"Ο λαός είναι σοφός". Το άκουσα πολλές φορές τις τελευταίες ώρες που μεσολάβησαν από το βράδυ της Κυριακής. Το έλεγαν κυρίως εκπρόσωποι κομμάτων που ενισχύθηκαν από τις εκλογές. Και οι υπόλοιποι που είδαν τα κόμματά τους να καταποντίζονται, δεν είπαν το αντίθετο. Για καμία επιλογή του… περιούσιου αυτού λαού. Ούτε καν για τη χειρότερη, την ψήφιση της "Χρυσής Αυγής". Αρκέστηκαν να καταδικάσουν με οργή έστω, το φαινόμενο. Το φαινόμενο όμως, κάποιοι το δημιούργησαν. Περισσότερες από 440.000 άνθρωποι σ' αυτή τη χώρα επέλεξαν να στείλουν ένα νεοναζιστικό κίνημα στη Βουλή. Ο καθένας έδωσε τις δικές του ερμηνείες. Και ακούστηκαν πολλές. Φταίνε, όσοι απαξίωναν συνολικά το πολιτικό σύστημα, λέει μια ερμηνεία. Φταίει ότι οι Χρυσαυγίτες έπαιξαν τον ρόλο σωματοφυλάκων των ηλικιωμένων σε περιοχές με μεγάλη εγκληματικότητα, λέει μια δεύτερη. Φταίει ότι οι Χρυσαυγίτες "καθάριζαν" περιοχές μ' έντονο μεταναστευτικό πρόβλημα, λέει μια τρίτη. Και ακολουθούν πολλές ακόμα.

Δεν ξέρω ποια ή ποιές ερμηνείες ισχύουν. Αλλά νομίζω, πως δεν έχει καμία σημασία. Αν πιστεύεις ότι η εναλλακτική στη χρεωκοπία του πολιτικού συστήματος, είναι οι μιμητές του Χίτλερ, δεν είσαι παραπλανημένος, κάνεις μια συνειδητή επιλογή. Αν θεωρείς ότι πρέπει το πρόβλημα ασφάλειας να το αναθέτεις στους μαυροντυμένους τετράγωνους τύπους που μαχαιρώνουν μετανάστες, δεν είσαι αφελής, έχεις συγκρεκριμένη άποψη. Θεωρώ απαλλακτικό να λέμε ότι για όλες τις επιλογές μας, ευθύνονται κάποιοι τρίτοι. Είναι απαλλακτικό. Άλλωστε, ας ρίξουμε μια ματιά στα στοιχεία. Αυτά δείχνουν ότι η "Χρυσή Αυγή" δεν πήρε υψηλά ποσοστά μόνο στον Άγιο Παντελεήμονα και την Κυψέλη. Πήρε σε όλη τη χώρα, μέχρι και στο Δίστομο, ήταν αξιοσημείωτη η παρουσία τους.

Συνηθίζουμε σ' αυτή τη χώρα, όσα προβλήματα δεν μπορούμε να διαχειριστούμε, να τα σπρώχνουμε κάτω από το χαλί. Πιστεύουμε ότι ετσι καθαρίσαμε. Μέχρι τα προβλήματα να διογκωθούν και να μας υπενθυμίσουν με ηχηρό τρόπο ότι είναι εδώ μεγενθυμένα. Μου θυμίζει κατι άλλο αυτή η ιστορία των "Χρυσαυγιτών". Από την μεταπολίτευση και μετά, δεν μιλήσαμε ποτέ για ένα άλλο φαινόμενο της σύγχρονης Ελλάδας. Εκείνους τους πολλούς που συμμετείχαν ενεργά στο καθεστώς της δικτατορίας. Οι παλαιότεροι τους θυμούνται πολύ καλά, οι νεότεροι έχουν παραστάσεις από εκείνα τα ασπρόμαυρα φιλμ της ΥΕΝΕΔ που προβάλλονται συνήθως στις επετείους και δείχνουν χιλιάδες πολιτών να υποδέχονται τον εθνοσωτήρα Παπαδόπουλο ή Παττακό. Γέμιζαν πλατείες. Η χούντα διήρκεσε εφτά χρόνια. Όταν έπεσε, ακόμα και ως σήμερα, σπάνια μιλήσαμε για την συμμετοχή μεγάλων ομάδων πολιτών σ' αυτό το κατασκεύασμα. Δεν θέλαμε να κοιταχτούμε στον καθρέπτη. Να πούμε πως ως κοινωνία, είχαμε ενα σεβαστό αριθμό ανθρώπων που συμμετείχαν ενεργά, όχι εξ ανάγκης, αλλά συνειδητά. Η αλήθεια πονάει.

Όπως πονάει και τώρα να παραδεχτούμε πως το 7% των ανθρώπων που ζουν στη χώρα, επιλέγουν συνειδητά τους νεοναζί. Ένα ποσοστό που αποκαλύφθηκε, οταν αποενοχοποιήθηκε η έννοια των φασιστών. Δεν είναι οι συνεχιστές του Χίτλερ, αλλά αυτοί που προσφέρουν έργο, που διώχνουν μετανάστες, που βοηθούν τους ηλικιωμένους. Ένας κόσμος που φοβόταν να πει τι πιστεύει, απελευθερώθηκε. Και δήλωσε πως βρίσκεται ανάμεσά μας.

Ας το παραδεχτούμε. Ένα τέτοιο – μικρότερο ή μεγαλύτερο – ποσοστό, αποτελεί ένα μέρος της σύγχρονης Ελλάδας. Έστω και αν ένα κομμάτι από αυτούς είναι πρόσκαιρα παραπλανημένο, ένα μεγαλύτερο κάνει συνειδητή επιλογή. Με το να κρύβουμε αυτη την αλήθεια, απλά θα τους πολλαπλασιάσουμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News