Τζούλια ΙΙ: τα λερωμένα, τ’ άπλυτα, τα παραπεταμένα
Τζούλια ΙΙ: τα λερωμένα, τ’ άπλυτα, τα παραπεταμένα
Το δα κι εγώ το φιλμάκι (μέσω ίντερνετ), όπως άλλωστε και όλη η Αθήνα (σιγά τη μεγαλούπολη) και όλη η Ελλάδα προφανώς. Ε και;
Και τώρα θέλω να τα πω, θέλω να τα πω γιατί νισάφι πια μ’ αυτή την υποκρισία, τους ψευδοσυλλογισμούς και τις συγκρίσεις, τις μεταφορές, το λανγκάζ του εμετού που πάλι απλώθηκε σε ολόκληρη την πόλη. Τσάμπα μάγκες για μια ακόμη φορά. Ανέκδοτο της ημέρας: η Σδόε πήγε για έλεγχο στα γραφεία του παραγωγού. Τι λέτε! Γιατί άραγε δεν έχει πάει ποτέ σε πολυβραβευμένες επιχειρήσεις π.χ. της οδού Πανεπιστημίου που εδώ και χρόνια πολλά διακινούν εμπορεύματα χωρίς κανένα παραστατικό; Ή στον απόλυτα προστατευμένο από όλες τις απόψεις χώρο του Ζαππείου; Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών τακτικώς αυτοϊκανοποιουμένων, επαναλαμβάνω. Και κάτι ακόμη: γιατί κανείς δεν ασχολείται με το ποιός διακίνησε στα περίπτερα το Dvd, άτεχνα μεταμφιεσμένο σε περιοδικό, επειδή απαγορεύεται τα περίπτερα να πωλούν δισκάκια;
Παραβιάζουμε ανοικτές θύρες κι η Τζούλια Αλεξανδράτου είναι η τέλεια sitting duck, ο απόλυτος εύκολος στόχος.
Την κοιτούσα και την κοιτάω και μου φέρνει στο νου ένα κομμάτι στάχτη. Δεν παριστάνει καν την ποθητή, την διεγερμένη ή την ανάφτρα όπως όλες οι πρωταγωνίστριες των ανάλογων ταινιών. Είναι ένα αγαλματώδες τέλειο σώμα ανεβασμένο σε τιγρέ τακούνια, που ανήκει σε μια γυναίκα με καμμένο βλέμμα. Δεν την νοιάζει τίποτε, συμμετέχει ελάχιστα, ξέρει ότι κάνει μια μπίζνα και ξέρει επίσης ότι οι λιγούρηδες κι οι ψευτοχορτάτοι, ικανοί και ανίκανοι, φαντάροι και υπάλληλοι, μαθητές, τριαντάρηδες και εξηντάρηδες, αθλητικοί και ξεχειλωμένοι, θρησκόληπτοι και άθεοι θα την δουν και θα την αγοράσουν. Είναι αλλού.
Και μετά τα κανάλια θα την καλέσουν και θα την ξανακαλέσουν, από μισή ώρα κάθε φορά, ξανά και πάλι, οι άλλες μοντέλες θα φρυάζουν, βίζιτα και βίζιτα (κοίτα ποιος μιλάει), οι τραγουδίστριες της πέμπτης διαλογής θα σχολιάζουν την επιτυχία της και την κακή φωνή της, οι νοικοκυραίοι το άδειο μπουκάλι της σαμπάνιας. Αλλά αυτή ξεζουμισμένη από τα τέσσερά της χρόνια (βασικό μοντέλο μεταξύ άλλων σε μεγάλη εταιρεία παιδικών ενδυμάτων), στημμένη λεμονόκουπα και μαζί τέλειο αντικείμενο πρέπει να ναι ικανοποιημένη: όχι μόνο για τον λογαριασμό της που εκτοξεύθηκε (σας πουλιέμαι και με πληρώνει μια ολόκληρη χώρα) αλλά και γιατί έγινε το απόλυτο άλλοθι της χώρας αυτής. Της αξίζει αυτή τη φορά να χαμογελάσει με πιο διαυγές βλέμμα, κι ελπίζω να το κάνει. Είναι από τους ελάχιστους ειλικρινείς.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News