Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης έχουν πει πως δεν θα δεχθούν νέες περικοπές σε συντάξεις και μισθούς. Καλό ακούγεται. Ο Τόμσεν όμως είπε, μόλις χθες, πως αν δεν αντιμετωπισθεί η φοροδιαφυγή, τότε έρχονται νέες περικοπές. Ποιον να πιστέψω; Η νεότερη ιστορία μάς δείχνει πως οι πολιτικοί δεν εννοούν αυτό που λένε, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Και η πολύ πρόσφατη ιστορία μάς δείχνει πως ο Τόμσεν και η παρέα του, τελικά, σχεδόν πάντα πετυχαίνουν αυτό που θέλουν. Και αυτό με ανησυχεί. Αυτό. Και όχι αν υπάρχει βουλευτής-αναρχικός (προφανώς πρόκειται για μπερδεμένο ιδεολογικά άνθρωπο) ή αν ο Τσίπρας και ο Μηλιός δεν γνωρίζουν πως στην Ελλάδα δεν έχει κοπεί ο 13ος και ο 14ος μισθός. Δεν λέω, και αυτό το τελευταίο είναι ενα θέμα, όταν μάλιστα υπάρχει βάσιμη πιθανότητα κάποια στιγμή να βρεθούν στην εξουσία. Ωστόσο, έως τότε, ίσως μελετήσουν καλύτερα τι συμβαίνει ακριβώς στη χώρα.

Οι προειδοποιήσεις Τόμσεν είναι αυτές που θα έπρεπε να κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο, με πρωτοβουλία των κομμάτων. Αλλά άδικα ελπίζω σε κάτι τέτοιο. Η δημόσια συζήτηση για τη φοροδιαφυγή (αναγκαία προϋπόθεση για έσοδα στα δημόσια ταμεία) περιορίστηκε σε μια τραγελαφική συζήτηση στη Βουλή για το θέμα των χειρισμών της λίστας Λαγκάρντ. Ως εκεί. Κι όμως, ήταν μια καλή αφορμή αυτή η συζήτηση. Να ακουστούν αλήθειες και προτάσεις. Τι έγινε με τους καταθέτες της λίστας Λαγκάρντ, της λίστας Λιχνεστάιν, τους Έλληνες σκαφάτους με έδρα την Ολλανδία κ.ο.κ. Τίποτα. Οι πολιτικοί αρχηγοί ήταν σαν να μίλαγαν σε ένα τηλεοπτικό πάνελ. Έλεγαν πολλά, χωρίς να λένε τίποτα.

Σε μερικές εβδομάδες οι εκπρόσωποι της τρόικας θα εμφανιστούν πάλι. Δεν μας ξεχνούν, άλλωστε. Και εκεί, θα βάλουν τα στοιχεία κάτω. Για κάθε απόκλιση από τους στόχους, θα αναζητείται το εναλλακτικό, το ισοδύναμο. Υπάρχει σχετική ρήτρα άλλωστε. Βλέπω να έρχεται το νέο βασανιστήριο για την κοινωνία. Το οικονομικό επιτελείο θα διοχετεύει διάφορες πληροφορίες για νέες περικοπές, ο Βενιζέλος θα λέει με στομφώδες ύφος πως απαιτούνται μέτρα ανάπτυξης και ο Κουβέλης θα δηλώνει πως δεν θα ψηφίσει νέα μέτρα. Το τέλος της παράστασης μπορούμε να το προβλέψουμε. Πρόκειται για έργο που εχει ξαναπαιχθεί τα τελευταία χρόνια τρεις και τέσσερεις φορές.

Για να το αποφεύγαμε αυτό, θα έπρεπε να μιλήσουμε σήμερα. Όχι εμείς, αλλά αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες μας. Να μας πουν με πειστικό τρόπο ότι εχουν προτάσεις για τη φοροδιαφυγή. Ότι ελεγξαν τόσα ονόματα μεγαλοκαταθετών εξωτερικού και σύντομα θα μπουν στα δημόσια ταμεία τόσα δισ. ευρώ. Ότι αυτοί που πομπωδώς στέλνουν στη φυλακή για μεγάλες οφειλές θα πληρώσουν, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει. Ότι από τους ελέγχους που έγιναν σε ελεύθερους επαγγελματίες με μεγάλες περιουσίες και χαμηλά εισοδήματα εισέρρευσαν κάποια χρήματα.

Δεν ακούμε τίποτα για όλα αυτά. Αντίθετα, τα κόμματα επιδίδονται σε δευτερεύουσας σημασίας αντιπαραθέσεις με στόχο να "συγκινήσουν" τις καμπύλες των δημοσκοπήσεων. Οι οποίες δημοσκοπήσεις, παρεμπιπτόντως, ναι μεν δείχνουν να παγιώνεται ένα μικρό ανασφαλές προβάδισμα της Ν.Δ. (0,4- 1,7%), αλλά δείχνουν και κάτι άλλο. Πως ολοένα και αυξάνονται εκείνοι που γυρίζουν την πλάτη τους στα κόμματα…Όλα τα κόμματα…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News