Ανακάλυψε και ο Βαγγέλης Βενιζέλος τον κίνδυνο προτεκτορατοποίησης, έσπευσε και ο Αλέξης Τσίπρας να πει το ίδιο (καταγγέλλοντας βέβαια την Κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ γι αυτό…) με αφορμή ένα ακόμη non-paper Βερολίνου για διαχείριση των μελλοντικών δόσεων της Ευρωπαϊκής βοήθειας μέσω escrow account στην ΕΚΤ και με Φουχτελική (ή μήπως ιθαγενή;) Επιτροπεία.

Μάλλον θα αποκρουσθεί το σχήμα, θα θρυμματοποιούσε οριστικά το πολιτικό σύστημα. Όμως, γιατί να τίθεται πάλι και πάλι το θέμα; Είναι, ατυχώς απλό: Η «Ευρώπη» εκείνο που φοβάται μ’ εμάς δεν είναι η όποια εκδοχή ΣΥΡΙΖΑ ή κάποια άλλη αντικοινοτική κατάληξη μετά από εκλογές στην Ελλάδα. Βλέπουν όμως πλέον στις Βρυξέλλες – ιδίως δε στο Βερολίνο – ότι σε λίγο, μέσα σε μήνες κανονικά, το πειραματόζωον «Ελλάς» θα βρεθεί με ένα κάποιο διατηρήσιμο πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα.

Ήδη, όμως, ο Ιούλιος και Αύγουστος 2012 δείχνουν και το άλλο: ότι μπορεί να πλησιάζουμε σε ισοσκελισμό του εξωτερικού ισοζυγίου, συγκεκριμένα του ισοζυγίου τρεχουσών (το εμπορικό ισοζύγιο ουδέποτε έστρωσε στην Ελλάδα). Μια τέτοια όμως έξοδος από την κατάσταση του διπλού ελλείμματος – δημοσιονομικού ΚΑΙ εξωτερικού – θα μπορούσε να βάλει πονηρές σκέψεις σε μια οποιαδήποτε Ελληνική Κυβέρνηση. Να κάνει τι; Μα… να διαπραγματευθεί/προτείνει/ζητήσει/επιλέξει μόνη της χρεοστάσιο, αντί για την μέχρι τώρα απειλής έξωθεν χρεοκοπίας. Ε, από κάτι τέτοιο σίγουρα επιχειρεί να προστατευθεί και η «Ευρώπη»και το Βερολίνο (ιδιαίτατα) με τους δεσμευμένους λογαριασμούς και τους Επιτρόπους.

Βέβαια, αν έστω και λίγο ασχολούνταν με την Ελληνική ιστορία και την ψυχοσύνθεση των Ελλήνων – του ατίθασου πειραματόζωου – οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας θα καταλάβαιναν ότι, ταυτόχρονα, και υποσκάπτουν τους «ανθρώπους τους», την σημερινή καθημαγμένη άρχουσα ελίτ αλλά και κατά τίποτε δεν κλειδώνουν την βοήθεια με τρόπο που νομίζουν ότι θα κάνει την Ελλάδα να συνεχίσει υποχρεωτικά την εξυπηρέτηση του χρέους και την αποπληρωμή του.

Με τα τούτα και με τα κείνα, οι άκριτοι Ευρωπαίοι και κυριότατα οι Γερμανοί ωθούν προς ΣΥΡΙΖΟποίηση όχι απλώς το καταρρέον Βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, ή την στριμωγμένη στην γωνία ΔΗΜΑΡ, αλλά και την ίδια την ΝΔ που πήγαινε να ανακαλύψει έναν νέο εαυτό, έναν καινούργιο δρόμο…

Περίεργο, πώς οι χειρότεροι εχθροί σου είναι οι φίλοι σου. Και πάντως μην ξεχνούμε: και τα προτεκτοράτα (Συρία, Λίβανος του Μεσοπολέμου) δεν έπαψαν να έχουν Κοινοβούλια. Και Πανεπιστήμια είχαν, λαμπρά. Και σχετική οικονομική άνθηση. Και ωραίες ελίτ, προπαντός, γλωσσομαθείς και εξωστρεφείς.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News