Ο πρώτος εκκαθαριστής της χρεωκοπημένης δεύτερης μεγαλύτερης ασφαλιστικής εταιρείας, της Aspis ΑΕΓΑ, Σπύρος Γριβογιάννης οδηγήθηκε στην «έξοδο» από τα καθήκοντα του εξ’ αιτίας των αδιεξόδων που αντιμετώπιζε.

Είκοσι μέρες από την ανάκληση της άδειας λειτουργίας της εταιρείας, ο Γριβογιάννης και η ομάδα του ανακάλυπταν διαρκώς νέα «πτώματα» στο κελάρι. «Πτώματα» για τα οποία βαρύτατες ευθύνες έχουν μέλη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ πριν το 2004, όπως οι τότε υφυπουργοί Ανάπτυξης Χρ. Θεοδώρου και Κίμων Κουλούρης. Τα θύματα είναι διαφόρων κατηγοριών. Από καρκινοπαθείς που δεν έχουν να πληρώσουν τα έξοδα θεραπείας τους μέχρι εξαιρετικά «ριψοκίνδυνους» επενδυτές που προσδοκούσαν αποδόσεις δύο αναφορές πάνω από τα επιτόκια που δίνει η τράπεζα.

Ξαφνικά από το «πουθενά» εμφανίζονται άνθρωποι επώνυμοι να έχουν δανείσει 1,2,5 και 10 εκατομμύρια στην εταιρεία η στον Π. Ψωμιάδη προσωπικά και ορισμένα από αυτά τα «συμβόλαια τοποθέτησης» να έχουν πάρει τη μορφή «ασφαλιστηρίων συμβολαίων», για το οποία με έναν νόμο του Αυγούστου του 2009 «εγγυάται» το κράτος. Πάει να πει σε απλά ελληνικά ότι το κράτος θα πληρώσει τα σπασμένα – φορολογώντας εμάς τους υπόλοιπους.

Και γιατί να πληρώσουμε εμείς για ανθρώπους που πίστευαν ότι σε αυτόν τον κόσμο είναι δυνατές αποδόσεις 6-7 και 10%; Γιατί να πληρώσουμε για πράξεις που μόνο τοκογλυφικές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν;
Μα το κράτος έπρεπε να ασκεί εποπτεία, λένε οι διαφωνούντες. Κι επειδή ως τις αρχές του 2008 «αμέλησε να ασκήσει με την αναγκαία επιμέλεια αυτή του την αρμοδιότητα», ήρθε ώρα η να πληρώσει.

Έτσι, όμως, δεν εξατομικεύεται καμία ευθύνη. Αν η Εποπτική Αρχή δεν λειτουργούσε – και γι’ αυτό ο νέος υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου θα κληθεί με τον ένα η τον άλλο τρόπο να καταβάλλει αποζημιώσεις εκατομμυρίων ευρώ σε ομαδικές αγωγές κατά του δημοσίου (σσ. όσοι μπορείτε, να πάτε σε δικηγόρους για να ετοιμάσουν ομαδικές αγωγές ) – εμείς τι φταίμε; Δεν φτάνει που πληρώναμε μέσω των φόρων τους μισθούς των υπαλλήλων της Εποπτικής Αρχής και όλα τα συμπαρομαρτούντα;

Φταίνε οι πολιτικοί προϊστάμενοι τους και σε ορισμένες περιπτώσεις και οι ίδιοι οι υπάλληλοι που τις αποτελούσαν. Μήπως θα έπρεπε να αρχίσει κανείς από τη δική τους αστική ευθύνη;

Η ίδια συζήτηση είχε γίνει με αφορμή τα στεγαστικά δάνεια και τις εγγυήσεις που έδινε για αυτά το αμερικανικό δημόσιο στις ΗΠΑ. Το Κογκρέσο αποφάσισε να πληρώσει η κυβέρνηση, δηλαδή η κοινωνία, για τα προβλήματα των πιστωτικών ιδρυμάτων. Ακόμα και αν γίνει δεκτή αυτή η λογική, έχει κάπου τα όριά της.

Γιατί ένα είναι βέβαιο: όσοι έδωσαν όλες τις οικονομίες τους στην ιδιόμορφη αυτή «πυραμίδα», έχουν και αυτοί τις ευθύνες τους. Σε αυτή τη δοσοληψία δεν υπάρχουν αθώα θύματα.

Το θέμα ετέθη και στο Forum.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News