Ο δικός σου Χριστός
Ο προσωπικός, ο δικός σου Χριστός, ακούει τις προσευχές σου, ενδιαφέρεται, είναι κάποιος που υπάρχει. Το λέει και το τραγούδι.
Το δικό μας τραγούδι, για τον δικό μας Χριστό, είναι το «Personal Jesus» των Depeche Mode.
Υπάρχει στο άλμπουμ «Violator», στην 7η στούντιο δουλειά των Depeche, που κυκλοφόρησε στις παρυφές της δεκαετίας του ‘90, σημειώνοντας τις περισσότερες πωλήσεις στην έως τώρα καριέρα του group. Βέβαια, το «Personal Jesus» είχε κυκλοφορήσει ως single κάποιους μήνες νωρίτερα – και, έτσι, είχαμε αρχίσει από νωρίς τις γονυκλισίες και τις μετάνοιες.
Το 2004, το «Personal Jesus» ψηφίστηκε στη θέση Νο368 των "500 Καλύτερων Τραγουδιών Όλων Των Εποχών", της λίστας του περιοδικού «Rolling Stone». Ένα τόσο δυνατό trademark δεν θα μπορούσε να μην αποτελέσει ένα από τα πιο πολυδιασκευασμένα τραγούδια όλων των εποχών, από καλλιτέχνες όλων των μουσικών «ειδών». Προσωπικά, θεωρώ πολύ δυνατές διασκευές εκείνες του Johny Cash, το 2002, αλλά και του Marylin Manson, το 2004.
Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το τραγούδι -ειδικά στην Ελλάδα- κάθε χρόνο, τέτοιες ημέρες, αποτελούσε θέμα συζήτησης για το αν έπρεπε να μεταδίδεται από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ή όχι. Κάποιοι μουσικοί παραγωγοί θεωρούσαν ότι έπρεπε να ακούγεται επειδή δίνει μια άλλη διάσταση πίστης, ενώ οι σεμνότυφοι θεωρούσαν ότι, μεγαλοβδομαδιάτικα, ανήκει στα απαγορευμένα, ότι ηχεί στα όρια της ύβρεως. (προσωπικέ) Χριστέ μου, τι σεμνοτυφία…
Όλα ξεκινούν από τους στίχους του τραγουδιού, που είναι εμπνευσμένοι από το βιβλίο «Elvis and me», της Priscilla Presley, στις σελίδες που αναφέρει και καταγράφει τον τρόπο με τον οποίο -η ίδια η Priscilla- έβλεπε τον Elvis, τον «βασιλιά», her own personal Jesus. Δεν σχετίζεται, λοιπόν, με τον… κανονικό Χριστό, αλλά με τον «Ιησού» που βρίσκουμε μέσα σε κάποιον ως ιδέα και το πώς μπορεί η καρδιά ενός ανθρώπου να γίνει «Θεός» για μας, πώς ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει «Ιησούς» για κάποιον άλλον, όπως ο Elvis υπήρξε για την Priscilla.
Ο δικός σου «Χριστός», λοιπόν, αυτές τις ημέρες, τις ημέρες των Παθών, μπορεί να τραβάει τον δικό του «Γολγοθά», να κουβαλάει τον δικό του «σταυρό», οι συμβολισμοί εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι παρόντες. Γολγοθάς, σταυρός, καρφιά, ξύδι, λόγχες, μπορεί να είναι οι απλήρωτες κάρτες, τα χαράτσια, η απληρωσιά, η αφραγκία, η ανεργία κ.λπ. Αλλά ο δικός σου Χριστός, ο προσωπικός σου Ιησούς, είναι εκεί, είσαστε μαζί, τα τραβάτε παρέα. Ο δικός σου Χριστός, σύμφωνα με την ιδέα του τραγουδιού, είναι ένας άνθρωπος που λατρεύεις επειδή μπορεί να σε νιώθει, ο δικός σου Χριστός είναι ο δικός σου άνθρωπος, ο προσωπικός σου Ιησούς είναι ένας ήρωας δίπλα σου, που αντιμάχεται την καθημερινότητα, που τρέχει σαν Βέγγος. Ο your own Personal Jesus υπάρχει σίγουρα, ενδιαφέρεται, ακούει τις προσευχές σου. Θεϊκό.
Υπό την έννοια της απόλυτης αγάπης, λοιπόν, το «Personal Jesus» είναι ένα απόλυτα θρησκευτικό τραγούδι, μιλάει για έναν θεό, τον δικό σου, που τρέχει καθημερινά και δεν προλαβαίνει, που σηκώνει τις αμαρτίες των άλλων, όπως και ο… αυθεντικός Χριστός. Αν εμβαθύνεις και λίγο παραπάνω, αν το αντιμετωπίσεις αισιόδοξα, υπάρχει πάντα και η λύτρωση της ανάστασης για τον Ιησού. Ναι, και για τον δικό Σου.
Άλλωστε και η Πρισίλα αυτό περιμένει – αν και ο Έλβις ζει, σωστά;
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
