Δεν προλάβανε να φύγουνε απο δω προχτές και χτές κιόλας οι Τούρκοι γίνανε παγκοσμίως πρώτη είδηση με την διπλωματική τους δραστηριότητα. Επειδή δε είναι μεγάλο λάθος να παρακολουθείς τίς σωστές κινήσεις του γείτονα και την πολιτικό-διπλωματική του δραστηριότητα απλώς σαν «ζηλιάρης», δεν χρησιμοποιώ αυτό το link που που έστειλε πάλι ο Πάρης Αλεξάνδρου μέσω Αμστερνταμ για να κινδυνολογήσω. Οι άνθρωποι την δουλειά τους κάνουνε – όπως την κάνανε κι΄εδω.

Το ζήτημα είναι εμείς τι κάνουμε; Εχουμε εξωτερική πολιτική εμείς, έχουμε στόχους; Υπάρχουν θεωρητικοί σαν τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών που να εφαρμόζουν συγκεκριμένες στρατηγικές ή απλώς ξημερώνει και βραδυάζει και η είδηση της ημέρας είναι η φοροδιαφυγή του Βοσκόπουλου; Ακούμε για νέα πολύ σκληρα μέτρα, ακούμε καθημερινώς διαφορετικές και αντικρουόμενες φήμες, ακούμε πως οτι και να κάνουμε τα λεφτά δεν φτάνουνε και θα πτωχεύσουμε. Ακούμε διαβεβαιώσεις οτι όλα αυτά είναι υπερβολές και ανοησίες. Ακούμε για κατάρευση του Ευρώ, για δική μας επάνοδο στη δραχμή, για διάλυση της ΕΕ, για τον ρόλο των οίκων αξιολόγησης, για τα λεφτά που φύγανε και φευγουνε καθημερινά εκτός Ελλάδος προκαλώντας την αφαίμαξη σε ρευστό των τραπεζών.

 

Που θα πάει αυτή βαλίτσα; Τι αποφάσεις έχουνε ληφθεί; Που είναι τα πρόσθετα μετρα; Ποια θα είναι αυτά; Και, τελικά, τι συμπεράσματα βγάζουμε απο όλη αυτή την περιπέτεια που ζούμε εφτά μήνες τώρα καθημερινά; Είμαστε ισότιμο μέλος της ΕΕ, στην ουσία, όχι στα χαρτιά; Υπάρχει Ενωμένη Ευρώπη; Μπορεί να επιζήσει; Τι στρατηγικές και τι μέτρα λαμβανονται για να διασφαλίσουν την ενοτητα τουλάχιστον των «27»;

Ο καιρός περνάει. Οι πολλές, και κυρίως διάφορες, απόψεις που ακούγονται είναι ιλλιγιωδώς αντιφατικές. Υπάρχει κυβέρνηση να χαράξει πορεία ή πρέπει να βγούμε στούς δρόμους όλοι πιά, οτι και αν πιστεύουμε, απαιτώντας μια κυβέρνηση γενικής αποδοχής σε πρώτη φάση με εξωκοινοβουλευτικά κυρίως στελέχη (ακόμα και ξένης υπηκοότητος αν αυτό επιτρέπεται απο το Σύνταγμα και μας είναι χρήσιμο για την τελική μας διάσωση). Το πολιτικό προσωπικό δεν τολμάει να βγεί στον δρόμο – βλέπε Βουλγαράκης, Καραμανλής, Κατσέλη, Απόστολος Κακλαμάνης, Αννα Διαμαντοπούλου, Π. Δούκας (πήγε στον «Αστέρα» να κολυμπήσει και τον δίωξανε, «φύγε, προκαλείς» του είπανε), Παυλίδης, Αλογοσκούφης, Σαχινίδης (πήγε στο «Σταυρό του Νότου» και ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης απο σκηνής μόλις τον είδε ούρλιαξε «οι υπουργοί της Μέρκελ να φύγουν απο την Ελλάδα») – αφήστε τον Τσοχατζόπουλο που δεν βγαίνει ποτέ απο την έπαυλη του στη Διονυσίου Αεροπαγίτου, ή τον Κουλούρη πούφαγε κανονικές κλωτσές μεταξύ “GB” και “Jimmy’s”;

Οι γείτονες, σοφά ποιούντες, βαδίζουνε μεθοδικότατα βάσει σχεδίου και έχουν πιστεψει οτι πολύ σύντομα θα ειναι μια απο τίς πολύ ισχυρές δυνάμεις στον κόσμο. Η Ελλάδα, μέσα στον γενικό τους «σχεδιασμό», ειναι άλλη μία στάση. Και προχωράνε. Εμείς τι κάνουμε που έχουμε κολλήσει και γκρεμίζουμε την «Φαντασία» την ώρα που κινδυνευει η Ελλάδα σαν Εθνική οντότητα, την ώρα που απειλείται η Εθνική της ανεξαρτησία;

Εγω μόνο μια λύση βλέπω ― κυβερνηση στελεχωμένη με τούς καλύτερους που μπορούμε να βρούμε, αμέσως όμως, όχι μεθαύριο – αύριο. Γιατί μεθαύριο θα είναι πιά εγκληματικά αργά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News