Ο Φώτης Κουβέλης, δεν πρέπει να κοιμάται ήσυχος τα τελευταία βράδια. Λογικά, πρέπει να βλέπει εφιάλτες με κυβερνητική κρίση, αντιπαραθέσεις, απειλές του Σόιμπλε, οργή ψηφοφόρων, καταγγελίες του Σαμαρά και άλλα σχετικά. Κι όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Όσοι μιλάνε τις τελευταίες ημέρες μαζί του, τον περιγράφουν όπως ακριβώς είναι συνήθως: ήρεμος, χαλαρός, έτοιμος να πει ένα καινούργιο ανέκδοτο, σχεδόν ευδιάθετος. Τι συμβαίνει άραγε μαζί του;

Υπάρχουν δυο ενδεχόμενα. Το πρώτο, να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ένα δεύτερο εναλλακτικό σενάριο στο ενδεχόμενο που ο Τόμσεν, ο Μαζούτ και ο Μόρς εξακολουθήσουν να επιμένουν στα εργασιακά μέχρι και την ερχόμενη Τετάρτη που πραγματοποιείται το  Eurogroup.
   
Το δεύτερο, να έχει αποφασίσει να το τραβήξει έως το τέλος και όπου βγει. Να επιμείνει στην άρνηση του, να κάνει άλλη μια έκτακτη σύσκεψη της εκτελεστικής επιτροπής του κόμματός του όπου θα επιβεβαιωθεί η στάση του και ο,τι ήθελε προκύψει. Αυτό που λένε με στόμφο οι τηλεπαρουσιαστές με στομφώδες ύφος όταν θέλουν να εντυπωσιάσουν: γαία πυρὶ μειχθήτω
    
Οσοι γνωρίζουν πως σκέφτεται ο Φώτης Κουβέλης, αποκλείουν την δεύτερη πιθανότητα. Δεν θα διακινδύνευε μια κυβερνητική κρίση η

οποία μπορεί να είχε απρόβλεπτες συνέπειες για τον ίδιο και το κόμμα του, αλλά κυρίως για την χώρα. Νέες περιπέτειες, νέες απειλές εξόδου από το ευρώ, νέες εκλογές, άγνωστη και αβέβαιη συνέχεια. Άλλωστε και ο Φ.Κουβέλης και τα βασικά στελέχη του, κάθε φορά που
προβάλλουν την άρνηση τους στα εργασιακά, την συνοδεύουν με την διαβεβαίωση πως "εξακολουθούν να στηρίζουν την κυβέρνηση". Και το λένε χωρίς να τους ρωτήσουν καν οι δημοσιογράφοι. Σαν να έχουν την υποχρέωση να το πουν.
    
Αρα, οι πιθανότητες γέρνουν προς το πρώτο ενδεχόμενο. Να κρύβει ένα plan Β, στο ενδεχόμενο που οι δανειστές εξακολουθήσουν να θέλουν ν απολυόμαστε με χαμηλή αποζημίωση. Ποιό μπορεί να είναι αυτό; Ο ίδιος δεν λέει τίποτα. Ούτε καν υπόνοιες αφήνει σε όσους μιλάνε μαζί του. Λέει, πως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο και απλά περιμένει να κάνουν ενα βήμα πίσω οι τρείς της τρόικας. "Και αν δεν; "

Εκεί, δεν υπάρχει απάντηση. Η υπάρχει και απλά δεν την αποκαλύπτει. Αρα, μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Ας μην τις διακινδυνεύσουμε, άλλωστε, σε λίγα εικοσιτετράωρα θα γνωρίζουμε αν ο κ.Κουβέλης κρύβει κάποιο χαρτί.
     
Πάντως, αν ο Φ.Κουβέλης πετύχει αυτό που επιδιώκει (και αυτό δεν είναι η πτώση της κυβέρνησης, αλλά η υποχώρηση της τρόικας) , τότε οι καμπύλες των επόμενων δημοσκοπήσεων, θα του φερθούν με ιδιαίτερα καλό τρόπο. Τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο (ενδεχομένως και σε ουσιαστικό), η ΔΗΜ.ΑΡ. θα έχει πετύχει αρκετά. Θα έχει εμφανισθεί ως ο βασικός κυβερνητικός εταίρος που μπορεί να επηρεάζει τις αποφάσεις και οχι απλά να αθροίζει τις ψήφους της σε κάθε κυβερνητικό νομοσχέδιο. Θα έχει υπερκεράσει το ΠΑΣΟΚ το οποίο προς το παρόν περισσότερο παρακολουθεί τις διεργασίες παρα μετέχει σ αυτές. Και εν τέλει θα εχει επιβεβαιώσει εν μέρει ένα βασικό επιχείρημα που χρησιμοποίησε για να στηρίξει την κυβέρνηση :ο,τι θα λειτουργήσει ως δύναμη που θα επιδιώκει να περιορισθούν οι απαιτήσεις της τρόικας…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News