Η διαγραφόμενη απόφαση του ευρωπαϊκού συμβουλίου για τη μορφή της ευρωπαϊκής βοήθειας σε μία χώρα με δυσκολίες δανεισμού όπως η Ελλάδα σημαίνει αποδοχή των γερμανικών προτάσεων σε όλο τους το εύρος: Η βοήθεια δίνεται όταν μία χώρα πχ. η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να βρει άλλα χρήματα στις διεθνείς αγορές ανεξάρτητα από το επιτόκιο στο οποίο δανείζεται. Θυμίζω ότι εμείς στην ουσία ζητούσαμε επιδότηση του επιτοκίου. Η ΕΕ απέρριψε τη λογική αυτή. Ο μηχανισμός διάσωσης τίθεται σε λειτουργία μόνο όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εξυπηρετήσει το χρέος της μια χώρα.

Το αν συμβαίνει κάτι τέτοιο διαγιγνώσκεται από κοινού από το Γιουρογκρούπ (οι χώρες μέλη του νομίσματος) και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η απόφαση πρέπει να είναι ομόφωνη. Αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία διατηρεί το δικαίωμά της να βάλει βέτο μέχρι την τελευταία στιγμή. Η συμμετοχή της κάθε χώρας στον μηχανισμό διάσωσης στο τμήμα που αφορά τους Ευρωπαίους θα καθορίζεται από τη συμμετοχή της στα κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έτσι για τη Γερμανία είναι 20%, για την Ισπανία 9%.

Η απόφαση είναι σωστή για τα γερμανικά συμφέροντα καθότι χρήματα φορολογουμένων δίνονται μόνο με δημοκρατική νομιμοποίηση, πέραν του γεγονότος ότι στη Γερμανία απαιτείται συμφωνία και της Άνω Βουλής ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι μία παρόμοια απόφαση θα προσέβαλλαν οργισμένοι Γερμανοί υπήκοοι στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης και πιθανότατα, με βάση τη νομολογία του δικαστηρίου θα κέρδιζαν την προσφυγή τους.

Όσο και αν ο κ. Πεταλωτής προσπαθεί να εμφανίσει το «άσπρο-μαύρο» για την Ελληνική κυβέρνηση (όχι για την Ελλάδα ) η απόφαση δεν είναι αυτό που επιδίωκε. Για έναν απλό λόγο, το κριτήριο θέσης σε κίνηση του μηχανισμού σωτηρίας δεν είναι η επιδότηση του επιτοκίου αλλά η πλήρης αδυναμία ενός έστω και πανάκριβου δανεισμού.

Θα χρειαστεί με έναν πρόχειρο υπολογισμό να πληρώσουμε ένα «πρήμιουμ» 300 εκατομμυρίων ευρώ για να δανειστούμε, διότι δεν θα υπάρξει δραματική μείωση των επιτοκίων καθώς με τη νέα απόφαση δεν πρόκειται να πέσουν τόσο δραματικά τα σπρέντ. Οι αγορές απλά θα παρακολουθούν την επιτυχία η την αποτυχία του προγράμματος σταθερότητας. Συνεπώς από αυτήν, ιδιαίτερα από το σκέλος των εσόδων θα κριθεί το πόσο ακριβά η πόσο φθηνά θα πληρώσουμε τα δάνειά μας, η Ευρώπη είπε όχι σε δωράκια.

Αδιευκρίνιστος είναι και ο ρόλος του ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) στο μηχανισμό σωτηρίας. Θα έχει ρόλο λέει το κοινό χαρτί που παρουσίασε η προεδρεία σε δημοσιονομικά θέματα. Ποιο ρόλο; Δική του θα είναι η αρμοδιότητα να κρίνει αν θα πρέπει να δοθεί η όχι η επόμενη δόση πχ του ευρωπαϊκού τμήματος της βοήθειας που συμφωνήθηκε να αποτελείται από διμερή δάνεια; Αν ναι τότε η Αθήνα θα ήταν ευκολότερο να συνεχίσει να δανείζεται ακριβά. Πολιτικά βεβαία. Μόνο που αυτό θα είναι σε θέση να το κάνει για λίγο καιρό. Ως το φθινόπωρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News