629
|

Κυβέρνηση για «Χρυσό Βατόμουρο»

Κυβέρνηση για «Χρυσό Βατόμουρο»

Δεν εφωτίσθησαν, φοβούμαι, οι πολιτικοί μας άρχοντες από το Άγιον Πνεύμα τη Δευτέρα, και εσχημάτισαν μία κυβέρνηση πολυπρόσωπη, βαθύτατα κομματική, ταυτοπροσωπία του «παλιού, καλού καιρού» όπου βασίλευε ο παλαιοκομματισμός, με ελάχιστες αναλαμπές για προοπτική πραγματικής μεταρρύθμισης (π.χ., Κυριάκος Μητσοτάκης στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης – εύχομαι να μην απογοητευθούμε και εδώ), και με ένα τηλεοπτικό τσίρκο μπροστά στο οποίο το φτηνιάρικο και ξεπερασμένο Medrano φαντάζει Cirque de Soleil.

Δεν υπάρχει, σίγουρα, άλλη χώρα στον κόσμο στον οποίο ο ανασχηματισμός κυβέρνησης να είναι «όλο το δελτίο ειδήσεων», με συνεχείς συνδέσεις έξω από το «κέντρο των αποφάσεων», όπου μία ή ένας ρεπόρτερ να μας λένε τι γίνεται μέσα σε αυτό. Όλοι είχαν τις πληροφορίες τους, ασφαλώς. Και με τα κινητά τους τηλέφωνα, τα οποία και κρατούσαν επιδεικτικά κατά τη διάρκεια των μαραθώνιων δελτίων, επικοινωνούσαν με τους πληροφοριοδότες τους. Οι οποίοι, δεν ήταν αναγκαστικά «εκεί μέσα», αλλά όμοια με τους δαιμόνιους ρεπόρτερ διέθεταν και αυτοί κινητά τηλέφωνα με τα οποία μάθαιναν από τον «άνθρωπό τους» (που μπορεί να ήταν και στην Μποτσουάνα), ποιος υπουργός φεύγει, ποιος έρχεται και σε ποια υπουργεία «γίνεται καραμπόλα» – το μάθαμε κι αυτό!

Επί της ουσίας, ο αδαής περί τα πολιτικά, αλλά όχι κατ' ανάγκην ιδίας πνευματικής κατάρτισης με τους ασχολούμενους περί αυτά, δικαίως αναρωτιόταν ακούγοντας τις δημοσιογραφικές ανακοινώσεις (οι οποίες προηγήθηκαν της επίσημης του Κεδίκογλου!):

— Καλά, τι σχέση μπορεί να έχει ο Άδωνις Γεωργιάδης με το Υπουργείο Υγείας;
— Πώς κολλάει η Φώφη Γεννηματά στο Εθνικής Αμύνης;
— Ο Αδριανός στο Αθλητισμού;
— Ο Παναγιωτόπουλος, Πολιτισμού;

Και τι είναι, τέλος πάντων, αυτό το «μαγικό χόρτο» που καθιστά τους πολιτικούς ντε φάκτο ικανούς ακόμα και να διοικήσουν μια τράπεζα, όπως συνέβη, θυμάμαι, επί παλαιού ΠΑΣΟΚ, με τη Γενική Τράπεζα, και γελούσαν ως και οι ταμίες μαζί τους…

Εν πάση περιπτώσει, άλλαξαν οι καιροί, λέμε έτσι για να περνά η ώρα και, πλέον, έχουμε (ακόμα μία) νέα κυβέρνηση.

Αχ, κι αν απονέμονταν βραβεία «Βατόμουρου» για τις χειρότερες «πολιτικές ταινίες» και τους χειρότερους ρόλους στις κυβερνήσεις παγκοσμίως, νομίζω πως εδώ στη «μικρή πλην τίμια Ελλάδα», θα σαρώναμε μονίμως.

Η ουσία είναι, πάντως, ότι κάθε φορά προσευχόμαστε να μην είναι όσο κακά τα βλέπουμε ή τα εκτιμάμε από την αρχή τα πράγματα. Αλλά δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες ταινίες του παρελθόντος, και ακόμα λιγότεροι «πρωταγωνιστές» τους, που να ξεχώρισαν κάπως, και να άφησαν πίσω τους ένα έργο αξιομνημόνευτο.

Προσευχόμαστε ο Άδωνις, αυτός ο χειμαρρώδης τηλε-βιβλιοπώλης, που μπήκε στη ζωή μας σαν ανεμοστρόβιλος μέσω του κόμματος του ΛΑΟΣ, που διαφοροποιήθηκε κατόπιν, ξεσκαρτάροντας ακραία κομμάτια του παλιού του εαυτού και λέγοντας κουβέντες που σχεδόν σε έκαναν να θέλεις να φωνάξεις «πες τα, Χρυσόστομε, έστω εσύ!», προσευχόμαστε λοιπόν, στον άγριο και δύσκολο χώρο της Υγείας, εκεί όπου οι περισσότεροι προκάτοχοί του, ακόμα και σχετικοί με την Ιατρική, τα έκαναν θάλασσα, αυτός να επιτύχει. Δηλαδή, να συγκρουστεί. Διότι, πλέον, ο τόπος μπήκε σε δρόμο που χωρίς συγκρούσεις, (κάποιοι λένε «χωρίς αίμα», αλλά δεν μου αρέσει, έστω και μεταφορικά αυτός ο όρος), δεν γίνεται τίποτα.

Προσευχόμαστε αυτή η on the field πια, σε κάθε υπουργείο, απευθείας συνεργασία μεταξύ Νεοδημοκράτη από τη μία και ΠΑΣΟΚου από την άλλη, να βγει σε καλό, να οδηγήσει στην πραγματική ωρίμανση του πολιτικού μας συστήματος και να απεμπλακούμε, επιτέλους, από τον στείρο κομματισμό.

Η στεναχώρια και η αγωνία μας είναι ότι σε αυτό το καινούριο (με παλιούς!) κυβερνητικό σχήμα, δεν υπάρχουν πρόσωπα έξω από τον στενό κύκλο της πολιτικής. Είναι γνωστό ότι, οι εντός αυτού, τα αποστρέφονται αυτά τα πρόσωπα και πάντα καταφέρνουν να τα αποβάλουν. Έτσι, άνθρωποι καθ' όλα έντιμοι, ικανοί και αξιοπρεπείς, όπως π.χ. ο Τάσος Γιαννίτσης, ο Λουκάς Παπαδήμος, ο Γιώργος Μπαμπινιώτης και πολλοί άλλοι, έφτασαν στο σημείο, μετά από την κυβερνητική τους εμπειρία, να πουν «ποτέ ξανά».

Όπως και να ‘χει, και για να τελειώνουμε, προσευχόμαστε να πάει καλά η κυβέρνηση. Για το καλό του τόπου. Που δεν συμβαδίζει ποτέ με το καλό εκείνων που καραδοκούν να έρθουν!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News