Κανόνας νο 3 και σημαντικότερος παίδες: ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ! Το παίρνουμε αλλιώς! Δε μας δίνετε δουλειά; ΟΚ dudes. Δε θα πεθάνουμε κιόλας. Δε θα μας στείλεις άκλαυτους κουφάλα νεκροθάφτη, που έλεγε κι ο γκραφιτάς στα Εξάρχεια! Θα σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι, θα ρουφήξουμε μέσα την κοιλιά, και θα οργανώσουμε την άμυνά μας.

1. Πρώτα απ΄όλα το στεγαστικό. Ακόμα κι αν η (φουκαριάρα η) μάνα σας σας ξωπετάξει στεγνά, υπάρχουν λύσεις. Θα μου πείς, είναι ποτέ δυνατόν να με βγάλει στο δρόμο η μανούλα; Θα σου πω είναι-ειδικά αν μοιάζει με τη δικιά μου και βλέπει με αγωνία το φακελάκι να μειούται ραγδαία. Διότι η κρίση μεταμορφώνει τους ανθρώπους παίδες (μιλάει τώρα η κοινωνική επιστήμων, δώστε βάση). Εκεί που είχες εξασφαλισμένη στοργή, φραπέ και λαγό στιφάδο, αίφνης μπορεί να δεις τα γονιά με γυρισμένο το μάτι ανάποδα σαν τον οξαποδώ, να σε αποκαλούν παράσιτο του κερατά και να σε δίνουν για υιοθεσία… Βέβαια, δόξα το θεό, σε γενικές γραμμές η ελληνική οικογένεια αντιστέκεται ακόμα στην αμερικανιά του τύπου έγινες -18,-α –σιχτίρ- κοπρίτη -από –δω- μέσα. Παραμένει πεισματικά τύπου Σικελίας (βλ. ταινία ο ΝΟΝΟΣ για λεπτομέρειες). Το αίμα νερό δε γίνεται σου λέει. Έτσι κάθε ελληνικό σπίτι είναι σα μασονική στοά: Φεστιβάλ αλληλοϋποστήριξης (Το να χέρι νίβει το άλλο και το άλλο κάθεται). Ακόμα και όταν θα γίνουμε 43 ετών θα λένε ακόμα «Έχεις κανα φρέσκο αυγουλάκι για το παιδί;» και θα εννοούν εμάς!!!!

Πες όμως πως είσαι γκαντέμης και βρίσκεσαι εξόριστος στην κεντρική λεωφόρο (Αλεξάνδρας). Μην τα βάψεις μαύρα, απλά τσέκαρε τις υπόλοιπες καβάτζες σου. Μήπως διαθέτεις γιαγιά κουφή με ευρύχωρο διαμέρισμα; Όρμα! (Σ.Σ. το κουφή το επισημαίνω ως προϋπόθεση γιατί πως θ΄ ακούς White stripes με τα καινούρια σου ηχεία που ρίχνουν σοβάδες;) Ποιό φιλαράκι σου έχει μεγάλο σπίτι και μεγάλη μοναξιά; Τρούπωσε! Μήπως το τρέχον αίσθημα είναι τελικά ο άντρας/γυναίκα της ζωής σας και ήρθε η ώρα να δοκιμάσετε τη συγκατοίκηση; (ΣΣ στον δικό μου τρέχον: Άστο Πάνο, δε μιλάω για σένα. Εσύ κάτσε στα αυγά σου! ) Αν πάλι είσαι τύπος ανεξάρτητος και καπετάν Μιχάλης για όργωσε την περιοχή προσεκτικά: Μήπως υπάρχει κανα ωραίο ρημάδι που νοικιάζεται έναντι 100 ευρώ και με προσωπική εργασία γίνεται κούκλα; Καμιά ταράτσα με θέα (και πλυσταριό); Καλοκαιράκι έρχεται άλλωστε, πάρε το σλίπιγκ μπάγκ και πιάσε τα νησιά. (Ξέρω ένα φοβερό μπιτς μπαρ στην Πάρο που ζητάει ευπαρουσίαστα ημι-αλκοολικά γκαρσόνια.)

2. Σταμάτα τις αγορές τώρα! Θάψε τις πιστωτικές στον κήπο, βάλε από πάνω μια φωτογραφία του Τρισέ και …άμωμοι εν οδώ αλληλούια! Κήρυξε την έναρξη της εποχής της ανταλλακτικής οικονομίας. Αντάλλαξε τα βιβλία, τα σιντί , τα φουστάνια, τα γκατζετάκια σου- τα πάντα εκτός των σωβράκων/σουτιέν ( ντροπή πια, που να δώσεις σώβρακο με τον Τουίτη πάνω;!) Αντάλλαξε επίσης υπηρεσίες. Εσύ ξέρεις να κάνεις μουσακά; Στείλε ένα ταψάκι στο Θανάση κι αυτός χορτάτος (και υπέβαρος) θα σου φτιάξει το καζανάκι που τα φτυσε.

3. Εντόπισε την τζαμπαρία. Είναι απίστευτο πόση μπορεί να ξετρυπώσει ένα σωστό λαγωνικό. Υπάρχουν δεξιώσεις με σoλωμουδάκια καπνιστά, καναπέ με αυγοτάραχα και κοκτέιλ σαμπάνιας που σε περιμένουν εκεί έξω. Μετά τα βερνισάζ, τα επιστημονικά συνέδρια (κυρίως τα ιατρικά), τα εγκαίνια μαγαζιών, τις παρουσιάσεις βιβλίων, τα φιλανθρωπικά γκαλά (και καλά!) πέφτει τρελή τζάμπα μάσα. Ρίξε πάνω σου ένα φουστανάκι (άρτι ανταλλαγέν) και κάνε ντου με ύφος βαρονέσας (rule no 1 again) συνοδευόμενη από την εξίσου κόμισσα (της φάμπρικας) Γιούλα, το κολλητάρι σου. Χλαπακιάστε γρήγορα και διακριτικά το crème de la crème του μπουφέ διατηρώντας εξωτερικά το ύφος της Οντρει Χέμπορν στο πρόγευμα στο Τίφανις (ξέρω, δύσκολο, αλλά doable).

ΟΚ, πολλά μιζεράμπιλα τυπάκια θα με βρίζουν από μέσα τους αυτή τη στιγμή, αλλά έτσι είμαι εγώ, τι να κάνω τώρα; Γι αυτό και κηρύσσω τον νέο ανένδοτο αγώνα της εποχής μας ( που μοιάζει με ανέκδοτο): Όχι κύριε, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στην οικονομική κρίση να μαυρίσει την ψυχή και να καταστρέψει το στυλ μας! WE SHALL OVERCOME!

(to be continued of course…)

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News