Από αυτά που άφησε να εννοηθούν ο κ. Ευ. Βενιζέλος, περί προτεκτοράτου, αντιλαμβανόμαστε ότι μας ζητούνται, από την τρόικα, πρόσθετες «διασφαλίσεις» για την καταβολή των 31,5 δισ. ευρώ.

Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ – μετά τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών -ανάμεσα στα άλλα, δήλωσε: «Θεωρώ αυτονόητο ότι θα γίνει σεβαστή, τουλάχιστον στα θεμελιώδη στοιχεία, η αξιοπρέπειά μας, σε σχέση με τη δημοσιονομική διαχείριση του κράτους. Αυτή πρέπει να γίνεται από τις ελληνικές Αρχές, από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και την Τράπεζα της Ελλάδος. Δεν είμαστε προτεκτοράτο. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν πάρα πολύ καλά οι εταίροι μας και η τρόικα».

Στο Διεθνές Δίκαιο ο όρος «προτεκτοράτο» (Protectorate) σημαίνει κάποια εδαφική, κατοικήσιμη περιοχή που ελέγχεται – ή κυριαρχείται, σε διάφορους βαθμούς – από μία ή περισσότερες «προστάτιδες» δυνάμεις. Προσδιορίζει δε, είτε το προστατευόμενο κράτος είτε τη σχέση μεταξύ προστάτιδας δύναμης και προστατευομένου κράτους.

Τα προτεκτοράτα αποτελούν συνθήκες (υποκείμενα) του Διεθνούς Δικαίου, οι οποίες καθορίζουν επακριβώς τις σχέσεις μεταξύ των κρατών που υφίστανται την προστασία και των κρατών που ασκούν την προστασία. Συνήθως πρόκειται για πρώην κράτη ή πολιτείες υπό διαμόρφωση, δίχως εθνική αυτοδιάθεση και τα οποία βρίσκονται υπό πραγματική κηδεμονία μιας ξένης δύναμης.

Διεθνώς, σήμερα, υφίστανται μερικά – πολύ μικρά, σε γεωγραφική έκταση – κρατίδια τα οποία, για διάφορους λόγους, (ιστορικούς, γεωγραφικούς, οικονομικούς κ.λπ.) έχουν δεχθεί – βάσει συνθήκης και στο πλαίσιο της «ισότητας» των κρατών – την πάσης φύσεως «αγκαλιά» που προσφέρουν οι γειτονικές χώρες τους. Αυτό συμβαίνει, όμως, δίχως να έχουν παραχωρηθεί ζωτικής σημασίας κυριαρχικά δικαιώματα. Τέτοιες περιπτώσεις αποτελούν η Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου στην Ιταλία, το Πριγκιπάτο του Μονακό στη νότια Γαλλία και το Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν που εκπροσωπείται από την Ελβετία.

Η εμπλοκή στη συνάντηση των 3 αρχηγών ίσως να προέκυψε από το καθεστώς Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που πιθανώς να θέλουν να επιβάλλουν στη χώρα μας οι εταίροι και οι δανειστές μας. Η παραπομπή είναι άμεση και θυμίζει την Ελλάδα μετά την πτώχευση του 1893, θυμίζει τις μαύρες μέρες που προέκυψαν από τον ατυχή πόλεμο του 1897. Περίπου 80 χρόνια νωρίτερα, τα Επτάνησα – από το 1815 (Συνέδριο της Βιέννης) μέχρι το 1863 – όπου ενώθηκαν με το Βασίλειο της Ελλάδας, ήταν προτεκτοράτο της Αγγλίας. Μέχρι το 1912, η Ηγεμονία της Σάμου και οι παραδουνάβιες Ηγεμονίες, αποτέλεσαν προτεκτοράτο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Στα προτεκτοράτα, ανάμεσα στα γενικά χαρακτηριστικά που εμφανίζουν, οι υπήκοοί τους διατηρούν δική τους ιθαγένεια, διαφορετική των πολιτών του κράτους ή των κρατών που ασκεί ή ασκούν προστασία. Κατά συνήθη κανόνα, το προτεκτοράτο παραχωρεί την άσκηση των δικαιωμάτων της εξωτερικής προστασίας του – ή μέρους αυτής – στο κράτος που ασκεί την προστασία. Επίσης, το προτεκτοράτο διατηρεί την εσωτερική του αυτονομία – όπως την εσωτερική διοίκηση, για παράδειγμα – χωρίς να μεταβάλλεται το διοικητικό του σύστημα.

Αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, πλήρως αυτό που λέει ο κ. Βενιζέλος και συμφωνώ μαζί του. Δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να καταστεί προτεκτοράτο η Ελλάδα. Αν, όμως, κάνουμε ελεύθερη μετάφραση του Διεθνούς Δικαίου, η Ελλάδα ελέγχεται – ή κυριαρχείται ή διαφεντεύεται, όπως και να αποδοθεί –  στον οικονομικό τομέα, από άλλες χώρες.

Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι ένα: Μήπως είμαστε ήδη προτεκτοράτο, έστω και μερικώς, έστω και ατύπως;

Είναι, τελικά, θέμα ερμηνείας ή ουσίας;
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News