Τί μπορεί να σημαίνει η “ανακούφιση” στην Κομισιόν, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, ή στο ΔΝΤ για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα και για τον σχηματισμό κυβέρνησης, που προεξοφλούσαν χθες Ευρωπαίοι ηγέτες και αξιωματούχοι;

Μήπως ότι σώθηκε η Ευρώπη από “του χάρου τα δόντια”, επειδή στην Αθήνα θα (ξανα)έχουμε κυβέρνηση, έπειτα από δυόμισι μήνες ανούσιας, προεκλογικής πολυλογίας και επικίνδυνης απραξίας;

Δεν λέω, ωραίο ακούγεται. Ανεβάζει και την ψυχολογία μας, ενόψει του προημιτελικού στο Euro της ερχόμενης Παρασκευής, που ορισμένοι επιχειρούν να παρομοιάσουν (ανοήτως, για να μην πω τίποτα βαρύτερο) με “υπέρ πάντων” αγώνα εναντίον της Μέρκελ. Λες και ο Γκόμες (με το εντελώς γερμανικό όνομα) ή ο Οζίλ (με την τουρκική καταγωγή) είναι υπουργοί άνευ χαρτοφυλακίου των Χριστιανοδημοκρατών. Αλλά, μήπως να σοβαρευόμασταν λιγάκι;

Μέχρι την περασμένη Παρασκευή, βρισκόμασταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Δεν μιλώ για τις διεθνείς αγορές, ή για το πόση αλήθεια είχαν τα σενάρια περί εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ με συνοπτικές διαδικασίες. Μιλώ για την ουσία: για το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα της χώρας, που κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή με στάση πληρωμών, αν δεν λάβει τις δόσεις του δανεισμού, αλλά και για την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά – στις δουλειές μας, που δεν ξέρουμε αν θα έχουν χρήματα να μας πληρώσουν (τους κουτσουρεμένους μισθούς μας) στο τέλος του μήνα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να μην εμπλακεί στην κυβέρνηση. Δικαίωμά του, αν και εμένα μου ακούγεται κάπως: όταν γνωρίζεις ότι κάποιος είναι ετοιμοθάνατος και ισχυρίζεσαι πως είσαι γιατρός και έχεις το κατάλληλο φάρμακο, με ποιά λογική αρνείσαι να συνεργαστείς με τους άλλους γιατρούς, που ακολουθούν λάθος θεραπεία; Για να δικαιωθείς, όταν ο ασθενής θα έχει πεθάνει; Και, αν γνωρίζεις ότι οι άλλοι κάνουν λάθος, δε θεωρείς χρησιμότερο να είσαι εκεί για να κάνεις ό,τι μπορείς για τον ασθενή;

Όσο για τους υπόλοιπους, καλά θα κάνουν να γνωρίζουν αυτό: δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία, δεν θα υπάρξουν ελαφρυντικά και δεν προβλέπεται ούτε μία ημέρα «ανοχής». Από τις δηλώσεις Σαμαρά – Βενιζέλου, προέκυψε ότι αναλώνονται (και) σε συζητήσεις για τα διαδικαστικά. Για το αν θα συναντηθούν με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, πώς θα βρεθούν, πότε και ποιοί θα καθίσουν στο τραπέζι. Αν θα καλέσουν τον Τσίπρα και αν εκείνος θα πάει ή δεν θα πάει. Αργότερα χθες το βράδυ, κυκλοφορούσαν και κάτι πληροφορίες περί διαφωνίας στο θέμα του Πρωθυπουργού του κυοφορούμενου κυβερνητικού σχήματος. Ο Σαμαράς, λέει, επιμένει να είναι Πρωθυπουργός, ενώ οι άλλοι έχουν προφανώς αντιρρήσεις. Δε μας ενδιαφέρει τί θελει ο ένας και τί θέλει ο άλλος. Είναι υποχρέωσή τους να βρουν την άκρη και να βάλουν στην άκρη τις σκοπιμότητές τους. Όλοι. Αν δεν το κάνουν, τότε αρχίζουμε πολύ στραβά. Δεν είμαστε για τέτοια. Και, για όποιον δεν το κατάλαβε – ή κάνει ότι δεν το κατάλαβε – η ανακούφιση των Ευρωπαίων για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα δεν εκδηλώθηκε μόνο επειδή υπάρχει μία τελευταία πιθανότητα να εξομαλυνθούν τα πράγματα στην ευρωζώνη.

Ορισμένοι πονηρεμένοι φίλοι, ξένοι ανταποκριτές στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, επισημαίνουν ότι η «ανακούφιση» έχει να κάνει και με το γεγονός ότι, τώρα, οι πάντες έχουν λίγο περισσότερο χρόνο να προετοιμαστούν για το κακό σενάριο μίας ελληνικής χρεοκοπίας – στάσης πληρωμών εντός του ευρώ. Η κυβέρνηση που ίσως σχηματιστεί εντός της ημέρας δεν έχει ούτε χρόνο, ούτε περιθώρια να αναλωθεί σε παιχνιδάκια των εμπλεκομένων σε αυτήν. Αυτό που θα έχει στα χέρια της, θα είναι κάτι λιγότερο από μία τελευταία ευκαιρία…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News