Photo: dunbardd14

Το φονικό των πέντε κυνηγών στη Καμαρούλα Αγρινίου τον Νοέμβριο του 2006 το έζησα με διαφορά λίγων ωρών. Είχα πάει τότε για το MEGA με την ΛίναΠαπαδάκηκαι τον Χρόνη Τσιχλάκη. Και χθες που έμαθα ότι η μητέρα και η αδελφή του Αλέξη, του μικρού κυνηγού, αυτοκτόνησε, έψαξα και βρήκα τις σημειώσεις μου. Η Λίνα δηλαδή το θυμήθηκε. Σας τις παραθέτω μαζί με την συζήτηση που είχα τότε με τον δάσκαλο Γιώργο Καραθανάση, θείο του Αλέξη. Αδελφό δηλαδή της Κατερίνας που αυτοκτόνησε την Κυριακή, γιατί δεν μπορούσε να ξεπεράσει την απουσία του μικρού της Αλέξη. Σύμφωνα με την αστυνομία δυο ώρες μετά την αυτοκτονία της Κατερίνας αυτοκτόνησε και η μικρή αδελφή του Αλέξη, η οποία πιθανότατα είδε νεκρή την μάνα της, δεν άντεξε και την ακολούθησε.

«Όσο πλησιάζω στο σημείο η καρδιά μου πιάνεται. Μια στιγμή πέντε ζωές. Οι άνθρωποι στα χωριά λες και σε περιμένουν. Δεν σε ρωτάνε σου δείχνουν. Οι δημοσιογράφοι έχουν φτιάξει τη δική τους αποικία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δημοσιογράφος που κράτησε κλεισμένη στο σπίτι της την αδερφή του δράστη για δύο ημέρες για να μη μιλήσει σε άλλα κανάλια.
Ο Γιώργος Καραθανάσης, ο θείος του Αλέξη, ο δάσκαλος διατηρεί την ψυχραιμία του. Στο χωριό ήρθε πριν από δέκα χρόνια, εγκαταλείποντας για πάντα την Αθήνα.»

Πότε το μάθατε;
– Ετοιμαζόμασταν για να πάμε στο σπίτι της αδερφής μου η οποία γιόρταζε. Ήταν η μέρα της Αγίας Αικατερίνης.

Θα είχε τραπέζι;
– Μεγάλο τραπέζι όπως κάθε χρόνο. Μετά το κυνήγι κάποια από τα παιδιά θα έρχονταν στο τραπέζι για να γλεντήσουμε όλοι μαζί. Πριν ξεκινήσει το τραπέζι, πέφτει ένα τηλέφωνο, ήταν ο πατέρας του μικρού μας Αλέξη ο οποίος μας ειδοποιεί ότι το παιδί σκοτώθηκε.

Ο αδελφός του Αλέξη, ο Βασίλης, είχε μείνει πίσω ευτυχώς.
– Εργαζόταν εκείνη τη μέρα. Ήρθε στο σπίτι μου, ήπιαμε ένα καφεδάκι.

Καθυστέρησε;
– Γλίτωσε.

Τι έγινε στο χωράφι; Έχεις βγάλει συμπέρασμα;
– Πυροβολεί πρώτο το Λάμπρο. Και στη συνέχεια, τα δύο αδέρφια. 4ος στη σειρά ήταν ο μικρός μας ο Αλέξης και 5ος ο Ηλίας.

Τόσοι άντρες ένας δε θα αντέδρασε; Ήταν κυνηγοί κιόλας, είχαν εξοικείωση με τα όπλα.
– Ερασιτέχνες ήταν τα παιδιά. Πιστεύω πως και τα ίδια βλέποντας τον πρώτο να κείτεται νεκρός, δεν πίστεψαν ότι είναι νεκρός, κι έτρεξαν να βοηθήσουν.

Ο μικρός;
– Άρχισε να τρέχει και πέταξε και το όπλο του.

Ναι έμαθα ότι βρέθηκε άοπλος.
– Φοβήθηκε. Φοβήθηκε γιατί είδε το δράστη; Ή φοβήθηκε μήπως αυτοί που πυροβολούσαν ήταν αστυνομικοί. Γιατί είναι μικρός δεν είχε άδεια και ίσως να πέταξε το όπλο από φόβο.

Προσπάθησε να πάρει τηλέφωνο;
– Όταν είδε ότι γίνεται στόχος προσπάθησε να πάρει τον πατέρα του τηλέφωνο.
Το τηλέφωνο του πατέρα του χτύπησε, άνοιξε αλλά δεν άκουσε τίποτα.

Τι κυνηγούσαν;
– Καμιά τσίχλα, πάπια. Το θεωρούσαν πολύ μεγάλη τιμή να φέρνουν μια τσίχλα και να πουν κοιτάξετε φέραμε μια τσίχλα. Και να την φάμε όλοι μαζί.

Τι συναισθήματα έχεις για την οικογένεια του δράστη;
– Η αδερφή του φονιά περνάει γολγοθά. Θα υποφέρει. Και το παιδί της… Πρέπει να προφυλαχθεί πάση θυσία. Πάνω από όλα το παιδί της.

Της μίλησες;
– Απλά της είπα ότι πρέπει να κοιτάξει το παιδί της, να το φροντίζει, τι άλλο να της πεις;

Κάποιος θα μπορούσε να φερθεί πιο σκληρά.
– Μου πέρασε κάποια στιγμή όχι όμως για τη συγκεκριμένη γυναίκα. Για το δράστη.

Τι σκέφθηκες;
– Να τον είχα μπροστά μου να τον τελειώσω. Δε βγαίνει όμως τίποτα. Πιστέψτε με δε βγαίνει. Την απέσυρα. Και μάλιστα κατέκρινα τον εαυτό μου.

Οι αστυνόμοι;
– Κάνανε καλή δουλειά.

Κι οι δημοσιογράφοι;
– Μάλλον πρέπει να ζείτε σε νόμο ζούγκλας. Πίεση. Φοβερή πίεση.

Τι θα πείτε στα παιδιά στο σχολείο;
– Ανάλογα πώς θα με κοιτάξουν. Ανάλογα το βλέμμα τους, θα δώσω και την απάντηση.

Τα παιδιά πολλές φορές είναι σκληρά.
– Ναι θα ζητήσουν την παραδειγματική τιμωρία.

Τον θάνατο ίσως.
– Εκεί θα πρέπει να καταβάλλω μια προσπάθεια, ένα αγώνα, να τους πείσω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Πώς είναι τα πράγματα στο σπίτι σήμερα;
– Θα με πιστέψεις ότι κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα;.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News