Με τον πατέρα μου βάζουμε μικρές φωτιές. Πριν λίγες μέρες ανάψαμε μια τέτοια, και αφού έκανε θράκα πετάξαμε πάνω τα… μπριζολίνια! Όταν ψηθήκαν καλά και σερβιρίστηκαν, κάτσαμε στον κήπο με φίλους έχοντας θέα τον Μαλιακό κόλπο με τη βόρεια Εύβοια και τα Καμένα βούρλα απέναντι. Θα ήταν ένα απολαυστικό βράδυ αλλά…

Εκείνη τη στιγμή που ‘φερνε η μάνα τα πιρούνια την είδα να κοντοστέκεται και να καρφώνει το βλέμμα της κάπου απέναντι. Γυρίζουμε και μείς προς την ίδια κατεύθυνση και αντικρίζουμε μια δυνατή κίτρινη «γλώσσα» να γλείφει το απέναντι βουνό κοντά στην Αρκίτσα (νότια των Καμένων Βούρλων). Είναι ένα σημείο απαράμιλλης ομορφιάς με  χιλιάδες πεύκα να «επιτίθενται» στον βόρειο ευβοϊκό κόλπο.

Βλέποντας λοιπόν αυτή την αηδία, ξάφνου ακούμε φωνές από τα πιο πίσω γειτονικά σπίτια, που δεν έχουν άμεση οπτική επαφή με τη θάλασσα. Ο κόσμος – οι εντιμότατοι γείτονές μου – κατέβηκαν στη παραλία. Μαζεύτηκαν καμία 30αριά περίεργοι και βλέποντας το θέαμα κάτσανε κανα τέταρτο και κάνανε… καζούρα. Οι απέναντί μας καιγόντανε, η φύση γινόταν θράκα και οι γείτονες γελούσαν ατάραχοι. Περιέργεια και βλακεία στο μπλέντερ!

Αύγουστος, καλοκαιράκι, για πολλούς από αυτούς η αδειούλα δεν έχει ακόμα τελειώσει και είναι ξέγνοιαστοι. Ε αυτοί δεν διέτρεχαν κανένα κίνδυνο. Όπως ακριβώς τον Αύγουστο του 22’, 90 χρόνια πριν, όταν τα απαθή πληρώματα των αγγλογάλλων και των αμερικανών των πολεμικών πλοίων που βλέπανε τη Σμύρνη να τη φουνταριάζουν -σπίτια και ανθρώπους- σαν πευκόδασος κάποιοι βλαχότουρκοι της Ανατολίας!

Όπως λέει και το τραγούδι «Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη δεν θα ησυχάσεις πια, ένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά».. για κάθε έναν σκεπτόμενο αναλογούν 30 ηλίθιοι και το χειρότερο για μένα κάποιοι είναι γείτονές μου!
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News