Ξανάρχισε, λοιπόν, η πασοκολογία. Ζούμε σε μια χώρα-βουστάσιο, γεμάτη ιερές αγελάδες. Οι Παπανδρέου είναι μία από αυτές. Οι ηγέτες των χαμένων ευκαιριών. Είτε λόγω συγκυρίας (Γεώργιος), είτε λόγω τυχοδιωκτισμού (Αντρέας), είτε λόγω χαμηλών ικανοτήτων (Γιώργος).
Ο Αντρέας δημιούργησε μεταδικτατορικά το καλύτερο πολιτικό μάρκετινγκ της εποχής. Σε μια εποχή που ακόμη οι λεγόμενοι «ίματζ μέικερς» δεν είχαν σκάσει μύτη στην ελληνική πραγματικότητα, ο Αντρέας έφτιαξε σλόγκαν που σφράγισαν ανεξίτηλα και την εποχή του, αλλά και τη νοοτροπία των Ελλήνων. Ο Αντρέας ήταν, βεβαίως, χαρισματικός. Όπου τι σήμαινε αυτό; Πέρα από καταπληκτική επικοινωνία με τους ψηφοφόρους και την εξέδρα (αρκεί να δει κανείς την ξύλινη συμπεριφορά του Τσίπρα όταν αγορεύει, που τα διαβάζει όλα από το χαρτί, σα μαθητάκος, για να καταλάβεις τη διαφορά), και βεβαίως μια συγκλονιστική ικανότητα ό,τι και να λέει ή να κάνει, ακόμη και πραγματικές αισχρότητες και ξετσιπωσιές, να παραμένει υπερδημοφιλής και εν λευκώ ηγέτης.

Και έκανε πολλά ο αθεόφοβος, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; από τη ματαίωση των νομοσχεδίων του Τρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία και τα αυθαίρετα, το ρημαδιό του Ε.Σ.Υ. του πρωτοποριακού οράματος του Γεννηματά, την πρώιμη εκδίωξη από το κίνημα του Σάκη Καράγιωργα με αισχρό τρόπο, την αλλαγή του Συντάγματος σε απόλυτα πρωθυπουργοκεντρικό, το σκάνδαλο Κοσκωτά, τον Τόμπρα -πρώην διοικητή του ΟΤΕ- που παρακολουθούσε τους πάντες, τον γιγαντισμό του Αυριανισμού, που γύρισε και τον δάγκωσε, τους υπουργούς-κόλακες που δε θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός τους, για να θυμηθούμε το πιο αξιοσημείωτο που άφησε πίσω του ο μπον βιβέρ Κατσιφάρας, την οικοσκευή του τέως βασιλιά που του την έστειλε πακέτο νύχτα με το καράβι, τα πακέτα της ΕΟΚ που τα μοίρασε με λογής επιδόματα και συντάξεις χωρίς να φτιάξει υποδομές μελλοντικής ανάπτυξης, τα κουπόνια για σκυλάδικα που μοίραζαν από την Εργατική Εστία επί υπουργίας Ευάγγελου Γιαννόπουλου, το «Ιστορία μου, αμαρτία μου» και τις ζεϊμπεκιές, τον Κουτσονόμο του Κουτσόγιωργα, τη Μιμή και το Χέρφιλντ, τη βίλα της Εκάλης, πού να αρχίσεις και πού να σταματήσεις.

Όλοι πάτησαν στα χνάρια του Ανδρέα. Και ο Κώστας και ο Αλέξης, και η Νουδού αντέγραψε το Πασόκ αλύπητα, αυτή είναι η μεγάλη του εκδίκηση, όλοι παίζουν το παιχνίδι πολιτικάντικα, όπως αυτός το όρισε, δυστυχώς. Οπότε, τα περί καταστροφής, τους αφορούν όλους, και τον Αντρέα που μοίραζε τα λεφτά, και τους Δεξιούς που έφαγαν πατώντας πάνω στους πασοκικούς νόμους, αλλά και την Αριστερά, που υπερασπίζεται το κάθε ξεφτιλισμένο και χαριστικό επίδομα ως μεγάλη και τρανή κατάκτηση της εργατιάς.

Αν, λοιπόν, συγκεφαλαιώναμε την πασοκική εποχή σε έναν φανταστικό μουσικό δίσκο, θα ήταν περίπου ως εξής:

Πα.Σο.Κ.: Τα τραγούδια της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

(δίσκος βινυλίου)

Α' πλευρά
1. Ραντεβού με την Ιστορία
2. Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά
3. Συμβόλαιο με το λαό
4. Στις δεκαοκτώ-σοσιαλισμό (άσμα φθινοπωρινό και πένθιμο)
5. Περήφανα νιάτα, τιμημένα γηρατειά
6. ΕΟΚ & ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο (αριστερό, δημώδες)
7. Έξω οι βάσεις του θανάτου (αγνώστου, Αριστερού συνθέτη)

Β' πλευρά
1. Το τρένο της Αλλαγής
2. Καμένη γη
3. Για ακόμα καλύτερες μέρες
4. Το χρονοντούλαπο της Ιστορίας
5. Εμπρός, Αντρέα, για μια Ελλάδα νέα
6. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω
7. Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες

Bonus track
-Mea culpa (enigma remix)
-Το Πασόκ είναι εδώ (σούστα house by d.j. Tourloumoussi)
-Τσοβόλα, δώσ' τα όλα (άσμα απ’ το μέλλον)

Μουσική-στίχοι: Ανδρέας Παπανδρέου, Πακ και λοιπές κλαδικές Σουηδίας και νήσων.
Συμμετέχει η χορωδία των διορισμένων αεροσυνοδών της Ολυμπιακής και κρητικό μπαλέτο από την Ελούντα.

Καλή ακρόαση!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News