Δεν έχει, λοιπόν, καμία απολύτως σχέση ο Αρχιεπίσκοπος με τον θόρυβο για την πιθανότητα αυτολογοκρισίας του Εθνικού Θεάτρου στην πρεμιέρα της παράστασης “Πουθενά” του Δημ. Παπαϊωάννου.

Όλη αυτή η ανοησία, το “non-sense” με την κυριολεκτική του έννοια (αυτό από το οποίο δεν βγάζεις νόημα δηλαδή) είναι αποκλειστικό επίτευγμα του Δ.Σ του Εθνικού το οποίο αποτελείται από τους εξής κυρίους και κυρίες : Πρόεδρος : Ελένη Γλυκάτζη-Αρβελέρ. Αντιπρόεδρος : Ιωάννης Θεοδωρόπουλος . Μέλη Δ.Σ : Ξένια Καλογεροπούλου, Νίκος Μόσχοβος, Ερρίκος Μπελιές, Παύλος Ορκόπουλος και Γιώργος Ρεμούνδος.

Οι ως άνω λοιπόν (ή κάποια πλειοψηφία εκ των παρισταμένων σε κάποια συνεδρίαση), ανησύχησαν μήπως και φέρουν σε δύσκολη θέση τους καλεσμένους τους στην επίσημη πρεμιέρα του «Πουθενά» που ήδη παίζεται από την περασμένη Τετάρτη. Το σκεπτικό τους ήτανε ότι «δεν μπορούμε να προσκαλούμε ανθρώπους και να τους προκαλούμε».

Τι φοβήθηκαν; Ότι μία σκηνή υψηλής αισθητικής (εμπνευσμένη και αφιερωμένη στην Πίνα Μπάους) που παραπέμπει στους πρωτόπλαστους, τον Αδάμ και την Εύα, την καθαρότητα καρδιάς και την αθωότητα που είχε – και έχει – ο έρωτας έτσι όπως τον έφτιαξε ο Δημιουργός του Σύμπαντος Κόσμου (αυτός που ο καθένας κάπως τον ονομάζει, άθεος ή θρησκευόμενος οποιασδήποτε θρησκείας), υπάρχει κίνδυνος να «προκαλέσει» τον Αρχιεπίσκοπο ή κάποιον άλλον καλεσμένο στην «επίσημη πρεμιέρα» της Παρασκευής 23 Οκτωβρίου 2009 .

Μέσα στην ρηχότητα και την ανοησία τους μας μπλέξανε όλους, τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου κ. Χουβαρδά, τον Αρχιεπίσκοπο, εμάς τους γράφοντες και σχολιάζοντες και την κοινωνία που παρακολουθεί τα δρώμενα στα διάφορα «θέατρα» της δημόσιας ζωής και εκνευρίζεται (ή απελπίζεται).

Και τα βάλαμε οι μισοί με τον Αρχιεπίσκοπο και οι άλλοι μισοί με τον Παπαϊωάννου και «όλος ο καλός ο κόσμος» τοποθετήθηκε αυτό το διήμερο επί του καυτού αυτού θέματος είτε «υπερασπίζοντας την ελευθερία της έκφρασης» , είτε βρίζοντας γενικώς τους παππάδες και την εκκλησία (αγαπημένο σπορ μερικών), είτε κουνώντας το δάχτυλο στον Παπαϊωάννου που «μπροστά στο παπαδαριό προδίδει το ίδιο του το έργο και θα ντύσει τους χορευτές του για τον τραγόπαπα», είτε σηκώνοντας τις γροθιές τους καλώντας μας σ’ έναν ξεσηκωμό κατά της Εκκλησίας που κρατάει δέσμιο αυτόν τον τόπο και δεν τον αφήνει να «δημιουργήσει» ελεύθερα, ζητώντας την λογοκρισία της καλλιτεχνικής δημιουργίας. «Διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους εδώ και τώρα», έγραψε κάποιος πάνω στα ντουζένια του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News