δω έναν κουρασμένο ρόκερ που θα τραγουδάει σιγά και θα κρύβει το πρόσωπο του από της κάμερες. Όπως περίπου έκανε στη Μαλακάσα ο Μπόμπ Ντίλαν. Στην χειρότερη θα ακούσω δυο τραγούδια και θα φύγω, είχα πει στον εαυτό μου. Ο Στίβεν όμως ήταν εκεί περισσότερο ζωντανός από όλους αυτούς τους πιτσιρικάδες – ή μάλλον τις πιτσιρίκες – που τσίριζαν στον αγωνιστικό χώρο. Αθλητικό φανελάκι, τατουάζ, κοιλιά πλάκα, σκουλαρίκια πολυέλαιος και ένα στόμα κρύσταλλο. Οι καλές μικροφωνικές, τα μεγάλα βίντεο γουόλ και οι πέντε … Aerosmith έκαναν ότι μπορούσαν για να ευχαριστηθεί ο κόσμος μουσική. Μέχρι και την ελληνική σημαία επιστράτευσαν – σε χρήση μπέρτας- για να καλοπιάσουν τους Έλληνες θαυμαστές τους (κιτς ήταν λίγο αυτό και μακριά από τα γούστα μου αλλά κιτς δεν είναι αισθητικά οι αμερικανοί ροκάδες;).

Και στο τέλος όταν πια είχαν συμπληρωθεί δυόμιση ώρες μουσική και όλοι έσταζαν από το πολύ χορό, έχωσαν και μια κιθάρα στον ανεμιστήρα που μέχρι τότε φούντωνε τα μακριά μαλλιά του Στίβεν και έφυγαν! Αφήνοντας πίσω, τους συνομηλίκους τους να ρουφάνε τις κοιλιές τους και να προσπερνούν αδιάφορα τα υπαίθρια σουβλατζίδικα με τα λιπαρά λουκάνικα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News