Η ΕΡΤ έκλεισε και, πλέον, πρέπει να είμαστε όλοι χαρούμενοι αφού ήταν ένας θύλακας αδιαφάνειας και σπατάλης για τον ελληνικό λαό. Είμαστε, όμως, όλοι;

Όχι. Δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι, κατά τον κ. Κεδίκογλου, καθώς το λουκέτο στην ΕΡΤ σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής, που μας πέρασε από την ασπρόμαυρη στην έγχρωμη τηλεόραση, μέσα από pixels που ζωγράφισαν ανεξίτηλα τις ζωές μας, που συντρόφευσε τις στιγμές μας με φωνές και νότες από τα ερτζιανά της.

Πέραν, όμως, του όποιου συναισθήματος εκχυλίζει από μέσα μας και ντύνεται με τις ανάλογες αναμνήσεις, δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι που, περίπου, 3.000 συνάνθρωποί μας θα απολυθούν.
Υπάρχουν πολλοί που θα προτάξουν το επιχείρημα -ανάμεσα στα υπόλοιπα- «καλά, και από αυτές τις 2,5 χιλιάδες+, ήταν όλοι τους ικανοί; Όλοι τους προσέφεραν δουλεύοντας ή κάποιοι δεν πατούσαν ποτέ το πόδι τους στην Αγία Παρασκευή και ελάμβαναν αργομισθίες; Όλοι τους μπήκαν στην ΕΡΤ βάσει ικανοτήτων-δεξιοτήτων ή υπήρχαν και πολλά ρουσφέτια ανάμεσά τους;».
Η απάντηση είναι ίσως προφανής, αλλά σε μια τόσο μαζική απόλυση, σε ένα τέτοιο ασύλληπτο πογκρόμ, σε μια τέτοια εργασιακή σφαγή, υπάρχει η ψυχραιμία σε κάποιους να μπορέσουν να διακρίνουν ποιοι ήταν οι ικανοί και ποιοι όχι; Υπάρχει κάποιος που μπορεί να πει, ελαφρά τη καρδία, «καλύτερα που έκλεισε η ΕΡΤ για να μην πληρώνω το ανταποδοτικό τέλος;» – κι ας έμειναν στον δρόμο τόσοι άνθρωποι;

Ναι, αυτές οι 2.656 χιλιάδες, τρεις χιλιάδες πες, το προσωπικό που θα απολυθεί, θα αποζημιωθούν «κανονικά», ενώ κάποιοι από εκείνους θα προσληφθούν στην Κοινή Ωφέλεια. Ποιοι θα είναι αυτοί, με βάση ποια κριτήρια θα γίνει η όποια μετάταξη ή όπως και να λέγεται, ουδείς γνωρίζει να πει με βεβαιότητα, αυτές τις ώρες.
Αν είσαι, όμως, αυτή τη στιγμή εργαζόμενος-απολυμένος από την ΕΡΤ και «κουβαλάς» και μια οικογένεια από πίσω σου, ξέρεις στα σίγουρα ότι είσαι κι εσύ ένας από την αναρίθμητη στρατιά Ελλήνων ανέργων, έχεις προστεθεί ήδη κι εσύ σε αυτούς που (θα) παρελαύνουν καθημερινά από εργασιακή συνέντευξη σε εργασιακή συνέντευξη, σκέφτεσαι ότι θα πρέπει να μπεις στο γραφείο κάθε πιθανού κι «απίθανου» εργοδότη, για όποια δουλειά, για να πάρεις έστω και λίγα ευρώ, για να μην πεθάνεις από την πείνα, όπως και οι οικείοι σου.
Η οικονομική κρίση έχει κάνει κάποιους από μας «ανθρωποφάγους», στα κοινωνικά δίκτυα υπάρχουν πάρα πολλοί που πανηγύρισαν στο άκουσμα της είδησης περί κλεισίματος της ΕΡΤ – και είναι ενδεικτικό της ηθικής κατάπτωσης που έχουμε περιέλθει ως χώρα.

Κάποιοι, λοιπόν, που θεωρείτε ότι καλά έκαναν και έκλεισαν αυτόν τον δημόσιο φορέα, δείτε το πρακτικά: Σκεφτείτε πόσοι παραπάνω άνεργοι δημιουργήθηκαν ήδη, οι οποίοι θα πρέπει να αναζητήσουν μια δουλειά, άρα θα υπάρχουν περισσότεροι «ανταγωνιστές», θα υπάρχουν κι άλλοι που μπορεί να πάρουν μια θέση εργασίας που εσύ -ως ήδη άνεργος- την εποφθαλμιούσες ή κάποιος δικός σου άνεργος. Αναλογιστείτε, επίσης, αν έχετε δουλειά, ποιες είναι οι ακριβείς οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες στη χώρα από τους «φρέσκους» αυτούς ανέργους.
Είδατε, λοιπόν, που κάποιοι δεν τα σκεφτήκατε όλα και βιαστήκατε να στήσετε γλέντι; Ακόμα κι έτσι, λοιπόν, εντελώς ψυχρά, πονάει το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Όλοι οι υπόλοιποι, ας μείνουμε με την ειλικρινή στεναχώρια μας για τους τόσους ανθρώπους που θα μείνουν εκεί έξω στη Μεσογείων, να κοιτούν με δακρυσμένα μάτια το Ραδιομέγαρο.
Παιδιά, κουράγιο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News